จื้อโหยวหว่ออ้ายหนี่

มีใครคนนึงเคยบอกว่ารักแท้ไม่จำเป็นต้องครอบครอง ถ้าเป็นแบบนั้นโลกใบนี้จะวุ่นวายขนาดนี้เหรอ ? คำนิยามบางคำก็เป็นได้แค่คำพูดดีๆให้เราไม่รู้สึกแย่ แต่จะมีสักกี่คนบนโลกใบนี้ที่ไม่อยากครอบครองสิ่งที่เรารัก หากเป็นแบบนั้นจริงก็อย่ามาทำตัวเป็นพระรองนางรองแอบเจ็บอยู่ที่ห้องนอน หรือไม่ก็ร้องไห้กับฝักบัว ถ้าอยากได้ก็ทำตัวให้มันเหมือนคนอยากได้หน่อย สู้กับทุกคนที่เข้ามา สู้กับอุปสรรคที่ต้องเจอ ถ้าทำได้ก็แค่บอกเขาไปตรงๆว่าเราชอบเขา
 
          ฉันชื่อ เจน ตอนนี้อายุ 18 แล้ว กำลังเรียนอยู่ม.6 ในกรุงเทพ ที่บ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยเรียกว่าพอมีพอกินก็น่าจะพอ ตัวฉันเองทำงานมาตลอดถึงแม้อายุไม่ถึงก็หางานง่ายๆที่พอจะได้ตังไปโรงเรียน ด้วยความที่อยากแบ่งเบาภาระแม่ ก็พยายามที่จะหาเงินเท่าที่ทำได้ อีกอย่างนึงที่อยากจะนำเสนอมากๆก็คือฉันมีดาราที่ฉันชอบมากๆอยู่คนนึง เขาชื่อ จื้อโหยว เขาเป็นคนจีน ฉันดูเขาผ่านหน้าจอทุกวัน เขาเป็นนักแสดงนำ นักร้อง นายแบบ และก็เป็นส่วนนึงในชีวิตฉันเองจะว่าฉันเป็นติ่งก็ได้นะ แต่เชื่อมั้ยว่าเขาทำให้ฉันอยากทำทุกๆอย่างที่จะได้เจอหน้าเขาสักครั้ง อยากบอกเขาว่าฉันรักเขา และเขาเป็นรักแรกของฉัน
 
         จื้อโหยวเปรียบเสมือนเทพเจ้าในชีวิตที่คอยส่องแสงให้ฉัน ฉันรักเขารองลงมาจากครอบครัวเลย หนังทุกเรื่องที่เขาแสดง เพลงทุกเพลงที่เขาร้อง เขาเต้น ฉันดูมันทุกวี่ทุกวัน ฉันเลือกเรียนเอกอังกฤษจีนก็เพราะจื้อโหยว ฉันมีความฝันที่อยากจะไปเรียนแลกเปลี่ยนที่จีนมาตลอด ฉันเก็บตังเรียนพิเศษทุกเย็นถึงแม้ว่ามันจะลำบากแต่ฉันก็เฝ้าอดทนเพื่อคนที่ฉันอยากเจอ แล้ววันสอบชิงทุนก็มาถึง
 
         วันนี้ฉันไม่ให้แม่ต้องปลุกเลยด้วยซ้ำ ตื่นมาพร้อมรอยยิ้ม เมื่อคืนฉันนอนกอดหมอนที่มีรูปเขาทั้งคืน อ่านหนังสือมากกว่าเดิม 5 ชั่วโมง วันนี้มันต้องเป็นวันที่ฉันจะประสบความสำเร็จสักที เฝ้ารอมันมานานแสนนาน ต๊อกแต๊ก ต๊อกแต๊ก ....... ฉันกำลังจะเดินออกจากบ้านและเก้าด้วยเท้าซ้ายตอนออกจากประตู ตึ๊กๆ... เอาล่ะ พร้อมแล้ว

       
 
 
         ข้อสอบวันนี้อยากกว่าที่ฉันคาดไว้ แต่ก็คิดว่าตัวเองพอจะทำได้ ฉันมั่นใจว่ายังไงก็ต้องผ่าน เที่ยงคืนวันนี้ผลก็ออกแล้ว จื้อโหยวช่วยฉันด้วยนะ ฉันจะไปหานาย ฉันนั่งรอผลสอบจนเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
 
         เจนลูก เจน เจนนนนนนนนนน เจนตื่นได้แล้วลูก อาบน้ำอาบท่าแล้วลงมากินข้าวมา ฉันตื่นขึ้นมาบนโต๊ะคอมด้วยความมึนงง ยังรู้สึกงัวเงียนิดๆแต่ก็พอที่จะได้ยินเสียงแม่ ฉันชอบวันนี้จัง วันเสาร์ที่ฉันจะได้ดูซีรีย์ที่จื้อโหยวเล่นทั้งวัน ฉันอาบน้ำและเดินลงมากินข้าวที่แม่ทำพร้อมกับน้องๆ เหมือนฉันจะลืมอะไรไปสักอย่าง แต่ก็นึกไม่ออก จนแม่ถามว่า เจนผลสอบเป็นไงบ้าง ? ฉันตาโตแล้วนึกขึ้นได้ อ้าวลืมดูผลสอบ !!!!!!!!!!!!!!! แม่ๆๆๆๆยืมโทรศัพท์เช็คหน่อยโทรศัพท์หนูอยู่บนห้อง แม่เร็วววๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
              อะไรของแกเนี่ยไอเจน แป๊ปนึง แป๊บๆ ไอลูกคนนี้หนิ
 
              ฉันหยิบโทรศัพท์ของแม่มาดูด้วยความตื่นเต้น ใจของฉันสั่นไปหมด น้องชายน้องสาวตัวน้อยมาลุ้นอยู่ข้างๆ เอาล่ะ 1 2 3 พ้ามมมมมมม ! แม่แย่แล้ววววววววววววว หนูสอบชิงทุนผ่าน ทำไงดี แม่จะได้ไปเรียนจีนแล้ว แม่จะได้ไปเจอจื้อโหยวแล้วววว ลีโอ แพรว พี่ไปอย่ามาคิดถึงพี่นะ พวกแกคิดถึงฉันแน่ๆ แฮ่มๆ พี่ลืมอะไรไปรึเปล่า พี่เจนเหลือรอบสัมภาษณ์นะ ลีโอพูดขึ้นด้วยความรำคาญพี่สาว 
 
             เออว่ะ วันนี้สอบสัมภาษณ์ 10.00 นี่หว่า ไปๆไม่กินข้าวแล้วโอ้ยยย สายๆๆ ไปเปลี่ยนชุดแล้ว แม่หากุญแจมอไซด์รอหนูเลย ขอ 5 นาทีแต่งตัว บรื้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ฉันมาถึงยังสถานที่สอบสัมภาษณ์ ฉันลงจากรถและเดินไปที่ห้องสัมภาษณ์ด้วยใจที่มั่นคง ถึงแม้สภาพไม่พร้อมแต่ใจฉันพร้อมมากนะ      จากนั้นฉันก็สอบสัมภาษณ์เสร็จ คำถามก็ธรรมดาทดสอบความรู้เรา แต่มีคำถามนึงที่แปลกๆ คณะกรรมการถามว่า ถ้าได้ไปตั้งใจจะทำอะไรระหว่างเรียน ? ฉันตอบเขาไปว่า จะตั้งใจซึมซับโอบกอดวัฒนธรรมจีน และไปหาคนที่ฉันรอเขามานานแสนนาน จื้อโหยว กรรมการยิ้มและไม่ตอบอะไร
 
               อีกห้าวันผลสอบออก ระหว่างนั้นฉันก็ใช้ชีวิตค่อนข้างลำบาก เพราะอยากที่จะรู้ผลการตัดสินจริงๆนะ คือมันมีคนที่เก่งและมุ่งมั่นเยอะมาก ฉันก็รู้สึกตุ่มๆต่อมๆ และแล้วผลก็ออก คือ     ฉันสอบผ่านนนนนนนนนนนน จื้อโหยวรอเจนนะ เจนจะไปหาคุณ... ฉันร้องไห้และกอดแม่ด้วยความดีใจ