เรื่องมีอยู่ว่าผมกับแฟนคบกันได้เกือบ 1 ปีครับ อยู่กินด้วยกันอะนะครับ แฟนเป็นคนดีและจริงใจมากซึ่งผมก็รักเค้าในจุดนี้
แต่อย่างว่าทุกคนมีข้อเสียแหละครับ คือแฟนผมเค้าไม่ได้ทำงานเป็นหลักแหล่งหรือมีอาชีพที่มั่นคงอะไร ทำให้เค้าเป็นคนใช้เงินอย่างประหยัด คิดก่อนใช้เสมอ และขยันเก็บเงิน (ก่อนหน้ามาเจอผม แฟนผมทำงานโรงแรมอยู่ต่างประเทศครับ เลยมีรายได้ที่ค่อนข้างเยอะเทียบกับปัจจุบัน)
 
ประเด็นคือ พอคบกันมาถึงจุดนึงผมเริ่มมองเห็นข้อเสียของเค้าซึ่งเป็นเรื่องของการพึ่งพาและดูแลตนเอง แฟนผมมีแนวคิดที่ว่า เป็นผู้ชายก็ควรดูแลและเป็นที่พึ่งให้เค้าได้ทุกเรื่อง รวมถึงเรื่องเงิน
 
บอกก่อนนะครับว่าผมเองทำงานประจำเงินเดือน 60,000 และมีรับงานนอกด้วยครับ (ออกตัวก่อนคือผมแค่อยากให้พอมองสถานการณ์ออกนะครับ ไม่ได้มาโชว์เงินเดือนเท่ๆนะครับ 555) ซึ่งภาระที่มีก็มีแค่ผ่อนบ้านครับ (ผ่อนเดือนละ 2x,xxx) นอกนั้นก็ไม่มีอะไร ซึ่งผมหาเงินได้ประมาณนึงมีความมั่นคงเรื่องประกัน เรื่องพื้นฐานปัจจัยการดำเนินชีวิตต่างๆ ที่บ้านผมก็ดูแลให้หมด ในส่วนตัวผมก็มีภาระหน้าที่รับผิดชอบค่าใช้จ่ายส่วนตัวจิปาถะ ค่าใช้จ่ายกับแฟน และค่าบ้านก็เท่านั้นครับ
 
แต่ตรงกันข้ามคือแฟนผมก็ว่างมากรายได้ไม่เยอะขายของนิดๆหน่อยๆอยู่บ้าน เค้าบ่นอยากหาอะไรทำตลอดนะครับ แต่ก็เหมือนไม่มีแรงผลักดันมากพอ สุดท้ายก็จบที่นอนเล่นเฟสบุคอยู่บ้าน อยากหาสิ่งใหม่ๆนอกบ้านบ้างก็ทำไมได้ จะออกไปไหนเค้าก็ลำบากก็ต้องรอผมอย่างเดียว (เค้าไม่ได้มีรถครับ) ทำให้หลายๆอย่างเค้าต้องพึ่งพาผม
 
เค้าจึงมองว่าชีวิตเค้าไม่มั่นคง (ที่บ้านไม่ได้มีใครซัพพอร์ต) เค้าจึงต้องการพึ่งที่ทำให้เค้ามั่นคงทางใจขึ้น โดยที่ไม่อยากจะควักเงินตัวเองออกมาใช้ เพราะเค้ามีแแนวคิดที่ว่ารายรับน้อยจะใช้สุรุ่ยสุร่ายไม่ได้ทั้งๆที่บางเรื่องคือก็เพื่อตัวเค้าเอง เช่นซื้อประกันชีวิต ประกันสุขภาพอะไรประมานนี้ คือก้จะมองว่าผมเป็นผช ผมควรจะดูแลเค้าสิ ผมก็ไม่ได้จะไม่ดูแลนะครับ เพราะผมมองว่าเวลาผมมีรายรับเข้ามาเป็นก้อนผมก็แบ่งให้เค้าก้อนนึงนะครับ ผมคิดว่าเค้าควรจะเอาเงินก้อนนี้ไปบริหารเองมั้ย เอาไปต่อยอดอะไรก็ว่าไป หรือผมคิดไม่ถูกอะครับสับสนพอสมควร เรื่องอาหารการกินผมก็เป็นคนดูแล จะมีบ้างประปรายที่เค้าก็เลี้ยงผม ซึ่งผมไม่ได้ติดขัดอะไรในจุดนี้นะ ดีใจด้วยซ้ำที่เค้าอยากเลี้ยงข้าวผม 
 
และมีเรื่องอื่นๆค่าใช้จ่ายส่วนตัวของเค้านิดๆหน่อย ที่เค้ามาขอให้จ่ายให้ (ไม่ใช่ของใช้ภายในบ้านนะครับ อันนี้ผมก็ดูแลให้)  และพอผมถามเหตุผล เค้าให้คำตอบว่าก็ไม่อยากจ่ายเองรายรับน้อย ผมเลยรู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่ถูกต้องอะครับ มองว่ามันเปนเรื่องส่วนตัวของตัวเองจริงๆที่คนเราควรจะต้องดูแลได้สิ เลยแค่อยากจะพูดตรงๆกับเค้าคือแค่อยากให้เค้าดูแลตัวเองได้บ้างแค่นั้นเลย ผมแค่เป็นห่วงก็เท่านั้น แต่ตัวเค้ามองว่าเงินแค่นี้เราซัพพอร์ต ดูแลไม่ได้หรอ แล้วเค้าจะถามหาความมั่นคงอะไรจากผมได้ แต่สุดท้ายผมก็พยายามเข้าใจแล้วยอมเค้าแหละ ตัวเราเองก็อยากจะเก็บเงินให้มั่นคง มีเงินไปขอไปทำให้แฟนมีความสุขได้ แแต่บอกตามตรงถ้าผมต้องมาเสียในเรื่องที่เป็นพื้นฐานส่วนตัวตรงนี้ให้เค้าเรื่อยๆ แล้วเมื่อไหร่ผมจะสามารถเก็บเงินเพื่อเอาไปใช้กับอนาคตของเราได้หละครับ?
 
ซึ่งแฟนเก่าๆผมที่ผมคบมาผมก็ไม่เคยเจอปัญหาแบบนี้เลยแต่ละคนเค้าก้สามารถดูแลตัวเอง (ในเรื่องพื้นฐาน) ได้ เราก็จะมีดูแลเรื่องอาหารการกิน มีของขวัญให้ตามเทศกาล มีแบ่งเงินเปนก้อนให้ใช้เวลาได้เงินมาตามปกติอะครับ เลยเป็นที่มาถึงคำถามที่ว่า ขอบเขตการดูแลเนี่ยมันคืออะไรบ้าง หรือมันไม่ควรมีขอบเขต หรือผมอาจจะผิดเองที่ดูแลเค้าไม่ดีพอครับ