ขอระบายเรื่องชีวิตหน่อยค่ะ

ตอนนี้เราอายุ17ค่ะ ถือว่ายังเด็กใช่มั้ยคะ
พ่อแม่แยกทางกันได้รับความรักไม่มากพอ เราเรียนไม่เก่ง รอบตัวพี่ๆคือดีทุกอย่าง
แรงกดดันมากมายที่เราได้รับตั้งแต่เล็กๆมันค่อยๆสะสม มันทำให้เรากลายเป็นคนขาดความอบอุ่นไม่รักตัวเอง ไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง มันหนักขึ้นเรื่อยๆ ทำร้ายร่างกายคิดฆ่าตัวตายบ่อยๆ ตอนแรกเราคิดว่าเป็นช่วงของมันที่ต้องมีท้อบ้าง เป็นแบบนี้มาประมาณ5เดือนแล้ว
ระหว่างนั้นเราก็มีความรักเชื่อว่ามันจะเยียวยา ยื้อเราไว้ไม่ให้ทำอะไรโง่ๆ
ตอนแรกก็เป็นแบบนั้นค่ะ ความรักที่หายไปบางส่วนก็เติมเต็ม ตอนจิตตกก็คอยมีคนรับฟังข้างๆ ทุกอย่างมันฮีลเราได้ดีค่ะ มันทำให้เราคิดว่าอย่างน้อยการมีเขาก็ทำให้เราไม่สนใจชีวิตแย่ๆแล้วรักเองตัวมากขึ้นแต่สุดท้ายโชคชะตาก็ดันไม่เข้าข้าง
ที่บ้าบแฟนดันไม่โอเคกับเรา มันทำให้ทั้งเราแล้วก็แฟนหมดหวังมากๆ เราไม่มีความสุขเลยค่ะ สำหรับบางคนมันเป็นแค่เรื่องเล็กๆ เข้าใจว่ายังเด็กแต่เรื่องไร้สาระบางอย่างมันมีความหมายกับเรามากเลยค่ะ

เราก็แค่คนๆนึงที่อยากมีความสุข
ยาวไป ต้องขอโทษด้วยค่ะ😅