ถามจากประสบการณ์ทั้งผญ. ผช. ที่เคยทิ้งแฟนที่ผ่านทุกข์สุขกันมาแบบไม่มีเยื้อไย โดยตอนนั้นคุณคิดว่าสังคมออฟฟิศคือโลกทั้งใบ การงานรุ่ง อยากมีแต่เงินและตำแหน่งสูงๆ จนไม่แคร์ไม่สนแฟนที่อยู่ด้วยกันตั้งแต่ติดลบและอดทนรอวันที่จะเป็นครอบครัวด้วยกัน
ไม่ว่าอีกฝ่ายจะพูดหรือบอกให้ใจเย็นแค่ไหน คุณก็ทิ้งและพูดทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายมากๆ ไม่ฟังเหตุผลอะไรทิ้งสิ้น ไม่คิดถึงวันที่ผ่านกันมา อยากรู้ว่าตอนนั้นคนที่ตัดสินใจทิ้งไปคิดอะไรอยู่คะ คิดแค่ว่าเราประสบความสำเร็จแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีเธอ หรือคิดว่าแฟนคือตัวปัญหาเป็นภาระ มองเห็นแต่จุดไม่ดีของแฟน หรือมีตัวเลือกเข้ามาเยอะ หรืออยากมีแต่เงินเยอะๆเพราะเงินคือทุกอย่าง
กว่าจะคิดได้ว่าเราไม่ควรทำแบบนั้นเลย ควรจะใจเย็น ปรับความเข้าใจ และมองเห็นคุณค่าของอีกคนที่เขาอดทน เข้าใจ รับตัวตนคุณได้จริงๆ มันต้องใช้เวลานานแค่ไหนคะที่กว่าคุณจะคิดได้
และจริงไหมประโยคที่ว่า สุดท้ายแล้วจะรู้สึกผิดหรือคิดได้ในวันที่สายไปแล้ว มันมีจริงไหม?
ทิ้งแฟนที่ผ่านทุกข์สุขมาด้วยกัน ต้องใช้เวลานานแค่ไหนคุณถึงคิดได้ว่าไม่ควรทำ?!