ตั้งแต่เด็กจนโตพ่อกับแม่ก็วาดฝันให้เราตลอดว่าลูกพอโตขึ้นลูกต้องทำอาชีพนี้นะไม่ใช่ว่าเราไม่อยากทำนะเราอะชอบในอาชพพครูมากที่สุดแตพอตอนนี้อ่ะเราเริ่มไม่มั่นใจวาเราจะสอบติดหรือป่าวแต่พ่อแม่ก็คอยถามเสมอวาเกรดออกยัง บางทกับแมาอาจจะไม่ได้เข้าใจเราที่สุดว่าเราเครียดเรื่องการเรียนแค่ไหน เวลาเห็นลูกคนอื่นดีกวาก็จะบอกว่ามันทำอะไรก็ช้าหมด บางทีเราก็เหนื่อ้ยเหมือนกันนะแม่เราอ่ะชอบไปเล่าเรื่องเราให้คนอื่นฟัง จนเราต้องกับมานอนร้องให้ทุกวันพยาามปลอบใจตัวเองห้มากที่สุด เราขะชอบออกมาร้องตอนกลางคืนหน้าบ้านเพราะุกคนหลับและเราโคตรเหนื่อยเลย ท้อมาก ขอระบ่ยหน่อยะกัน ขอโทษนะคะที่หนูไม่สามารถเป็นลูกที่ก้าแสดงออก
พ่อแม่