คือตอนนี้เราอยู่ม.4ใกล้จะจบแล้วด้วย แต่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเรียนต่อคณะอะไร แต่เราก็มีมหาลัยในใจแล้ว เหลือแค่คณะ555
เราชอบการแสดง ดนตรี ออกแบบกราฟฟิกงานต่างๆ เราไม่เก่งคณิดมากๆ ภาษาอังกฤษก็พอถูๆไถๆ ยิ่ง ฟิสิฟส์/เคมี/ชีวะ ไม่ต้องพูดถึงเลยจ้าพี่น้องง
แม่เราคาดหวังกับเราเยอะมากๆ ต่อให้เขาบอกเราว่าไม่อะไร แต่การกระทำมันตรงข้ามมากๆเลย เราก็เครียด โดนกดดันเรื่องเกรดบ่อยมาก ตอนประถมเราก็พยายามรักษาเกรดตลดตลอด จนขึ้นมัธยมเรา็รู้สึกเหนื่อยมากขึ้นแต่ก็ถอยไม่ได้ มาขนาดนี้แล้วอ่ะเนาะ555 สรุปคือเกรดตกลงมา ม.4 เทอมแรกเราได้แค่ 3 นิดๆเอง ต่างจากม.1 มากกก เราได้ตั้ง 3.70 เราโดนว่าทุกเทอม//-// มันแย่นะว่ามั้ยอ่ะ เราเหนื่อยมากๆ ทั้งงานทั้งเพื่อน งานเยอะขึ้น เพื่อนก็ไม่ค่อยมี สนิทแบบนับคนได้เลย เทอม 2 เราเลยพยามให้ดีขึ้น แต่ไม่รู้จะดีกว่าเดิมมั้ย ซึ่งอีก 2 อาทิตย์ป๊าเราจะมาหา เขาจะถามเราเรื่องคณะที่อยากเรียน เราเครียดหนักกว่าเดิมอีก รอบแรกเราโกหกเขาไปว่าอยากเรียนทันตะ รอบที่ 2 เรียนล่าม รอบที่ 3 คือรอบที่จะถึง เราเคยอยากเรียนเชฟ แต่ก็โดนที่บ้านบ่นบ่อยๆ ว่า *จะไปได้ไกลแค่ไหนกันเชียว* พออยากมาเป็นหมอ เขาก็บอกกับเราว่า *เดี๋ยวก็สั่งยาให้คนไข้ตายพอดี* คือเรารู้สึกแย่มากเลยเว้ย มันจะไม่รู้สึกอะไรเลยถ้าคนที่พูดกับเราไม่ใช่คนในครอบครัว กำลังใจเราหายไปฮวบเลย ตอนนั้นคือไม่คิดเรื่องเลยต่อเลยสักปี จนม.4 เรากลับมาคิดอีกรอบ เราอิจฉาคนอื่นที่มีความฝันตั้งแต่เด็กแล้วที่บ้านสนับสนุนมากๆอ่ะ ต่อให้เราไม่มีความฝันตั้งแต่เด็กเราก็อยากให้ครอบครัวเรายอมรับและสนับสนุนเราบ้าง เราเคยคุยกับเขาว่า อย่าคาดหวังกับเรามากเกินไป เหมือนเขาจะฟังแต่ก็ทะลุหูทุกครั้งเลยมั้ง จำไม่เคยได้ ด่าเป็นอย่างเดียวToT พักเรื่องนี้ดีกว่า เด่ะทำประสาทจิตพัง5555
กลับมาที่คำถามเราอีกรอบฮ่ะเราอยู่ม.4 ใกล้จะจบแล้วด้วย แต่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเรียนต่อคณะอะไร เราชอบการแสดง ดนตรี ออกแบบกราฟฟิกงานต่างๆ ไอจะต่อคะน้าอะไรดี นิเทศก็อยาก กราฟฟิกก็น่าไป คิดไม่ออกเลย แนะนำที.........
จบม.6 แล้วเรียนต่อที่ไหน?
เราชอบการแสดง ดนตรี ออกแบบกราฟฟิกงานต่างๆ เราไม่เก่งคณิดมากๆ ภาษาอังกฤษก็พอถูๆไถๆ ยิ่ง ฟิสิฟส์/เคมี/ชีวะ ไม่ต้องพูดถึงเลยจ้าพี่น้องง
แม่เราคาดหวังกับเราเยอะมากๆ ต่อให้เขาบอกเราว่าไม่อะไร แต่การกระทำมันตรงข้ามมากๆเลย เราก็เครียด โดนกดดันเรื่องเกรดบ่อยมาก ตอนประถมเราก็พยายามรักษาเกรดตลดตลอด จนขึ้นมัธยมเรา็รู้สึกเหนื่อยมากขึ้นแต่ก็ถอยไม่ได้ มาขนาดนี้แล้วอ่ะเนาะ555 สรุปคือเกรดตกลงมา ม.4 เทอมแรกเราได้แค่ 3 นิดๆเอง ต่างจากม.1 มากกก เราได้ตั้ง 3.70 เราโดนว่าทุกเทอม//-// มันแย่นะว่ามั้ยอ่ะ เราเหนื่อยมากๆ ทั้งงานทั้งเพื่อน งานเยอะขึ้น เพื่อนก็ไม่ค่อยมี สนิทแบบนับคนได้เลย เทอม 2 เราเลยพยามให้ดีขึ้น แต่ไม่รู้จะดีกว่าเดิมมั้ย ซึ่งอีก 2 อาทิตย์ป๊าเราจะมาหา เขาจะถามเราเรื่องคณะที่อยากเรียน เราเครียดหนักกว่าเดิมอีก รอบแรกเราโกหกเขาไปว่าอยากเรียนทันตะ รอบที่ 2 เรียนล่าม รอบที่ 3 คือรอบที่จะถึง เราเคยอยากเรียนเชฟ แต่ก็โดนที่บ้านบ่นบ่อยๆ ว่า *จะไปได้ไกลแค่ไหนกันเชียว* พออยากมาเป็นหมอ เขาก็บอกกับเราว่า *เดี๋ยวก็สั่งยาให้คนไข้ตายพอดี* คือเรารู้สึกแย่มากเลยเว้ย มันจะไม่รู้สึกอะไรเลยถ้าคนที่พูดกับเราไม่ใช่คนในครอบครัว กำลังใจเราหายไปฮวบเลย ตอนนั้นคือไม่คิดเรื่องเลยต่อเลยสักปี จนม.4 เรากลับมาคิดอีกรอบ เราอิจฉาคนอื่นที่มีความฝันตั้งแต่เด็กแล้วที่บ้านสนับสนุนมากๆอ่ะ ต่อให้เราไม่มีความฝันตั้งแต่เด็กเราก็อยากให้ครอบครัวเรายอมรับและสนับสนุนเราบ้าง เราเคยคุยกับเขาว่า อย่าคาดหวังกับเรามากเกินไป เหมือนเขาจะฟังแต่ก็ทะลุหูทุกครั้งเลยมั้ง จำไม่เคยได้ ด่าเป็นอย่างเดียวToT พักเรื่องนี้ดีกว่า เด่ะทำประสาทจิตพัง5555