พ่อแม่แบบนี้ไม่กลัวลูกฆ่าตัวตายหน่อยเหรอ?

เราอึดอัดกับการที่ต้องอยู่ย้านกับพ่อตั้งแต่เด็กเราถูกกดขี้บังคับสารพัด เรารู้อยู่แก่ใจ พ่อรู้อยู่แก่ใจว่ารักเรา แต่อาจจะแสดงออกไม่เก่ง แต่วิธีที่พ่อทำกับเรา เช่นการขังให้อยู่แต่ในห้องตั้งแต่เด็กห้ามเล่นกับเด็กคนอื่น หรือการขัดคำสั่งแม่แต่นิดเดียสก็จะถูกลงโทษด้วยการเฆี่ยนตี ถูกตีกรอบอยู่แบบนี้ทั้งๆที่วนนึงพ่อไม่มีเวลาให้เราเลยเพราะทำงานหนักอันนี้เข้าใจ แต่นอกจากเราไม่สนิทกับพ่อแล้วเราก็ไม่เหลือใครเลยเพราะพ่อจะไม่ให้ยุ่งกับเด็กคนอื่น และแม่เราก็หนีพ่อไปตั้งแต่เรายังเด็ก มาติดต่อกับแม่อีกทีแม่บอกทนนิสัยพ่อเราไม่ได้ ทุกครั้งที่เราคุยกับพ่อพ่อจะชอบเสียงดังใส่ โมโหเข้าจะชอบทำลายข้าวของสารพัดพูดคำหยาบคาย ตั้งแต่เด็กเราเจอแบบนี้ก็ต้องร้องไห้อยู่คนเดียวในห้อง4เหลี่ยมเล็กๆ ระบายกับใครก็ไม่ได้ พ่อ ไม่กลัวเราจะคิดสั้นเหรอ ไม่กลัวเราเป็นเด็กเก็บกดเหรอ ถ้าไม่พร้อมเลี้ยงเรา จะมีเรามาทำไมเหรอ?