สวัสดีค่ะ จขกท อายุ 25 แล้ว ก่อนหน้านี้เรียนมหาลัยรัฐแห่งหนึ่ง หลังจบปีสอง ครอบครัวไม่ส่งเสียเรียนต่อ
(พ่อ จขกท บอกว่าไร้สาระค่ะ) เลยต้องออกมาทำงานโรงแรม 5 ดาว แต่ไม่นานก็เป็นหมอนรองกระดูกสันหลังขึ้นมาดื้อๆ
ทำงานไม่ได้มา 2 ปีแล้วค่ะ
ตอนนี้อาการปวดดีขึ้นมากแล้ว แต่ก็ไม่สามรถกลับไปทำงานหนักได้อีก ด้วยวุฒิ ม.6 ทำให้ข้อจำกัดในการหางานค่อนข้างเยอะ
เลยอยากกลับไปเรียนต่อแต่ครอบครัวก็ไม่สนับสนุน คิดจะกู้ กยศ ขอให้ช่วยเซ็นเอกสารให้ ก็ไม่เซ็นค่ะ มาถึงตรงนี้ท้อใจพอสมควร
ถ้ากลับไปเรียนต่อใหม่ 4 ปี มันจะสายไปไหมคะ สำหรับการเริ่มงานในอายุ 29 รู้สึกกังวล ว่าถ้ากลับไปจบมาแล้ว อาจจะไม่ได้งานที่ต้องการ
เพื่อนหลายคนที่จบมา ก็ตกงานกันหลายคน เราควรจะมุ่งหน้าไปทางอื่นเพื่อทำมาหากิน เลิกจมปลักกับความคิดตรงนี้ไหมคะ
ออกจากมหาลัยมา 4 ปีแล้วค่ะ ไม่มีวันไหนที่เลิกคิดเรื่องเรียนเลย แค่ไม่มีโอกาส ตอนนี้แต่งงานแล้ว สามียินดีจะช่วยเหลือเรื่องเรียน
แต่คำพูดครอบครัวที่บิ้วเรามาตลอด ทำให้เรากลัวที่จะตัดสินใจพลาด
อย่าด่ากันเลยนะคะ จขกท เป็นโรคซึมเศร้า มานานเป็นสิบปีแล้ว กำลังรักษาอยู่ การตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง เลยค่อนข้างจะต้องคิดมากทีเดียว
ขอบคุณนะคะ
อายุ 25 แล้ว เริ่มกลับไปเรียนมหาลัยใหม่ จะสายไปสำหรับการเริ่มทำงานไหมคะ
(พ่อ จขกท บอกว่าไร้สาระค่ะ) เลยต้องออกมาทำงานโรงแรม 5 ดาว แต่ไม่นานก็เป็นหมอนรองกระดูกสันหลังขึ้นมาดื้อๆ
ทำงานไม่ได้มา 2 ปีแล้วค่ะ
ตอนนี้อาการปวดดีขึ้นมากแล้ว แต่ก็ไม่สามรถกลับไปทำงานหนักได้อีก ด้วยวุฒิ ม.6 ทำให้ข้อจำกัดในการหางานค่อนข้างเยอะ
เลยอยากกลับไปเรียนต่อแต่ครอบครัวก็ไม่สนับสนุน คิดจะกู้ กยศ ขอให้ช่วยเซ็นเอกสารให้ ก็ไม่เซ็นค่ะ มาถึงตรงนี้ท้อใจพอสมควร
ถ้ากลับไปเรียนต่อใหม่ 4 ปี มันจะสายไปไหมคะ สำหรับการเริ่มงานในอายุ 29 รู้สึกกังวล ว่าถ้ากลับไปจบมาแล้ว อาจจะไม่ได้งานที่ต้องการ
เพื่อนหลายคนที่จบมา ก็ตกงานกันหลายคน เราควรจะมุ่งหน้าไปทางอื่นเพื่อทำมาหากิน เลิกจมปลักกับความคิดตรงนี้ไหมคะ
ออกจากมหาลัยมา 4 ปีแล้วค่ะ ไม่มีวันไหนที่เลิกคิดเรื่องเรียนเลย แค่ไม่มีโอกาส ตอนนี้แต่งงานแล้ว สามียินดีจะช่วยเหลือเรื่องเรียน
แต่คำพูดครอบครัวที่บิ้วเรามาตลอด ทำให้เรากลัวที่จะตัดสินใจพลาด
อย่าด่ากันเลยนะคะ จขกท เป็นโรคซึมเศร้า มานานเป็นสิบปีแล้ว กำลังรักษาอยู่ การตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง เลยค่อนข้างจะต้องคิดมากทีเดียว
ขอบคุณนะคะ