อยากจะมาเล่าประสบการณ์จริงของชีวิตผมตอนนี้ผมอายุ29ย่าง30ปีผมมีภรรยา1คนแล้วลูก1คน ผมเป็นคนจ.กทมส่วนภรรยาคนสมุทรสาคร
เนื่องจากผมรับราชการทหารพรานได้3-4ปีผมไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกและภรรยาผมเนื่องจากเราอยุ่ไกลกันผมต้องมาทำงานที่ชายแดนภาคเหนือ ต้องปฏิบัติหน้าที่20 วันแล้วได้ลากลับบ้าน10วัน ตลอดเวลา3 ปีไม่มีปัญหาอะไรแต่มาช่วงพักหลังมีโรคระบาดที่ชื่อว่าโควิค ทำให้ผมโดนงดลาจึงไม่ได้มาพบครอบครัวเป็นเวลา5เดือนตั้งแต่เดือนกรกฏาคม.พศ2563ทำให้เราขาดการติดต่อกันมาตลอด5เดือนเพราะก่อนหน้านี้ก็มีเรื่องไท่เข้าใจกันครับ เรื่องนั้นก็คือ ผมได้ลาพัก10 วัน. ผมเดินทางจากภาคเหนือโดยรถบิ๊กไบร์ใช้เวลา10-12 ชมวันแรกของการได้พักผมจะลงมาพักที่บ้านผมเป็นเวลา3 วันนับจากวันแรกและผมต้องไปหาภรรยาผมที่สมุทรสาครวันที่3 ตอนเย็นแต่วันนั้นผมได้ไปเช้าวันที่4 เนื่องจากผมเพลียจากการทำงานและมาบ้านผมก็มาช่วยแม่ผมทำงานที่บ้านผมโทรไปบอกเธอแล้วแต่เธอก็พูดกับผมว่า " ถ้าไม่มาก็ไม่ต้องมาแล้ว"ตอนนั่นผมก็มีอารมณ์โมโหนิดหน่อยผมเลยคิดว่าเธอแค่พูดแบบที่เคยพูดทุกๆๆครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกับทุกๆๆครั้งเพราะผมไปบ้านภรรยาผม ภรรยาผมไม่มานอนกับผมเลย ตลอด6 วันที่ผมไปอยุ่ ผมก็อยุ่คนเดียวตลอด6 วัน ภรรยาและลูกผมไม่เคยคุยกับผมสักคำ ผมก็คิดว่าเธอแค่ไม่อยากคุยเฉยๆๆแต่ว่าไม่ใช่ผมคิดผิดมาตลอดตั้งแต่วันนั้นผมไม่ได้เจอหน้ากันและไม่ได้คุยกัน และไม่ได้โทรหากัน หนำซ้ำเราอยุ่ห่างไกลกัน ทำให้ไม่มีเวลาจูนกัน เนื่องจากเขาก็คงโกรธผม ผมก็น้อยใจเขาต่างคนต่างมีแง้ จนมาถึงวันปีใหม่ หลังปีใหม่ได้4 วัน เขาส่งข้อความมาหาผมเพื่อขอให้ผมไปเซนอย่า เพื่อนๆเชื่อไหมคับ ทุกอย่างมันหยุดหูผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย มันช๊อคคับตอนนั้นผมอยุ่ในฐานปฏิบัติการ. แวบแรกที่ได้รู้ว่าเธอขอหย่ากับผม. ผมอยากจะหายไปด้วยอาวุธประจำกายของผม แต่ผมมีแม่และน้องและลูก ที่ต้องดุแลผมเลยตั้งสติ บอกตัวเองเราจะมาตายในป่าไม่ได้เราต้องมีชีวิตเพื่อไปคุยกับภรรยาเพื่อหาคำตอบจากวันที่4มค.2564 ผมก็อดทนมาตลอด จะโทรหาเธอก็บล็อกเบอร์ผม เฟสไลน์ บล็อกหมด เบอร์ลูกเฟสลูก ไลน์ลูก ก็บล็กผมหมด แบบว่าไม่ให้ได้ติดต่อ แล้วผมก็ไปไหนไม่ได้ต้องทำงานจนถึงรอบที่ผมพัก ตั้งแต่มกราจนถึงวันที่22 มีนาคม2564 ผมพึ่งได้ลาพักมา แต่ผมยังไม่กล้าไปหาเขาเลย แต่ตอนนี้เขาจะเลิกบล็อกเบอร์ผมแล้ว แต่เขายืนยันว่าจะหย่า ผมอยากจะสอบถามเพื่อๆๆใครเจอเหตุแบบผมไหมคับ แล้วผมต้องทำอย่างไร ผมต้องใช้ชีวิตต่อไปแบบไหนดีคับ ผมรักเขามา ตลอดเวลาที่ตกลงคบหากันตลอด15 ปี. ผมลืมเขาไม่ได้แต่เขาบอกให้ผมลืมเขาเถอะมันไม่มีประโยชน์อะไร คือผมต้องทำยังไงคับ. มีทางไหนเปฺนทางออกบ้างคับ ผมไม่อยากใฃ้วิธีที่ทันเล้าผมอยุ่ในหัว ช่วยผมที่คับ อยากจะจบก็จบไม่ได้ อยากจะรักก็รักไม่ได มันทรมานมากเลยคับ ผมต้องทำยังไงดีคับ ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมไปหย่าคับ ผมทำใจไม่ได้
ช่วยผมที่คับ ผมหาทางออกไม่เจอ
เนื่องจากผมรับราชการทหารพรานได้3-4ปีผมไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกและภรรยาผมเนื่องจากเราอยุ่ไกลกันผมต้องมาทำงานที่ชายแดนภาคเหนือ ต้องปฏิบัติหน้าที่20 วันแล้วได้ลากลับบ้าน10วัน ตลอดเวลา3 ปีไม่มีปัญหาอะไรแต่มาช่วงพักหลังมีโรคระบาดที่ชื่อว่าโควิค ทำให้ผมโดนงดลาจึงไม่ได้มาพบครอบครัวเป็นเวลา5เดือนตั้งแต่เดือนกรกฏาคม.พศ2563ทำให้เราขาดการติดต่อกันมาตลอด5เดือนเพราะก่อนหน้านี้ก็มีเรื่องไท่เข้าใจกันครับ เรื่องนั้นก็คือ ผมได้ลาพัก10 วัน. ผมเดินทางจากภาคเหนือโดยรถบิ๊กไบร์ใช้เวลา10-12 ชมวันแรกของการได้พักผมจะลงมาพักที่บ้านผมเป็นเวลา3 วันนับจากวันแรกและผมต้องไปหาภรรยาผมที่สมุทรสาครวันที่3 ตอนเย็นแต่วันนั้นผมได้ไปเช้าวันที่4 เนื่องจากผมเพลียจากการทำงานและมาบ้านผมก็มาช่วยแม่ผมทำงานที่บ้านผมโทรไปบอกเธอแล้วแต่เธอก็พูดกับผมว่า " ถ้าไม่มาก็ไม่ต้องมาแล้ว"ตอนนั่นผมก็มีอารมณ์โมโหนิดหน่อยผมเลยคิดว่าเธอแค่พูดแบบที่เคยพูดทุกๆๆครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกับทุกๆๆครั้งเพราะผมไปบ้านภรรยาผม ภรรยาผมไม่มานอนกับผมเลย ตลอด6 วันที่ผมไปอยุ่ ผมก็อยุ่คนเดียวตลอด6 วัน ภรรยาและลูกผมไม่เคยคุยกับผมสักคำ ผมก็คิดว่าเธอแค่ไม่อยากคุยเฉยๆๆแต่ว่าไม่ใช่ผมคิดผิดมาตลอดตั้งแต่วันนั้นผมไม่ได้เจอหน้ากันและไม่ได้คุยกัน และไม่ได้โทรหากัน หนำซ้ำเราอยุ่ห่างไกลกัน ทำให้ไม่มีเวลาจูนกัน เนื่องจากเขาก็คงโกรธผม ผมก็น้อยใจเขาต่างคนต่างมีแง้ จนมาถึงวันปีใหม่ หลังปีใหม่ได้4 วัน เขาส่งข้อความมาหาผมเพื่อขอให้ผมไปเซนอย่า เพื่อนๆเชื่อไหมคับ ทุกอย่างมันหยุดหูผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย มันช๊อคคับตอนนั้นผมอยุ่ในฐานปฏิบัติการ. แวบแรกที่ได้รู้ว่าเธอขอหย่ากับผม. ผมอยากจะหายไปด้วยอาวุธประจำกายของผม แต่ผมมีแม่และน้องและลูก ที่ต้องดุแลผมเลยตั้งสติ บอกตัวเองเราจะมาตายในป่าไม่ได้เราต้องมีชีวิตเพื่อไปคุยกับภรรยาเพื่อหาคำตอบจากวันที่4มค.2564 ผมก็อดทนมาตลอด จะโทรหาเธอก็บล็อกเบอร์ผม เฟสไลน์ บล็อกหมด เบอร์ลูกเฟสลูก ไลน์ลูก ก็บล็กผมหมด แบบว่าไม่ให้ได้ติดต่อ แล้วผมก็ไปไหนไม่ได้ต้องทำงานจนถึงรอบที่ผมพัก ตั้งแต่มกราจนถึงวันที่22 มีนาคม2564 ผมพึ่งได้ลาพักมา แต่ผมยังไม่กล้าไปหาเขาเลย แต่ตอนนี้เขาจะเลิกบล็อกเบอร์ผมแล้ว แต่เขายืนยันว่าจะหย่า ผมอยากจะสอบถามเพื่อๆๆใครเจอเหตุแบบผมไหมคับ แล้วผมต้องทำอย่างไร ผมต้องใช้ชีวิตต่อไปแบบไหนดีคับ ผมรักเขามา ตลอดเวลาที่ตกลงคบหากันตลอด15 ปี. ผมลืมเขาไม่ได้แต่เขาบอกให้ผมลืมเขาเถอะมันไม่มีประโยชน์อะไร คือผมต้องทำยังไงคับ. มีทางไหนเปฺนทางออกบ้างคับ ผมไม่อยากใฃ้วิธีที่ทันเล้าผมอยุ่ในหัว ช่วยผมที่คับ อยากจะจบก็จบไม่ได้ อยากจะรักก็รักไม่ได มันทรมานมากเลยคับ ผมต้องทำยังไงดีคับ ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมไปหย่าคับ ผมทำใจไม่ได้