ไม่เคยทำอะไรให้พ่อภูมิใจเลย

คือที่บ้านเราซีเรียสเรื่องเกรดมากเเต่ก่อนเราทำเกรดได้ดีมาตลอดได้topห้องมาตลอดจนตอนนี้เราอยู่เกือบท้ายห้องเลยค่ะเราเรียนเเย่ลงไม่สนใจเรียนช่วงเเรกๆที่บ้านก็ว่าอยู่นะคะจนหลังๆเหมือนเขาปลงกันพยายามไม่ด่าไม่ว่าอะไรเราก็พยายามมากๆเพื่อให้กลับมาได้คะเเนนดีขึ้นเเต่เราก็ได้คะเเนนเเย่อยู่ดี เเล้วอีกไม่กี่วันเกรดเราก็จะออกเเล้วค่ะมันก็คงเเย่อีกตามเคยเเต่เราก็ไม่โทษใครนะคะโทษตัวเองเต็มๆเลย เราร้องไห้เสียใจกดดันตัวเองบ่อยมากเเต่ที่เราเสียใจที่สุดคือพ่อ(เราอาศัยอยู่กับพ่อ)พ่อต้องมาส่งเสียเราเรียนพอเราได้เกรดเเย่พ่อก็ส่งไปเรียนพิเสดอีกพ่อต้องมาคอยเเก้ไขปัญหาให้เราเราไม่เคยทำอะไรให้พ่อเราภูมิใจเลยสักนิดพ่อเราคงเหนื่อยมากเเต่เขาก็ไม่เเสดงออกอะไรบางทีพ่อมีปัญหาเรื่องเงินพ่อก็ยังให้เงินเราใช้ปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยากได้อะไรอยากกินอะไรพ่อก็ซื้อให้ตลอดเเต่ดูเราสิไม่เคยทำอะไรให้พ่อภูมิใจเลยเเล้วเกรดก็ยังเเย่อีกบางทีเราก็อยากหายไปจากโลกนี้พ่อจะได้ไม่ต้องมาเหนื่อยเพราะเราอีกเห้ออ  กระทู้นี้ไม่มีอะไรหรอกค่ะเราเเค่อยากมาระบายเฉยๆเราเเค่อยากมีใครสักคนมารับฟัง ใครที่เข้ามาอ่านจนจบก็ขอบคุณที่รับฟังจริงๆนะคะ