สวัสดีค่ะ เรามีปัญหาเรื่องความรักมาถาม
ปล.เรื่องที่จะเล่าอาจดูหมือนเราชอบใครง่ายไปหน่อยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนสมัย ม.6 เราไปค่ายพวกเพื่อนที่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง เป็นค่ายแบบพักแรมสองวันหนึ่งคืน
ทำให้เราเจอรุ่นพี่คนหนึ่ง เขาไม่ได้หน้าตาดีอะไรมากมาย แต่เรารู้สึกสนใจในตัวของเขาตั้งแต่แรกเห็น จากนั้นเวลามีกิจกรรมอะไร คือมองหาเขาตลอด
พอตอนจบค่ายพี่เขายิ้มให้เรา คือเราดีใจมากค่ะ เราชอบรอยยิ้มเขามาก แต่เราเลือกที่จะวิ่งหนีพี่เขามาเพราะตอนนั้นเราไม่กล้าจะทำอะไรซักอย่าง
ตั้งแต่วันนั้นก็คิดถึงพี่เขามาตลอด เราไม่ได้มีแฟนหรือคบกับใครนะคะ ตอนนี้ก็ปาไปมหาลัยปีหนึ่งจะปีสองแล้ว เกือบจะหนึ่งปีเต็มแล้ว เรายังหยุดคิดถึงพี่เขาไม่ได้
จนสุดท้ายก็ได้ตัดสินใจขอคอนแทคของพี่เขามา จากเพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งนั้น จากที่คุยกันมา เราเริ่มจากขอโทษพี่เขาเรื่องวิ่งหนีก่อน แล้วก็ถามเขาไปตรง ๆ เลย ว่าโสดไหมคะ เขาก็ถามว่าทำไม...จากนั้นก็ขำ พอเราบอกว่าอยากจะจีบ (เราอยากรู้จักพี่เขาให้มากขึ้นค่ะ)
ส่วนสิ่งที่พี่เขาบอก เขาตอบประมาณว่าอย่าดีกว่า เขาไม่อยากมีแฟน แล้วเขาก็บอกว่าตอนนี้ยุ่งกับเรื่องเรียนมากเลย กลัวจะไม่มีเวลาให้เรา พร้อมกล่าวขอโทษมา
สำหรับเรา เราว่ามันก็ชัดเจนระดับหนึ่งแล้วนะคะ แต่เราก็อยากรอพี่เขาเรื่อย ๆ จนกว่าเขาจะพร้อม ตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่กล้าทักไปกวน อยากให้เวลาพี่เขาเยอะ ๆ ให้เขาได้เต็มที่กับเรื่องเรียนไปเลย
บอกก่อนเลยว่าเราไม่สวยหรืออะไรเลยนะคะ เรากะว่าจะใช้เวลาที่รอพี่เขาเปลี่ยนตัวเองให้ดีกว่านี้ ทั้งลดน้ำหนัก ดูแลตัวเอง ตั้งใจเรียนให้มากขึ้น เพื่อให้ดีกว่าตัวเองในวันนี้ แล้วอีกสักสองสามเดือนค่อยทักไปใหม่ ในระหว่างนั้นเราก็คิดถึงเขาตลอดค่ะ ไม่สบายใจเลย จึงตัดสินใจไปดูหมอดูซึ่ง...ก็ไปในทางลบหมดค่ะ ต้องรอนานกว่าเขาจะเปิดใจ บอกว่าให้ถอย เขามีคนในใจแล้วบ้าง ไม่ก็ไม่ใช่ของของเราสักวันก็ต้องห่างกันอยู่ดี เรายิ่งเครียดกว่าเดิม ส่วนตัวเรารอได้นะคะ นานแค่ไหนก็อยากลองรู้จักเขาให้มากขึ้น หากวันหนึ่งมันไม่ใช่ ก็สบายใจกว่าหยุดตรงนี้
สุดท้ายเลยอยากปรึกษาพี่ ๆ ค่ะ ว่าควรทำยังไงดี ควรจะรออย่างที่คิด เอาใจใส่ตัวเองให้ดีเพื่อไปเจอพี่เขาสักวัน หรือควรจะหยุด
เราหยุดคิดถึงรอยยิ้มของพี่เขาไม่ได้เลย อย่าว่าเราเลยนะคะ T_T
ควรจะเอายังไงกับความรักครั้งนี้ดีคะ?
ปล.เรื่องที่จะเล่าอาจดูหมือนเราชอบใครง่ายไปหน่อยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนสมัย ม.6 เราไปค่ายพวกเพื่อนที่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง เป็นค่ายแบบพักแรมสองวันหนึ่งคืน
ทำให้เราเจอรุ่นพี่คนหนึ่ง เขาไม่ได้หน้าตาดีอะไรมากมาย แต่เรารู้สึกสนใจในตัวของเขาตั้งแต่แรกเห็น จากนั้นเวลามีกิจกรรมอะไร คือมองหาเขาตลอด
พอตอนจบค่ายพี่เขายิ้มให้เรา คือเราดีใจมากค่ะ เราชอบรอยยิ้มเขามาก แต่เราเลือกที่จะวิ่งหนีพี่เขามาเพราะตอนนั้นเราไม่กล้าจะทำอะไรซักอย่าง
ตั้งแต่วันนั้นก็คิดถึงพี่เขามาตลอด เราไม่ได้มีแฟนหรือคบกับใครนะคะ ตอนนี้ก็ปาไปมหาลัยปีหนึ่งจะปีสองแล้ว เกือบจะหนึ่งปีเต็มแล้ว เรายังหยุดคิดถึงพี่เขาไม่ได้
จนสุดท้ายก็ได้ตัดสินใจขอคอนแทคของพี่เขามา จากเพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งนั้น จากที่คุยกันมา เราเริ่มจากขอโทษพี่เขาเรื่องวิ่งหนีก่อน แล้วก็ถามเขาไปตรง ๆ เลย ว่าโสดไหมคะ เขาก็ถามว่าทำไม...จากนั้นก็ขำ พอเราบอกว่าอยากจะจีบ (เราอยากรู้จักพี่เขาให้มากขึ้นค่ะ)
ส่วนสิ่งที่พี่เขาบอก เขาตอบประมาณว่าอย่าดีกว่า เขาไม่อยากมีแฟน แล้วเขาก็บอกว่าตอนนี้ยุ่งกับเรื่องเรียนมากเลย กลัวจะไม่มีเวลาให้เรา พร้อมกล่าวขอโทษมา
สำหรับเรา เราว่ามันก็ชัดเจนระดับหนึ่งแล้วนะคะ แต่เราก็อยากรอพี่เขาเรื่อย ๆ จนกว่าเขาจะพร้อม ตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่กล้าทักไปกวน อยากให้เวลาพี่เขาเยอะ ๆ ให้เขาได้เต็มที่กับเรื่องเรียนไปเลย
บอกก่อนเลยว่าเราไม่สวยหรืออะไรเลยนะคะ เรากะว่าจะใช้เวลาที่รอพี่เขาเปลี่ยนตัวเองให้ดีกว่านี้ ทั้งลดน้ำหนัก ดูแลตัวเอง ตั้งใจเรียนให้มากขึ้น เพื่อให้ดีกว่าตัวเองในวันนี้ แล้วอีกสักสองสามเดือนค่อยทักไปใหม่ ในระหว่างนั้นเราก็คิดถึงเขาตลอดค่ะ ไม่สบายใจเลย จึงตัดสินใจไปดูหมอดูซึ่ง...ก็ไปในทางลบหมดค่ะ ต้องรอนานกว่าเขาจะเปิดใจ บอกว่าให้ถอย เขามีคนในใจแล้วบ้าง ไม่ก็ไม่ใช่ของของเราสักวันก็ต้องห่างกันอยู่ดี เรายิ่งเครียดกว่าเดิม ส่วนตัวเรารอได้นะคะ นานแค่ไหนก็อยากลองรู้จักเขาให้มากขึ้น หากวันหนึ่งมันไม่ใช่ ก็สบายใจกว่าหยุดตรงนี้
สุดท้ายเลยอยากปรึกษาพี่ ๆ ค่ะ ว่าควรทำยังไงดี ควรจะรออย่างที่คิด เอาใจใส่ตัวเองให้ดีเพื่อไปเจอพี่เขาสักวัน หรือควรจะหยุด
เราหยุดคิดถึงรอยยิ้มของพี่เขาไม่ได้เลย อย่าว่าเราเลยนะคะ T_T