"กฏเหล็ก" เรื่องเล่าสิ่งลี้ลับในโรงแรมต่างแดน

ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของเราค่ะ อาจจะมีหลายๆ คนเคยอ่านจากเฟสบุ๊คหรือเคยฟังจาก THE GHOST RADIO แล้ว
แต่เชื่อว่าก็น่าจะมีอีกหลายคนเช่นกัน ที่ยังไม่เคยอ่าน/ฟัง 

ไม่พูดพร่ำทำเพลงขอแปะลิงค์ที่มาก่อนนะคะ https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=3548893065159706&id=100001171434873
(เราใช้ก๊อปมาแปะ ไม่ได้ตัดทอนใดๆ ดังนั้นจึงเหมือนต้นฉบับเป๊ะๆ ยกเว้นจัดย่อหน้าและถ้าเจอคำผิดเราก็จะแก้ให้ค่ะ) 
************************************************************

ผมได้เข้าไปทำงานที่โรงแรมแห่งนึง ในตำแหน่งเชฟ วันที่ผมเข้าไปพูดคุยกับผู้จัดการโรงแรมเพื่อตกลงเรื่องสัญญาจ้างงาน ทุกอย่างดูจะผ่านไปอย่างราบรื่นจนกระทั่งผู้จัดการคุยกับผมเป็นการส่วนตัวว่า นอกจากกฏทั่วไปจาก Handbook ของพนักงานแล้ว มันยังมีกฏปากเปล่าบางข้อที่ผมต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดถ้าอยากทำงานที่นี่อย่างราบรื่น ....และปลอดภัย
SS1 : ep1 Set of Rules
——————————————————————————-
ตอนฮาโลวีนเล่าเรื่องผีที่บ้าน มีคนถามมาว่าเคยเจอผีอีกรึเปล่า...หึ กูเป็นคนมองไม่เห็นผี ขีวิตเข้าไปเกี่ยวพันจัง ๆ แค่ 3-4 ครั้ง บางคนก็บอก พี่เล่าเรื่องสนุก ทำไมพี่ไม่ไปเล่าในรายการผี....หึ!!! กูยิ้มเป็นคนติดสบถ ถ้าไปออกรายการอะไรคงมีแต่เสียง ตุ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยลองเขียนออกมาให้อ่านเล่นกันดูก่อน ด้วยภาษาที่สุภาพยิ้ม เขียนไปจะอ้วกตัวเองไป ลองอ่านกันดูละกัน เผื่อถ้ามีคนชอบจะเล่าต่อให้จบ จะเอาเวอร์ชั่นสุภาพ หรือยิ้มเดี๋ยวค่อยมาว่ากันอีกที
เรื่องนี้เป็นเรื่อง’จริง’ (คนเล่าเรื่องผีมันก็บอกเรื่องมันจริงหมดอ่ะเนอะ... เอาเป็นว่ากูยืนยันว่าจริงละกัน) ที่เกิดขึ้นกับที่ทำงานกูเอง .... เคยเล่าเวอร์ชั่นสั้น ๆ ไปแล้วตอน 2017 ใครเป็นเพื่อนกันมาเกิน 3-4 ปีรู้ตอนจบแล้วอย่าเพิ่งเฉลยนะ....
———————————————————————
ปี 2016ผมเกิดขึ้เกียจขับรถไปทำงานไกล ๆ บ้าน จากปรกติที่ต้องใช้เวลาบนทางด่วน 2-3 ชั่วโมงต่อวัน ฟรีเวย์ 405 นี่มันเป็นอะไรที่บั่นทอนพลังงานชีวิตมาก ๆ.....ผมได้ไล่ดูประกาศในหนังสือพิมพ์เพื่อสมัครงาน ผมก็ไปสะดุดกับโฆษณาชิ้นนึง ‘ รับสมัครเชฟ full-time ของโรงแรม......ประสบการณ์ 5-7 ปี’ ...’โห!!!น่าสนใจ ‘ ผมบอกกับภรรยา ‘ เนี่ยใกล้ ๆ บ้านเราเอง นับระยะจาก google map แล้วใช้เวลาเดินทางไปทำงาน 7 นาทีเอง...จากเดิม 2-3 ชั่วโมง รายได้เท่ากัน ยังไงก็คุ้มกว่า’ หลังจากตกลงกันว่าผมจะเปลี่ยนงานผมก็เลยลองสมัครไป

3 อาทิตย์ต่อมา มีโทรศัพท์มาเรียกตัวให้ไปสัมภาษณ์... โรงแรมเป็นอาคาร 2 ขั้นวางตัวเป็นแนวยาวทอดไปตามริมถนน ปีกซ้ายเป็นส่วนลอบบี้ต้อนรับ ปีกขวาเป็นภัตรคารของโรงแรม ส่วนห้องพัก 80 หัองวางตัวตามแนวยาวของผังอาคาร มีสวน และสระว่ายน้ำอยู่ด้านหน้า ...ฝั่งตรงข้ามถนนมีงานก่อสร้างอยู่ ทำให้หาที่จอดรถลำบากหน่อย นี่ถ้าโรงแรมไม่มีที่จอดรถให้พนักงานน่าจะต้องเดินไกลเอาเรื่อง...

....การสัมภาษณ์ผ่านไปด้วยดี ผู้จัดการทั่วไปดูจะพอใจกับประวัติการทำงานและผลงานของผม จึงได้มีการติดต่อกลับมาเพื่อให้เข้าไปทดสอบทำอาหารรอบสุดท้าย และเซ็นสัญญาการจ้างงาน วันที่ผมกลับเข้าไปอีกรอบเป็นวันแรกที่ผมได้เข้าไปดูฝั่งปีกขวาที่ผมจะต้องทำงานเป็นครั้งแรก
‘ มืดจังนะครับ ‘ ผมถามผู้จัดการทั่วไปที่เป็นคนพาผมนำชมสถานที่ทำงาน
‘อ๋อ ค่ะ ... เราต้องการให้บรรยากาศในส่วนร้านอาหารสลัว ๆ เป็นเหมือนเลาจน์ เพื่อสร้างบรรยากาศ โต๊ะจะเปิดให้นั่งเฉพาะแขกของทางโรงแรม ส่วนบุคคลภายนอกจะเข้ามาใช้บริการต้องจองก่อนค่ะ’
‘ อืม...ใช้ระบบสำรองที่นั่ง งานสบายละ’ ....ผมคิดในใจ
‘ แต่อย่านึกว่างานจะเบานะคะ โรงแรมเราตั้งอยู่ใกล้กับสวนสนุก (Universal) ดังนั้นแขกที่จะมาใข้บริการจะอยู่ที่ 15-20 โต๊ะต่อคืน ... แต่ก็ยังดีหน่อยที่เค้าจะทะยอย ๆ กันมา ทำให้เรามีเวลาเตรียมตัวสำหรับโต๊ะถัดไปค่ะ’
‘อ้อ โอเคครับ’ ผมตอบไป

จากนั้นเราก็เซนสัญญากันในเลาจน์ของร้านอาหาร พร้อมกับแนะนำเพื่อนร่วมงาน
Thomas Kim เป็นผู้จัดการส่วนภัตราคาร
Mari เป็น Bartender หญิงชาวญี่ปุ่น ทำงานที่นี่มาตั้งแต่โรงแรมเปิดกิจการเมื่อ 30 ปีก่อน
Clara และ Micheal เป็นพนักงานเสิร์ฟ
Jesus (ออกเสียงเป็นภาษาสเปนว่า เฮสซุส) เป็นผู้ช่วยของผม
และ Armando เป็นเด็กหั่นผัก ผู้ช่วยจิปาถะ ล้างจาน
หลังจากทดลองทำเมนู และจัดการเรื่องเอกสารเสร็จ
‘ มีอะไรสงสัยไหมคะ’ เธอถาม
‘ ไม่มีครับ แต่ถ้ามีแล้วจะแจ้งให้ทราบทันที’
‘โอเคค่ะ ... อ้อ ขอโทษค่ะ ลืมบอก นอกจากกฏในคู่มือพนักงานแล้ว เรายังมีกฏที่ไม่ได้เขียนลงไปอีก 5-6 ข้อ ถ้าอยากจะทำงานที่นี่อย่างราบรื่น ...และปลอดภัย คงต้องรบกวนให้คุณช่วยปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดด้วย’
ผมใจแป้วนิดหน่อย เหมือนจะเริ่มมีอะไรไม่ชอบมาพากล เป็นข้อปฏิบัติ แต่ทำไมไม่ลงลายลักษณ์อักษร??
‘ กฏที่ว่าคืออะไรครับ’
‘ ไม่มีอะไรมากค่ะ เดี๋ยวจะค่อย ๆ อธิบายตอนเดินทัวร์สถานที่ทำงานนะคะ’
.....
1. วัตถุดิบและไวน์ทั้งหมด อยู่ในห้องใต้ดิน แต่อย่าลงไปคนเดียวเด็ดขาด ให้มีเพื่อนลงไปด้วยเสมออย่างน้อย 1 คน ‘... เธอบอกระหว่างพาผมเดินลงไปในห้องเก็บวัตถุดิบใต้ดิน...’คงจะกลัวพนักงานขโมยไวน์หรือวัตถุดิบราคาแพงน่ะสิ’ผมคิดในใจ
ห้องใต้ดินที่นี่ขุดลงมาลึกมาก น่าจะพอ ๆ กับตึก 1 ชั้นได้ เพดานห้องใต้ดินเลยสูงมาก ทำให้โคมไฟที่ห้อยลงมาตามทางเดินไม่สามารถให้ความสว่างกับแผ่นฝ้าเพดานได้

2. เมื่ออยู่ในห้องใต้ดิน ห้ามเงยหน้ามองเพดานค่ะ ไม่ว่าคุณจะรู้สึกว่าอยากเงยหน้าขึ้นไปดูขนาดไหน ‘..... เชี่ยยยย !!! ไม่ทันแล้ว ผมคิดในใจ ตอนเธอกำลังอธิบายกฏ ผมกำลังเงยหน้ามองซ้ายมองขวาอยู่เลย เธอดูจะสังเกตุเห็นผมที่ตกใจเพราะกำลังละเมิดกฏ เลยบอกว่า
‘ ตอนนี้กลางวันอยู่ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ .... แต่ก็ไม่แนะนำให้ทำอย่างนั้นนะคะ ไม่ว่าจะเวลาไหน ... บอกตามตรง คุณไม่ใช่ตัวเลือกแรกของเราค่ะ แต่คนที่เรารับก่อนหน้าคุณ เงยหน้าขึ้นไปมองเพดานตอนลงมาเอาวัตถุดิบ และก็วิ่งหนีหายไปเลย ไม่ยอมกลับมาทำงาน ...วันนั้นลูกค้าเยอะด้วย วุ่นวายขอโทษขอโพยลูกค้ากันน่าดูเลยล่ะค่ะ’
ผีแน่นอนแล้ว ผมคิดในใจ
‘คุณเชื่อเรื่อง ... เอ่อ เหนือธรรมชาติไหมคะ’ ... เธอถามระหว่างที่เรากำลังเดินกลับขึ้นมา
‘ เช่นพวกผีสางอะไรพวกนี้น่ะเหรอครับ’...
‘ ก็หมายถึงทั่ว ๆ ไปค่ะ ... แต่ในกรณีนี้ ใช่ค่ะ เราหมายถึงผี’
‘ ผมไม่เชื่อว่าผีเป็นเรื่องเหนือธรรมชาตินะ มันมีพฤติกรรมตามธรรมชาติของมัน แค่เรายังไม่ค่อยเข้าใจมันมากนักแค่นั้นเอง’
‘ โอเค ดีค่ะ’ เธอตอบ ‘ เราเลือกคุณทึ่เป็นคนเอเชีย เพราะเรามีพนักงานเอเชียอยู่หลายคน และพวกเค้ามีแนวโน้มว่าจะรับมือกับเรื่องพวกนี้ได้ดีกว่า’
‘ ไม่ครับ ... การเป็นคนเอเชียไม่ได้แปลว่าเราสามารถใข้ชีวิตอยูร่วมกับผีได้โว๊ยยย!!!’ ผมตอบไปในใจ แต่ที่เก่าก็ลาออกมาแล้ว ยังไงก็ต้องลองทำดูก่อน

3. ระหว่างพักกลางวัน ห้ามนอนหลับในร้านนะคะ

4. ถ้าเห็นลูกค้าเดินเข้ามานั่งโดยพลการโดยไม่ลงทะเบียนกับพนักงานเสิร์ฟ ไม่ต้องไปสนใจนะคะ ปล่อยให้เค้านั่งไป

5. ตอนเลิกงาน ทุกคนต้องออกจากร้านพร้อมกัน นับจำนวน และขานชื่อออกจากร้านให้ครบค่ะ ถ้าเป็นไปได้ตอนลอคกุญแจ ให้มองที่กุญแจไว้นะคะ อย่ามองกลับเข้าไปข้างใน

6. หลังจากล๊อคกุญแจแล้ว ให้เอากุญแจไปคืนไว้ที่ฟรอนท์เดสค์ เพื่อพนักงานกะเช้าจะได้ไปรับกุญแจได้ ตอนเอากุญแจไปคืน ห้ามเดินผ่านสวนหย่อมนะคะ คุณจะหาทางอ้อมไปยังไงก็ได้ แต่ห้ามเดินลัดสวนไป
ส่วนใหญ่แล้ว ผู้จัดการฝั่งร้านอาหารจะเป็นคนลอคค่ะ แต่ถ้าเป็นวันหยุดของเค้า คนที่ต้องลอคร้านคือ คุณค่ะ เลยต้องบอกไว้ก่อน

‘คงไม่ต้องอธิบายเหตุผล สำหรับกฏข้อที่เหลือนะคะ
ถ้าทำงานไปสักพัก แล้วคุณอยากจะเพิ่มกฏพวกนี้เข้ามาก็แจ้งผ่านทางผู้จัดการของฝั่งภัตราคารได้นะคะ
.....ยินดีที่ได้ร่วมงานกันค่ะ อาทิตย์หน้าเจอกัน’

‘ครับ อาทิตย์หน้าเจอกัน’
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่