อยากทราบว่าอาการแบบนี้ใช่โรคทางจิตไหมคะ
คือเราชอบร้องไห้ก่อนนอน เพราะมันมีความสุข ชอบเอาเรื่องที่เจอๆมา แล้วเอามาทำให้มันเศร้าเพื่อที่จะได้ร้องก่อนนอน
เวลาที่เกิดแผลจากอุบัติเหตุเล็กๆน้อยๆ เช่นมีดบาด แล้วตอนโดนก็จะไม่กล้าบอกใคร ขนาดพ่อแม่ยังไม่อยากบอก ถ้ามันไม่หนักจริงนะ แถมยังชอบที่จะโดนแบบนั้น แต่ไม่กล้าทำโดยตรงนะ ชอบให้มันเกิดขึ้นเอง
เวลาดูหนังเจอฉาก ฆาตกรรม จะเอาไปแอบเปิดดูหลายๆรอบคนเดียว
เวลานั่งเหม่อจะชอบคิดถึงเรื่องXแบบรุนแรงอะ ไม่ก็เวลามองหน้าใครนานๆจะคิดถึง....ของเขา เราเข้าใจว่ามันน่าเกลียด พยายามจะห้ามไม่คิด ก็ห้ามได้ แต่ที่งงคือทำไมอยู่ๆถึงนึกขึ้นมาได้
แล้วตอนอยู่บ้านกับพี่ชายแท้ๆจะทำนิสัยคล้ายๆเย็นชา
แต่พอไปเจอเพื่อน กลับทำตัว Friendly ขายขำ
แถมอีกค่ะ เคยคิดจะเอามีดแทงคนด้วย.....แต่ว่าก็ไม่กล้าหรอก ขนาดโดนคำพูดนิดหน่อยยังเก็บไปคิดมาก
เริ่มคิดว่าตัวเองไม่ปกติ แต่พอออกไปเจอสังคมก็ทำตัวปกติได้
โรคทางจิต
คือเราชอบร้องไห้ก่อนนอน เพราะมันมีความสุข ชอบเอาเรื่องที่เจอๆมา แล้วเอามาทำให้มันเศร้าเพื่อที่จะได้ร้องก่อนนอน
เวลาที่เกิดแผลจากอุบัติเหตุเล็กๆน้อยๆ เช่นมีดบาด แล้วตอนโดนก็จะไม่กล้าบอกใคร ขนาดพ่อแม่ยังไม่อยากบอก ถ้ามันไม่หนักจริงนะ แถมยังชอบที่จะโดนแบบนั้น แต่ไม่กล้าทำโดยตรงนะ ชอบให้มันเกิดขึ้นเอง
เวลาดูหนังเจอฉาก ฆาตกรรม จะเอาไปแอบเปิดดูหลายๆรอบคนเดียว
เวลานั่งเหม่อจะชอบคิดถึงเรื่องXแบบรุนแรงอะ ไม่ก็เวลามองหน้าใครนานๆจะคิดถึง....ของเขา เราเข้าใจว่ามันน่าเกลียด พยายามจะห้ามไม่คิด ก็ห้ามได้ แต่ที่งงคือทำไมอยู่ๆถึงนึกขึ้นมาได้
แล้วตอนอยู่บ้านกับพี่ชายแท้ๆจะทำนิสัยคล้ายๆเย็นชา
แต่พอไปเจอเพื่อน กลับทำตัว Friendly ขายขำ
แถมอีกค่ะ เคยคิดจะเอามีดแทงคนด้วย.....แต่ว่าก็ไม่กล้าหรอก ขนาดโดนคำพูดนิดหน่อยยังเก็บไปคิดมาก
เริ่มคิดว่าตัวเองไม่ปกติ แต่พอออกไปเจอสังคมก็ทำตัวปกติได้