(ต้องขอโทษไว้ก่อนนะคะ ถ้าพิมพ์ไม่เข้าใจ เพราะพิมพ์ไม่ค่อยเก่ง)
สวัสดีค่ะ
ฉันเป็นนิสิต ปี 4 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
ที่จริงปีนี้ต้องออกฝึกงาน แล้วควรจบปีนี้
แต่เราเคยดรอปไปเป็นปี
แต่ก็กลับมาตามเก็บหน่วยกิตเพื่อที่จะจบใน 5 ปี
ตั้งใจไว้แบบนั้น..
จนเกิดอุบัติเหตุรถชน จนต้องเข้าเฝือก นอน รพ. เป็นเดือน
เวลาเรียนไม่พอ เราเลยเกิดภาวะเครียด มันไม่จบตามเวลาที่ตั้งใจไว้
ที่จริงเราก็เครียด ร้องไห้ทุกวัน ตั้งแต่เข้ามหาลัยแล้ว
เพราะเป็นสาขาที่เราไม่ชอบ และไม่ถนัด
แต่เราก็อดทน เพราะเราคิดว่า
ในเมื่อเลือกแล้ว ก็ควรตั้งใจทำมันให้จบ..
ถ้าไม่คิดจะทำให้จบ ก็ไม่ควรเลือกตั้งแต่แรก..
เราเข้ามาเรียนแบบไม่ได้กู้
ตอนแรกที่บ้านออกเงินให้
แต่มันมีเหตุทำให้เราต้องจ่ายเงินค่าเรียน ค่าอยู่เอง มาเป็นปีแล้ว
โดยใช้เงินที่เราเก็บไว้เรียน ป.โท
รู้สึกมันไม่เป็นไปตามที่วางไว้ แบบนี้ก็ต้องผลาญเงินไปเรื่อยๆ
บวกกับความซึมเศร้า กับทุกเรื่องในมหาลัย
แต่ก็อดทนๆๆๆ มาตลอด จนมันระเบิดตู้มในครั้งเดียว
เราเลยคิดอยากจะลาออก...
แต่ถ้าลาออก แล้วฉันจะไปทำอะไร?
เลยนึกขึ้นมาได้ว่า.. ตอนนี้เราเรียน ปวส.อยู่
(คือตอนแรกเราเรียนจบ ม.6 แล้ว ตอนนั้น กศน. เปิด ปวช.
เพื่อให้คนวัยทำงานไปเรียนเอาวุฒิ เราก็ไปเรียน แต่ก็ติดมหาลัยพอดี เลยเรียนควบกันไป
พอเรียนจบ ปวช. ครูก็ส่งให้ต่อ ปวส. )
ที่เล่ามาทั้งหมด คือ เราอยากจะถามว่า..
- เราควรจะลาออกจากมหาลัย แล้วไป เรียน ปวส. ให้จบ หรือ
- ควรจะเรียนมหาลัยต่อดี
เอาจริงๆ เราเป็นคนชอบเรียนมากนะ รักที่จะเรียน รักที่จะหาความรู้ใหม่ๆเสมอ
ไม่เคยเบื่อที่จะเรียน แต่เราแค่เหนื่อยเกินพอกับชีวิตในมหาลัย ไม่เคยมีความสุขซักวัน เหมือนตกนรกทั้งเป็น แต่เราก็ยังอยากทนอีกนิดนึง
ก็เลยอยากได้แนวทาง หรือ แนวคิดของเพื่อนๆในพันธิป
แถมให้อีกนิดนึงค่ะ ถ้าสมมุติเราลาออกจากมหาลัย คือ
- เราค่อนข้างเก่งภาษาอังกฤษ และเคยไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศ
- เราพูดภาษาจีนแบบพอสื่อสารได้ งูๆ ปลาๆ
- แถมตอนนี้เรียนภาษาญี่ปุ่นเพิ่มด้วย
*** ถ้าสมมุติจะลาออก แบบนี้พอจะมีแนวทางในการใช้ชีวิตเพิ่มมั้ยคะ
รบกวนด้วยนะคะ ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ถ้าลาออกจากมหาวิทยาลัย ชีวิตข้างหน้าจะเป็นยังไง?
สวัสดีค่ะ
ฉันเป็นนิสิต ปี 4 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
ที่จริงปีนี้ต้องออกฝึกงาน แล้วควรจบปีนี้
แต่เราเคยดรอปไปเป็นปี
แต่ก็กลับมาตามเก็บหน่วยกิตเพื่อที่จะจบใน 5 ปี
ตั้งใจไว้แบบนั้น..
จนเกิดอุบัติเหตุรถชน จนต้องเข้าเฝือก นอน รพ. เป็นเดือน
เวลาเรียนไม่พอ เราเลยเกิดภาวะเครียด มันไม่จบตามเวลาที่ตั้งใจไว้
ที่จริงเราก็เครียด ร้องไห้ทุกวัน ตั้งแต่เข้ามหาลัยแล้ว
เพราะเป็นสาขาที่เราไม่ชอบ และไม่ถนัด
แต่เราก็อดทน เพราะเราคิดว่า
ในเมื่อเลือกแล้ว ก็ควรตั้งใจทำมันให้จบ..
ถ้าไม่คิดจะทำให้จบ ก็ไม่ควรเลือกตั้งแต่แรก..
เราเข้ามาเรียนแบบไม่ได้กู้
ตอนแรกที่บ้านออกเงินให้
แต่มันมีเหตุทำให้เราต้องจ่ายเงินค่าเรียน ค่าอยู่เอง มาเป็นปีแล้ว
โดยใช้เงินที่เราเก็บไว้เรียน ป.โท
รู้สึกมันไม่เป็นไปตามที่วางไว้ แบบนี้ก็ต้องผลาญเงินไปเรื่อยๆ
บวกกับความซึมเศร้า กับทุกเรื่องในมหาลัย
แต่ก็อดทนๆๆๆ มาตลอด จนมันระเบิดตู้มในครั้งเดียว
เราเลยคิดอยากจะลาออก...
แต่ถ้าลาออก แล้วฉันจะไปทำอะไร?
เลยนึกขึ้นมาได้ว่า.. ตอนนี้เราเรียน ปวส.อยู่
(คือตอนแรกเราเรียนจบ ม.6 แล้ว ตอนนั้น กศน. เปิด ปวช.
เพื่อให้คนวัยทำงานไปเรียนเอาวุฒิ เราก็ไปเรียน แต่ก็ติดมหาลัยพอดี เลยเรียนควบกันไป
พอเรียนจบ ปวช. ครูก็ส่งให้ต่อ ปวส. )
ที่เล่ามาทั้งหมด คือ เราอยากจะถามว่า..
- เราควรจะลาออกจากมหาลัย แล้วไป เรียน ปวส. ให้จบ หรือ
- ควรจะเรียนมหาลัยต่อดี
เอาจริงๆ เราเป็นคนชอบเรียนมากนะ รักที่จะเรียน รักที่จะหาความรู้ใหม่ๆเสมอ
ไม่เคยเบื่อที่จะเรียน แต่เราแค่เหนื่อยเกินพอกับชีวิตในมหาลัย ไม่เคยมีความสุขซักวัน เหมือนตกนรกทั้งเป็น แต่เราก็ยังอยากทนอีกนิดนึง
ก็เลยอยากได้แนวทาง หรือ แนวคิดของเพื่อนๆในพันธิป
แถมให้อีกนิดนึงค่ะ ถ้าสมมุติเราลาออกจากมหาลัย คือ
- เราค่อนข้างเก่งภาษาอังกฤษ และเคยไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศ
- เราพูดภาษาจีนแบบพอสื่อสารได้ งูๆ ปลาๆ
- แถมตอนนี้เรียนภาษาญี่ปุ่นเพิ่มด้วย
*** ถ้าสมมุติจะลาออก แบบนี้พอจะมีแนวทางในการใช้ชีวิตเพิ่มมั้ยคะ
รบกวนด้วยนะคะ ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ