ทุกคนคือเราอยากจะว่าเล่าตลอดเวลาคบเพื่อนกลุ่มนี้ของเราเหมือนเราเป็นส่วนเกินตลอดเวลา
ก็คือกลุ่มเรามีทั้งหมด 5 คนรวมเราซึ่งไอ้เพื่อน 4 คนที่เหลืออ่ะมันก็จะมีเพื่อนที่สนิทเป็นคู่ของมันเวลามีอะไรก็จะรู้แค่คู่ของมันกันอ่ะ
ซึ่งเราก็เคยมีคู่นะแต่มันนานมาแล้วเพราะคู่ของเราและในกลุ่มมีปัญหากันเพราะเพื่อนเรานิสัยไม่ค่อยดีเราในและเพื่อนในกลุ่มพยายามที่จะปรับแล้วแต่ผลสุดท้ายพวกเราคิดว่าคนนั้นกับเราไปไม่รอดนั้นแหละมาต่อ....
คือมันมีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เราคิดว่าเราเป็นส่วนเกินนะไม่ใช่แค่ก็พูดเลยไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบ บอกก่อนเลยเราเป็นคนตลกเราชอบสร้างเสียงหัวเราะให้กับเพื่อนๆแต่มันก็ต้องแลกมากับบทบาทตัวตลกของกลุ่มที่ไม่มีใครเห็นหัว
เพื่อนของเราชอบด่าชอบว่าเราบางครั้งเราก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลย เราก็โดนด่าแล้วแต่เราก็ทำเป็นเรื่องตลกทั้งๆที่ข้างในไม่ชอบตอนที่โดนด่า
การที่เพื่อนอยู่กันเป็นคู่มันทำให้เราโดดเดี่ยวในกลุ่ม บางครั้งเราก็ไม่รู้ว่าเพื่อนพูดเรื่องอะไรกันแล้วมันทำให้เราเหมือนคนนอก จนเราปรึกษาเพื่อนที่สนิทในกลุ่มว่าเราอึดอัดเหมือนเป็นคนนอกเลย มันก็เลยเอาเรื่องที่เราพูดไปบอกในกลุ่มเพื่อนทันที
ตอนนั้นเองเพื่อนในกลุ่มก็รู้กันแล้วพูดโอ๋เรา แล้วจากนั้นมาพวกมันก็เริ่มเห็นเราในสายตาขึ้นมาบาง
แต่ก็ได้แค่ระยะนึงเท่านั้นแหละมันก็กลับเป็นเหมือนเดิม
สุดท้ายที่เราเจ็บที่สุดเลยคือการที่เราไปถ่ายรูปกันเป็นรูปโพลาลอยในฟิว 2 ใบ 100 บาท ตอนแรกก็ถ่ายกลุ่มแต่พอหลังจากถ่ายกลุ่มเสร็จ ก็มีคู่นึงถ่ายแยกไปถ่ายตู้ 2 คน แล้วตอนนั้นเราก็บังเอิญได้ยินเพื่อนอีกคู่นึงพูดว่า "เดี๋ยววันหลังเราค่อยมาถ่ายกัน 2 คนนะ" ตอนนั้นเราคือนิ่งมากรู้สึกแย่ๆมากความรู้สึกมันตีกันไปหมดไม่มีใครเรียกเราเลยสักคนเลยให้มาถ่ายคู่
ทุกคนคิดว่ากับเรื่องของเราว่าไง ทุกคนคิดว่าเราคิดไปเองรึป่าว....
เพราะถ้าเราคิดถูกมันมีผลถึงการตัดสินใจของเราในอนาคตมากเพราะเรากับเพื่อนต่อมหาลัยเดียวกันหมดคณะเดียวกันแต่คนละสาขาซึ่งเราไปเรียนไกลมันเลยจำเป็นต้องไปนอนหอ
เราเป็นส่วนเกินของเพื่อนรึป่าว
ก็คือกลุ่มเรามีทั้งหมด 5 คนรวมเราซึ่งไอ้เพื่อน 4 คนที่เหลืออ่ะมันก็จะมีเพื่อนที่สนิทเป็นคู่ของมันเวลามีอะไรก็จะรู้แค่คู่ของมันกันอ่ะ
ซึ่งเราก็เคยมีคู่นะแต่มันนานมาแล้วเพราะคู่ของเราและในกลุ่มมีปัญหากันเพราะเพื่อนเรานิสัยไม่ค่อยดีเราในและเพื่อนในกลุ่มพยายามที่จะปรับแล้วแต่ผลสุดท้ายพวกเราคิดว่าคนนั้นกับเราไปไม่รอดนั้นแหละมาต่อ....
คือมันมีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เราคิดว่าเราเป็นส่วนเกินนะไม่ใช่แค่ก็พูดเลยไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบ บอกก่อนเลยเราเป็นคนตลกเราชอบสร้างเสียงหัวเราะให้กับเพื่อนๆแต่มันก็ต้องแลกมากับบทบาทตัวตลกของกลุ่มที่ไม่มีใครเห็นหัว
เพื่อนของเราชอบด่าชอบว่าเราบางครั้งเราก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลย เราก็โดนด่าแล้วแต่เราก็ทำเป็นเรื่องตลกทั้งๆที่ข้างในไม่ชอบตอนที่โดนด่า
การที่เพื่อนอยู่กันเป็นคู่มันทำให้เราโดดเดี่ยวในกลุ่ม บางครั้งเราก็ไม่รู้ว่าเพื่อนพูดเรื่องอะไรกันแล้วมันทำให้เราเหมือนคนนอก จนเราปรึกษาเพื่อนที่สนิทในกลุ่มว่าเราอึดอัดเหมือนเป็นคนนอกเลย มันก็เลยเอาเรื่องที่เราพูดไปบอกในกลุ่มเพื่อนทันที
ตอนนั้นเองเพื่อนในกลุ่มก็รู้กันแล้วพูดโอ๋เรา แล้วจากนั้นมาพวกมันก็เริ่มเห็นเราในสายตาขึ้นมาบาง
แต่ก็ได้แค่ระยะนึงเท่านั้นแหละมันก็กลับเป็นเหมือนเดิม
สุดท้ายที่เราเจ็บที่สุดเลยคือการที่เราไปถ่ายรูปกันเป็นรูปโพลาลอยในฟิว 2 ใบ 100 บาท ตอนแรกก็ถ่ายกลุ่มแต่พอหลังจากถ่ายกลุ่มเสร็จ ก็มีคู่นึงถ่ายแยกไปถ่ายตู้ 2 คน แล้วตอนนั้นเราก็บังเอิญได้ยินเพื่อนอีกคู่นึงพูดว่า "เดี๋ยววันหลังเราค่อยมาถ่ายกัน 2 คนนะ" ตอนนั้นเราคือนิ่งมากรู้สึกแย่ๆมากความรู้สึกมันตีกันไปหมดไม่มีใครเรียกเราเลยสักคนเลยให้มาถ่ายคู่
ทุกคนคิดว่ากับเรื่องของเราว่าไง ทุกคนคิดว่าเราคิดไปเองรึป่าว....
เพราะถ้าเราคิดถูกมันมีผลถึงการตัดสินใจของเราในอนาคตมากเพราะเรากับเพื่อนต่อมหาลัยเดียวกันหมดคณะเดียวกันแต่คนละสาขาซึ่งเราไปเรียนไกลมันเลยจำเป็นต้องไปนอนหอ