เป็นคนกรุงเทพฯที่ย้ายไปทำงานต่างจังหวัดได้แค่สองปี ตอนนี้อยากเปลี่ยนงานกลับเข้ามากรุงเทพฯ แต่พอนึกถึงคำพูดหัวหน้าทุกระดับที่เคยบอกตอนรับเข้ามาว่าอยากได้คนที่อยู่นานๆเท่านั้น แล้วเรารู้สึกผิดมาก ควรแจ้งเหตุผลที่ลาออกกับหัวหน้ายังไงดี???
เหตุผลที่ลาออกคือ
1) เหนื่อยกับการเดินทางที่เคยคิดว่าไหว เพราะบริษัทอยู่นอกเมือง ห่างจากแหล่งที่พักดีๆประมาณ 30 กิโล เท่ากับต้องขับรถไปกลับที่ทำงานวันละ 60 โล และไปกลับกรุงเทพอีก 300 โล (เที่ยวละ 150 โล) คนในบริษัทที่ไม่ใช่คนพื้นที่ก็อยู่โซนเดียวกัน ทุกคนบ่นว่าไกล แต่ไม่เห็นมีใครลาออก
2) เข้างานเช้ามากๆๆ ต้องตื่นตีห้า ออกจากที่พักก่อนหกโมงเช้าถึงจะไปทัน <<< มีแต่คนบ่น แต่ก็ไม่มีใครลาออก
3) นอกจากไกล+ต้องตื่นเช้า ชั่วโมงทำงานก็อยู่ที่ 48 ชม./สัปดาห์ ตกวันละ 9 ชั่วโมงกว่า เพิ่มความเพลียเข้าไปอีก เข้างานช้าหักเงิน กลับเร็วหักเงิน พักเที่ยงหนึ่งชั่วโมงถ้าช้าก็หักเงิน
4) ต้องแบ่งเงินเดือนอย่างน้อย 12,000 บาทให้กับค่าเดินทางและค่าที่พัก ซึ่งถ้ากลับกรุงเทพฯจะลดลงเหลือแค่ 5,000 เท่ากับมีเงินเหลือเพิ่มทันที 7,000
ที่ตอนนั้นเคยเลือกทำงานที่นี่เพราะว่า
1) กะจะอยู่ยาว มาซื้อบ้านอยู่ที่นี่เลยเพราะเป็นจังหวัดที่แม่อยากมาอยู่ แต่ทุกวันนี้แม่ยังไม่มีวี่แววจะมา 555
2) ให้เงินเดือนสูง (แต่พอลบรายจ่ายก็หมดอ่ะนะ)
3) ตำแหน่งดูก้าวหน้า เค้าเคยบอกว่ายินดีและพร้อมให้โยกย้ายไปตำแหน่งอื่น (ระดับแนวนอน) เพื่อเพิ่มทักษะ แต่พอมาอยู่ก็ไม่มีวี่แววเพราะมีหลายๆปัจจัยเข้ามาบล็อก
4) เบื่อกรุงเทพฯ
ตอนนี้ใจไม่อยู่กับที่ทำงานแล้ว เนือยจนลูกน้องทัก แต่ไม่กล้ายื่นใบลาออกเพราะต่อให้มีเหตุผลดีๆ ยังไงความเป็นพี่น้องกับที่นี่อาจพัง
เราควรบอกหัวหน้ายังไงดี??
เพิ่มเติมนะ
ตอนเข้ามาทำที่นี่ปีแรกสนุกมาก ได้พัฒนาโซลูชั่นของบริษัท จนปีที่สองเริ่มตัน เพราะระบบที่พัฒนาเริ่มไปชนกับเพดานการทำงานของแผนกอื่น
บริษัท, หัวหน้า รวมทั้งแผนกอื่นน่ารักมาก ยินดีรับฟังแนวคิดของเราทุกอย่างตลอดมา แต่มันเหนื่อยมากๆแล้ว รู้สึกเหมือนวิ่งเทรลที่ไม่มีจุดจบ
อยากกลับบ้าน
อยากกอดน้องแมวน้องหมาก่อนไปทำงาน
อยากลาออกจากงานที่หัวหน้าแจ้งตั้งแต่ตอนสมัครว่าอยากได้คนที่อยู่นานๆมาทำตำแหน่งนี้
เหตุผลที่ลาออกคือ
1) เหนื่อยกับการเดินทางที่เคยคิดว่าไหว เพราะบริษัทอยู่นอกเมือง ห่างจากแหล่งที่พักดีๆประมาณ 30 กิโล เท่ากับต้องขับรถไปกลับที่ทำงานวันละ 60 โล และไปกลับกรุงเทพอีก 300 โล (เที่ยวละ 150 โล) คนในบริษัทที่ไม่ใช่คนพื้นที่ก็อยู่โซนเดียวกัน ทุกคนบ่นว่าไกล แต่ไม่เห็นมีใครลาออก
2) เข้างานเช้ามากๆๆ ต้องตื่นตีห้า ออกจากที่พักก่อนหกโมงเช้าถึงจะไปทัน <<< มีแต่คนบ่น แต่ก็ไม่มีใครลาออก
3) นอกจากไกล+ต้องตื่นเช้า ชั่วโมงทำงานก็อยู่ที่ 48 ชม./สัปดาห์ ตกวันละ 9 ชั่วโมงกว่า เพิ่มความเพลียเข้าไปอีก เข้างานช้าหักเงิน กลับเร็วหักเงิน พักเที่ยงหนึ่งชั่วโมงถ้าช้าก็หักเงิน
4) ต้องแบ่งเงินเดือนอย่างน้อย 12,000 บาทให้กับค่าเดินทางและค่าที่พัก ซึ่งถ้ากลับกรุงเทพฯจะลดลงเหลือแค่ 5,000 เท่ากับมีเงินเหลือเพิ่มทันที 7,000
ที่ตอนนั้นเคยเลือกทำงานที่นี่เพราะว่า
1) กะจะอยู่ยาว มาซื้อบ้านอยู่ที่นี่เลยเพราะเป็นจังหวัดที่แม่อยากมาอยู่ แต่ทุกวันนี้แม่ยังไม่มีวี่แววจะมา 555
2) ให้เงินเดือนสูง (แต่พอลบรายจ่ายก็หมดอ่ะนะ)
3) ตำแหน่งดูก้าวหน้า เค้าเคยบอกว่ายินดีและพร้อมให้โยกย้ายไปตำแหน่งอื่น (ระดับแนวนอน) เพื่อเพิ่มทักษะ แต่พอมาอยู่ก็ไม่มีวี่แววเพราะมีหลายๆปัจจัยเข้ามาบล็อก
4) เบื่อกรุงเทพฯ
ตอนนี้ใจไม่อยู่กับที่ทำงานแล้ว เนือยจนลูกน้องทัก แต่ไม่กล้ายื่นใบลาออกเพราะต่อให้มีเหตุผลดีๆ ยังไงความเป็นพี่น้องกับที่นี่อาจพัง
เราควรบอกหัวหน้ายังไงดี??
เพิ่มเติมนะ
ตอนเข้ามาทำที่นี่ปีแรกสนุกมาก ได้พัฒนาโซลูชั่นของบริษัท จนปีที่สองเริ่มตัน เพราะระบบที่พัฒนาเริ่มไปชนกับเพดานการทำงานของแผนกอื่น
บริษัท, หัวหน้า รวมทั้งแผนกอื่นน่ารักมาก ยินดีรับฟังแนวคิดของเราทุกอย่างตลอดมา แต่มันเหนื่อยมากๆแล้ว รู้สึกเหมือนวิ่งเทรลที่ไม่มีจุดจบ
อยากกลับบ้าน
อยากกอดน้องแมวน้องหมาก่อนไปทำงาน