สวัสดีค่ะ ตอนนี้หนูเรียนอยู่ม.5หนูมีเรื่องมาเล่ายอมรับเลยว่าโกรธมาก
เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่ออาทิตย์ก่อนมันไม่มีการเรียนการสอนเพราะน้องม.ต้นไปเข้าค่ายจึงปล่อยให้จัดสถานที่เพื่อรอปัจฉิมวันที่2ที่จะถึงนี้ เเต่ครูดันไม่มาคุมอะไรใดๆเลยบอกเเค่ให้เก็บผ้ามารีดเพื่อที่จะเอาไว้จัดเวที เเต่พึ่งมาบอกตอนเลิกเรียนทำให้เราที่เป็นสภาประมาณ18คนที่ต้องอยู่ช่วยกันเเต่ผ้ามันเยอะมากบวกกับเตารีดที่มีเเค่2อันจึงทำให้กินเวลาไปถึงสามทุ่ม พอมาอาทิตย์นี้ สอบใช้เวลาไป3วัน จันทร์ อังคาร พุธ ละมาวันนี้ พฤหัสบดี ครูก็นัดมาทำงาน เราและเพื่อนอีก4คนขึ้นไปทำบายศรีให้น้องม.3 และพี่ม.6 เสร็จประมาณบ่ายสองครึ่ง เราจึงลงไปช่วยงานหน้าเวที ไม่เรียกว่าช่วยก็ได้เพราะเขาทำกันเหลือนิดเดียวเหลือเเค่ติดดอกไม้จัดโต๊ะเราไปหยิบจับนิดเดียวแล้วเราก็บอกเพื่อนว่าบ่ายสามครึ่งขอกลับก่อนนะ จะพาเเม่ไปซื้อของเดี๋ยวค่ำ พอถึงเวลาเราก็เรียกเพื่อนอีกคนที่มากับเรากลับด้วย ครูคนนั้นก็พูดขึ้นมาว่า "กลับบ้านๆอยู่นั้นเเม่ตายละหรอถึงรีบกลับ" ความรู้สึกตอนนั้นคือเจ็บมาก นี้คือคำถามหรือคำเเช่งเราแบบสตั้นกับคำพูดเเต่เราเป็นคนไม่ค่อยพูดเเต่ตอนนั้นคือยั้งไม่ได้ เราตอบไปว่า แม่ไม่ตายเเค่จะพาไปซื้อของ แบบกระเเทกๆไปหน่อย ละครูเขาก็ไม่พูดอะไรเราเลยเดินออกมาเเบบน้ำตาตกเลยอ่ะไม่เข้าใจว่าเราอินไปหรือป่าวเเต่มันเจ็บจริงๆไม่เคยมีใครพูดกับเราเเบบนี้เลยพึ่งโดนคือทั้งโกรธทั้งเสียใจละพูดต่อหน้าคนเยอะมากละทุกคนคือได้ยินเเต่ที่เราตอบกลับมีไม่กี่คนที่ได้ยินครูเขาพูด เราก็ดันตอบไปแบบนั้นดูไม่มีมารยาทไปไหม พอถึงบ้าน ก็มันคิดๆดูกับคำพูดก็โกรธขึ้นมาอีกเราเดินไปถ่ายรูปแม่ละส่งไปในกลุ่มที่มีครูคนนั้นละก็บอกว่า"เเม่ยังอยู่ดีค่ะ เดี๋ยวก็ำไปซื้อของกัน" ไม่ต้องห่วงประมาณนี้ ครูก็เข้ามาอ่านเเต่ไม่ตอบ อยากทราบว่าหนูผิดถึงขนาดนั้นเลยหรอถึงใช้คำรุนเเรงถึงพ่อถึงเเม่ หรือเราผิดจริงๆ ตอนนี้สับสนมากว่าครูผิดที่ด่าหนูก่อน หรือหนูที่ไม่มีมารยาท?
ขอถามความคิดเห็นหน่อยค่ะอาจจะยืดเยื้อหน่อยนะคะอยากเล่าจริงๆ
ถ้าหนูผิดก็ขอโทษเเต่ก็อยากได้รับคำขอโทษจากครูเช่นกันหนูจะผิดอีกหรือป่าว.
นี้หรอเเม่พิมพ์ของเรา
เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่ออาทิตย์ก่อนมันไม่มีการเรียนการสอนเพราะน้องม.ต้นไปเข้าค่ายจึงปล่อยให้จัดสถานที่เพื่อรอปัจฉิมวันที่2ที่จะถึงนี้ เเต่ครูดันไม่มาคุมอะไรใดๆเลยบอกเเค่ให้เก็บผ้ามารีดเพื่อที่จะเอาไว้จัดเวที เเต่พึ่งมาบอกตอนเลิกเรียนทำให้เราที่เป็นสภาประมาณ18คนที่ต้องอยู่ช่วยกันเเต่ผ้ามันเยอะมากบวกกับเตารีดที่มีเเค่2อันจึงทำให้กินเวลาไปถึงสามทุ่ม พอมาอาทิตย์นี้ สอบใช้เวลาไป3วัน จันทร์ อังคาร พุธ ละมาวันนี้ พฤหัสบดี ครูก็นัดมาทำงาน เราและเพื่อนอีก4คนขึ้นไปทำบายศรีให้น้องม.3 และพี่ม.6 เสร็จประมาณบ่ายสองครึ่ง เราจึงลงไปช่วยงานหน้าเวที ไม่เรียกว่าช่วยก็ได้เพราะเขาทำกันเหลือนิดเดียวเหลือเเค่ติดดอกไม้จัดโต๊ะเราไปหยิบจับนิดเดียวแล้วเราก็บอกเพื่อนว่าบ่ายสามครึ่งขอกลับก่อนนะ จะพาเเม่ไปซื้อของเดี๋ยวค่ำ พอถึงเวลาเราก็เรียกเพื่อนอีกคนที่มากับเรากลับด้วย ครูคนนั้นก็พูดขึ้นมาว่า "กลับบ้านๆอยู่นั้นเเม่ตายละหรอถึงรีบกลับ" ความรู้สึกตอนนั้นคือเจ็บมาก นี้คือคำถามหรือคำเเช่งเราแบบสตั้นกับคำพูดเเต่เราเป็นคนไม่ค่อยพูดเเต่ตอนนั้นคือยั้งไม่ได้ เราตอบไปว่า แม่ไม่ตายเเค่จะพาไปซื้อของ แบบกระเเทกๆไปหน่อย ละครูเขาก็ไม่พูดอะไรเราเลยเดินออกมาเเบบน้ำตาตกเลยอ่ะไม่เข้าใจว่าเราอินไปหรือป่าวเเต่มันเจ็บจริงๆไม่เคยมีใครพูดกับเราเเบบนี้เลยพึ่งโดนคือทั้งโกรธทั้งเสียใจละพูดต่อหน้าคนเยอะมากละทุกคนคือได้ยินเเต่ที่เราตอบกลับมีไม่กี่คนที่ได้ยินครูเขาพูด เราก็ดันตอบไปแบบนั้นดูไม่มีมารยาทไปไหม พอถึงบ้าน ก็มันคิดๆดูกับคำพูดก็โกรธขึ้นมาอีกเราเดินไปถ่ายรูปแม่ละส่งไปในกลุ่มที่มีครูคนนั้นละก็บอกว่า"เเม่ยังอยู่ดีค่ะ เดี๋ยวก็ำไปซื้อของกัน" ไม่ต้องห่วงประมาณนี้ ครูก็เข้ามาอ่านเเต่ไม่ตอบ อยากทราบว่าหนูผิดถึงขนาดนั้นเลยหรอถึงใช้คำรุนเเรงถึงพ่อถึงเเม่ หรือเราผิดจริงๆ ตอนนี้สับสนมากว่าครูผิดที่ด่าหนูก่อน หรือหนูที่ไม่มีมารยาท?
ขอถามความคิดเห็นหน่อยค่ะอาจจะยืดเยื้อหน่อยนะคะอยากเล่าจริงๆ
ถ้าหนูผิดก็ขอโทษเเต่ก็อยากได้รับคำขอโทษจากครูเช่นกันหนูจะผิดอีกหรือป่าว.