บทนำ
กรุงโคเปเฮแกน ประเทศเดนมาร์ก วันที่ 24 ธันวาคม ปี 2019 เวลา 21.59 น.
ประชาชนในเมืองกำลังฉลองเทศกาลวันคริสต์มาสอีฟอย่างมีความสุขโดยที่ทุกคนนั้นหารู้ไม่ว่า.....นั่นเป็นงานฉลองครั้งสุดท้ายในชีวิตของใครบางคน
ตอนนี้ผมกำลังวิ่งกลับบ้าน ในมือถือกล่องของเล่นที่ผมอยากได้มานานแสนนาน แม่ผมซื้อให้เนื่องในของขวัญวันคริสต์มาส ผมรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก แต่จู่ๆ.........
“ เห้ย นั่นอะไรนะ”
มีชายคนหนึ่งชี้ขึ้นท้องฟ้าดังกับว่ามีอะไรประหลาดบนท้องฟ้า และเมื่อผมมองขึ้นบนท้องฟ้า สิ่งที่ผมเห็นคือ กองทัพจำนวนมหาศาลของประเทศหนึ่ง ซึ่งผมไม่รู้ว่ามันคือประเทศอะไร เลยไม่รู้ว่าธงชาตินี้เป็นของประเทศอะไร
จากงานฉลองที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของผู้คน ตอนนี้กลายเป็นเสียงเงียบงันของผู้คนทั้งเมือง พวกเขาสงสัยว่าสิ่งที่อยู่บนหัวของพวกเขาคืออะไรกันแน่
และตอนนั้น เข็มวินาทีก็ชี้ที่เลข 11 และอีกเพียง 5 วินาทีต่อมา
เวลา 22.00 น.
ระเบิดจำนวนมหาศาลตกลงจากกองยานที่ลอยอยู่เหนือน่านฟ้าโคเปเฮแกน และระเบิดนับร้อยลูกที่ตกลงมา เปลี่ยนโคเปเฮแกนให้กลายเป็นทะเลเพลิง ผู้คนในเมืองต่างวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต ตอนนี้สถานการร์ในเมืองมันวุ่นวายมาก ทุกคนวิ่งหนีกันจนบางคนที่สะดุดล้ม ก็ถูกเหยียบซ้ำๆไปเรื่องๆจนตาย เพราะตอนนั้นคนในเมืองต่างคิดถึงแต่ชีวิตของตัวเอง
เด็กชายที่เห็นโคเปเฮแกนกำลังเป็นทะเลเพลิง เขามองเมืองที่อยู่ตรงหน้าเขา
“ ไม่จริงน่า.....ที่นั่นมัน “
บ้านที่ครอบครัวเขากำลังอยู่อาศัย ตอนนี้ได้เป็นทะเลเพลิงไปหมดแล้ว เขาทิ้งของเล่นที่ซื้อ และรีบวิ่งไปที่บ้านของเขาโดยหวังว่าครอบครัวของเขาจะปลอดภัย แต่วิ่งได้ไปซักพัก ตำรวจนายหนึ่งได้เข้ามาจับตัวของเด็กหนุ่มคนนั้นไว้
“ นี่ ไอ้หนู แกรู้รึป่าวว่าที่นั่นไฟไหม้หมดแล้ว รีบไปหลบที่สถานีรถไฟใต้ดินซะ “ ตำรวจได้ไล่ให้เด็กหนุ่มไปที่สถานีรถไฟใต้ดิน เพราะเป็นสถานที่เดียวที่ปลอดภัยจากระเบิดที่ยังทิ้งลงสู่โคเปเฮแกนเป็นระยะๆ
“ ปล่อยผมนะ......แม่ผม พี่ชายผม พ่อผมยังอยู่ที่นั่น ผมต้องรีบไปช่วยเขา “ เด็กหนุ่มพยายามวิ่งสลัดนายตำรวจไปเพื่อที่จะช่วยแม่ของเขา
“ ฟังนะ ตอนนี้สถานการณ์ยังไม่ปลอดภัย เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะไปช่วยครอบครัวของแกไว้ให้ ตอนนี้ฉันได้รับรายงานมาว่ายังมีผู้รอดชีวิตอยู่ในเมืองนั่น “ ตำรวจได้หลอกเด็กหนุ่มเพื่อที่ให้เขาไปหลบที่สถานีรถไฟใต้ดิน แต่ในใจเขารู้ดีว่าในเมืองฝั่งนั้นไม่มีใครรอดแล้ว ถึงจะมีก็คงจะน้อยมาก
ในขณะที่ตำรวจกำลังพาเด็กหนุ่มไปหลบที่สถานีรถไฟใต้ดิน
บนฟากฟ้า ก็ได้มีหุ่นยนต์มหาศาลลงจากกองยานรบ มันคือหุ่นยนต์ที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ มีชื่อว่า ไอรอนไนท์ ได้ใช้ร่มชูชีพกระโดดลงมา และได้ไล่ยิงกราดผู้คนที่อยู่ในเมืองอย่างไม่ปราณี ตำรวจที่เห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี จึงได้รีบจับมือเด็กและวิ่งไปส่งที่สถานีรถไฟใต้ดิน โดยในขณะที่เขากำลังวิ่งจับมือกับตำรวจ สิ่งที่เขาเห็นระหว่างทางคือ ผู้คนในเมืองนอนเป็นศพเกลื่อนกราดเต็มไปหมด ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่คำว่า “ นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย “ และเมื่อถึงสถานีรถไฟใต้ดิน
“ เอาล่ะ แกไปหลบที่ใต้ดินนะ ที่นั่นน่าจะปลอดภัยที่สุดละ “ พูดจบ ตำรวจนายนั้นก็วิ่งออกไปเพื่อไปช่วยประชาชนกลุ่มอื่นต่อ
ทุกคนในสถานีรถไฟชั้นใต้ดินตอนนี้กำลังพยายามติดต่อญาติและครอบครัวที่อยู่นอกเมือง มีบางคนที่ครอบครัวเขายังปลอดภัย แต่ก็มีบางครอบครัวที่คนในครอบครัวตายแล้ว ในขณะที่ความวุ่นวายในสถานีรถไฟนั้นเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ
ทันใดนั้นเองก็มีประกาศจากพระราชาไคฟริสจากราชอาณาจักรเดนมาร์ก
“ พี่น้องชาวเดนมาร์กทุกคน ตอนนี้ขอให้ทุกท่านจงใจเย็นๆ ตอนนี้ผมได้ประสานงานกับกองทัพแล้ว พวกเขาจะมาช่วยและกำจัดพวกที่ทำลายความสงบสุขในวันคริสต์มาสอีฟของพวกเราไป พวกเราจงใจเย็น ขอพระเจ้าคุ้มครองทุกท่าน” พูดจบ ประชาชนในชั้นใต้ดินก็เริ่มมีขวัญกำลังใจ และเริ่มมีความหวังว่าพวกเขาจะรอดไปได้
แต่ทว่า.............นั่นก็ไม่เป็นความจริง
3 ชั่วโมงแล้วหลังจากคำประกาศของพระราชาไคฟริสได้ประกาศออกไป แต่กลับไม่มีการต่อต้านจากกองทัพเดนมาร์กเลย เพราะที่จริงแล้ว พระราชาไคฟริสนั้นเลือกที่จะยอมจำนนแก่จักรวรรดิลิซานเทอร์เรีย เพราะเขารู้ดีว่าไม่มีทางสู้กับกองทัพลิซานเทอร์เรียได้ ประเทศพันธมิตรอย่างอังกฤษและฝรั่งเศสก็ไม่อาจส่งกองทัพเสริมมาให้
และเวลา 05.00 น. ในวันที่ 25 ธันคาคม ปี 2019 ของขวัญคริสต์มาสที่ชาวเดนมาร์กได้รับนั่นคือ คำประกาศยอมแพ้ของราชาไคฟริสต่อจักรวรรดิลิซานเทอร์เรีย และในเวลาเดียวกัน พระองค์ก็ทรงอัตวินิบาตกรรมจนสวรรคต ประเทศเดนมาร์กก็เป็นประเทศแรกที่จักรวรรดิลิซานเทอร์เรียสามารถยึดครองได้
ตอนนี้ โลกได้กลับมาสู่สงครามโลกแล้ว
ติชมได้เต็มที่เลยครับ
สำนวนและการบรรยายนิยายของผม ถือว่าผ่านไหมครับ และมีอะไรต้องปรับแก้บ้างครับ
กรุงโคเปเฮแกน ประเทศเดนมาร์ก วันที่ 24 ธันวาคม ปี 2019 เวลา 21.59 น.
ประชาชนในเมืองกำลังฉลองเทศกาลวันคริสต์มาสอีฟอย่างมีความสุขโดยที่ทุกคนนั้นหารู้ไม่ว่า.....นั่นเป็นงานฉลองครั้งสุดท้ายในชีวิตของใครบางคน
ตอนนี้ผมกำลังวิ่งกลับบ้าน ในมือถือกล่องของเล่นที่ผมอยากได้มานานแสนนาน แม่ผมซื้อให้เนื่องในของขวัญวันคริสต์มาส ผมรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก แต่จู่ๆ.........
“ เห้ย นั่นอะไรนะ”
มีชายคนหนึ่งชี้ขึ้นท้องฟ้าดังกับว่ามีอะไรประหลาดบนท้องฟ้า และเมื่อผมมองขึ้นบนท้องฟ้า สิ่งที่ผมเห็นคือ กองทัพจำนวนมหาศาลของประเทศหนึ่ง ซึ่งผมไม่รู้ว่ามันคือประเทศอะไร เลยไม่รู้ว่าธงชาตินี้เป็นของประเทศอะไร
จากงานฉลองที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของผู้คน ตอนนี้กลายเป็นเสียงเงียบงันของผู้คนทั้งเมือง พวกเขาสงสัยว่าสิ่งที่อยู่บนหัวของพวกเขาคืออะไรกันแน่
และตอนนั้น เข็มวินาทีก็ชี้ที่เลข 11 และอีกเพียง 5 วินาทีต่อมา
เวลา 22.00 น.
ระเบิดจำนวนมหาศาลตกลงจากกองยานที่ลอยอยู่เหนือน่านฟ้าโคเปเฮแกน และระเบิดนับร้อยลูกที่ตกลงมา เปลี่ยนโคเปเฮแกนให้กลายเป็นทะเลเพลิง ผู้คนในเมืองต่างวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต ตอนนี้สถานการร์ในเมืองมันวุ่นวายมาก ทุกคนวิ่งหนีกันจนบางคนที่สะดุดล้ม ก็ถูกเหยียบซ้ำๆไปเรื่องๆจนตาย เพราะตอนนั้นคนในเมืองต่างคิดถึงแต่ชีวิตของตัวเอง
เด็กชายที่เห็นโคเปเฮแกนกำลังเป็นทะเลเพลิง เขามองเมืองที่อยู่ตรงหน้าเขา
“ ไม่จริงน่า.....ที่นั่นมัน “
บ้านที่ครอบครัวเขากำลังอยู่อาศัย ตอนนี้ได้เป็นทะเลเพลิงไปหมดแล้ว เขาทิ้งของเล่นที่ซื้อ และรีบวิ่งไปที่บ้านของเขาโดยหวังว่าครอบครัวของเขาจะปลอดภัย แต่วิ่งได้ไปซักพัก ตำรวจนายหนึ่งได้เข้ามาจับตัวของเด็กหนุ่มคนนั้นไว้
“ นี่ ไอ้หนู แกรู้รึป่าวว่าที่นั่นไฟไหม้หมดแล้ว รีบไปหลบที่สถานีรถไฟใต้ดินซะ “ ตำรวจได้ไล่ให้เด็กหนุ่มไปที่สถานีรถไฟใต้ดิน เพราะเป็นสถานที่เดียวที่ปลอดภัยจากระเบิดที่ยังทิ้งลงสู่โคเปเฮแกนเป็นระยะๆ
“ ปล่อยผมนะ......แม่ผม พี่ชายผม พ่อผมยังอยู่ที่นั่น ผมต้องรีบไปช่วยเขา “ เด็กหนุ่มพยายามวิ่งสลัดนายตำรวจไปเพื่อที่จะช่วยแม่ของเขา
“ ฟังนะ ตอนนี้สถานการณ์ยังไม่ปลอดภัย เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะไปช่วยครอบครัวของแกไว้ให้ ตอนนี้ฉันได้รับรายงานมาว่ายังมีผู้รอดชีวิตอยู่ในเมืองนั่น “ ตำรวจได้หลอกเด็กหนุ่มเพื่อที่ให้เขาไปหลบที่สถานีรถไฟใต้ดิน แต่ในใจเขารู้ดีว่าในเมืองฝั่งนั้นไม่มีใครรอดแล้ว ถึงจะมีก็คงจะน้อยมาก
ในขณะที่ตำรวจกำลังพาเด็กหนุ่มไปหลบที่สถานีรถไฟใต้ดิน
บนฟากฟ้า ก็ได้มีหุ่นยนต์มหาศาลลงจากกองยานรบ มันคือหุ่นยนต์ที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ มีชื่อว่า ไอรอนไนท์ ได้ใช้ร่มชูชีพกระโดดลงมา และได้ไล่ยิงกราดผู้คนที่อยู่ในเมืองอย่างไม่ปราณี ตำรวจที่เห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี จึงได้รีบจับมือเด็กและวิ่งไปส่งที่สถานีรถไฟใต้ดิน โดยในขณะที่เขากำลังวิ่งจับมือกับตำรวจ สิ่งที่เขาเห็นระหว่างทางคือ ผู้คนในเมืองนอนเป็นศพเกลื่อนกราดเต็มไปหมด ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่คำว่า “ นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย “ และเมื่อถึงสถานีรถไฟใต้ดิน
“ เอาล่ะ แกไปหลบที่ใต้ดินนะ ที่นั่นน่าจะปลอดภัยที่สุดละ “ พูดจบ ตำรวจนายนั้นก็วิ่งออกไปเพื่อไปช่วยประชาชนกลุ่มอื่นต่อ
ทุกคนในสถานีรถไฟชั้นใต้ดินตอนนี้กำลังพยายามติดต่อญาติและครอบครัวที่อยู่นอกเมือง มีบางคนที่ครอบครัวเขายังปลอดภัย แต่ก็มีบางครอบครัวที่คนในครอบครัวตายแล้ว ในขณะที่ความวุ่นวายในสถานีรถไฟนั้นเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ
ทันใดนั้นเองก็มีประกาศจากพระราชาไคฟริสจากราชอาณาจักรเดนมาร์ก
“ พี่น้องชาวเดนมาร์กทุกคน ตอนนี้ขอให้ทุกท่านจงใจเย็นๆ ตอนนี้ผมได้ประสานงานกับกองทัพแล้ว พวกเขาจะมาช่วยและกำจัดพวกที่ทำลายความสงบสุขในวันคริสต์มาสอีฟของพวกเราไป พวกเราจงใจเย็น ขอพระเจ้าคุ้มครองทุกท่าน” พูดจบ ประชาชนในชั้นใต้ดินก็เริ่มมีขวัญกำลังใจ และเริ่มมีความหวังว่าพวกเขาจะรอดไปได้
แต่ทว่า.............นั่นก็ไม่เป็นความจริง
3 ชั่วโมงแล้วหลังจากคำประกาศของพระราชาไคฟริสได้ประกาศออกไป แต่กลับไม่มีการต่อต้านจากกองทัพเดนมาร์กเลย เพราะที่จริงแล้ว พระราชาไคฟริสนั้นเลือกที่จะยอมจำนนแก่จักรวรรดิลิซานเทอร์เรีย เพราะเขารู้ดีว่าไม่มีทางสู้กับกองทัพลิซานเทอร์เรียได้ ประเทศพันธมิตรอย่างอังกฤษและฝรั่งเศสก็ไม่อาจส่งกองทัพเสริมมาให้
และเวลา 05.00 น. ในวันที่ 25 ธันคาคม ปี 2019 ของขวัญคริสต์มาสที่ชาวเดนมาร์กได้รับนั่นคือ คำประกาศยอมแพ้ของราชาไคฟริสต่อจักรวรรดิลิซานเทอร์เรีย และในเวลาเดียวกัน พระองค์ก็ทรงอัตวินิบาตกรรมจนสวรรคต ประเทศเดนมาร์กก็เป็นประเทศแรกที่จักรวรรดิลิซานเทอร์เรียสามารถยึดครองได้
ตอนนี้ โลกได้กลับมาสู่สงครามโลกแล้ว
ติชมได้เต็มที่เลยครับ