ไม่รู้จะเริ่มยังไงแต่เอาเป็นว่าเราเคยมีสะใภ้คนหนึ่ง (พี่สะใภ้ก็คือเพื่อนที่เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันแต่ไม่ได้สนิทกัน) พอเขามาเป็นพี่สะใภ้เราก็สนิทกันมากขึ้นไม่ว่าเรามีะไรเราจะเล่าให้เขาฟังทุกเรื่องเรายกให้เขาเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวในชีวิต เพราะเราไม่เคยมีเพื่อนเลย เราช่วยเขาได้ทุกครั้งที่เขาประสบปัญหาเรื่องเงิน แต่เขาก็ทำหน้าที่พี่สะใภ้และเพื่อนได้ดีเราอยากไปไหน ทำอะไรเขาจะพาไปหมดเพราะเขามีรถ แต่เราไม่มีอะไรเลย และเขายังช่วยดูแลพ่อเราที่ป่วยเป็นอย่างดี มันทำให้เราซึ้งใจมากเราคิดว่าเราโชคดีแล้วถึงจะไม่มีเพื่อนมากมายเหมือนคนอื่น แต่ถ้ามีเขาคนนี้เป็นเพื่อนคนเดียวไปตลอดชีวิตเราก็พอแล้ว แต่...หลังจากพ่อเราเสีย ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป พี่ชายเรากับเขาก็ได้เลิกกัน สถานะตอนนี้ของเรากับพี่สะใภ้ลดลงเหลือเพียงแค่เพื่อน แจ่เราก็ยังให้เขาเป็นเพื่อนคนเดียวในชีวิตอยู่ แต่เหมือนเราจะคิดไปเองคนเดียว เราคงอยากเป็นเพื่อนกับคนแค่ฝ่ายเดียวเพราะพักหลังๆเราเริ่มรู้สึกว่าเราต้องเป็นฝ่ายทักหาเขา เข้าหาเข้าก่อนตลอด รู้สึกว่าเขาไม่ได้อยากคุยกับเราเหมือนเมื่อก่อน แต่เขาจะทักมาหาหรืออยากคุยกับเราแค่ตอนที่เขาเดือดร้อนเรื่องเงินเท่านั้น ทุกวันนี้เราไม่ทักไปเขาก็ไม่ทักมา บางทีทักไปเขาก็ไม่ตอบ เราควรทำยังไงดีคะ ??
อยากรู้ว่ามีใครเป็นอย่างเราบ้างไหม?