อยากเขียนบทกวี

ใจหนึ่งซ่อนคำขวัญ อีกใจนั้นกลับพลันไหว กี่ถ้อยที่เอ่ยไป กลับกลายเป็นสายลมลา เคยเผลอทำเธอช้ำ ทั้งที่ย้ำอย่าพูดพา คำหนึ่งหลุดออกมา กลายเป็นหนามแทงใจตน ฝากถ้อยร้อยคำซื่อ แทนใจดื้อที่เคยหล่น ขอโทษด้วยใจ

ฉันเคยเห็นแสงดาวพราวกลางฟ้า แต่ไม่งามเท่าตาเมื่อสบเธอ เสียงลมแผ่วพาใจให้พร่ำเพ้อ เหมือนโลกเก่าละเมอให้คืนกลับ เพียงรอยยิ้มเจ้าแตะกลางหัวใจ เหมือนฤทัยถูกร่ายมนต์แห่งสลับ ทุกถ้อยคำทุกลมหายใจนับ ล้วนขาน

เคยมีฝัน…แต่ฝันนั้นเงียบงันเหลือเกิน เคยเขียนกลอนเพลินเพ้อพาราตรีเหงา ร้อยคำรักฝากลมพัดกระซิบเบา แต่ไม่เคยมีใครเฝ้ามองอย่างเข้าใจ ฉันจึงเขียน…ให้แสงจันทร์เป็นพยาน ให้ลมหวานพาความคิดถึงไ

https://www.youtube.com/watch?v=_c-lGXMEczk19.08 น. ร้อยเรียง เคียงร้อย ถ้อยรำพัน เพ้อฝันสลาย ใจละเมอ โหย หวนไห้จังหวะบรรเลง เพลงรัก หักหทัยคีตกวี มีอะไร ในฝันหนอ ร้อยอารมณ์ ระทมทุกข์ ระทวยระทมอ่าวอาร

โอ้...เจ้าบทกวีที่ฉันรัก ใคร่หนุนตักจ้องตาสักคราหนึ่ง สารภาพถ้อยรู้สึกอันลึกซึ้ง ว่าทุกห้วงคำนึงคิดถึงแต่เธอ อนิจจา...ฐานะเราแตกต่าง สิ้นหนทางได้รักกันคงฝันเก้อ เจ้ายศฟ่องยิ่งฟ้าค่าเลิศเลอ ฉันแค่นักก