เหนื่อยจนรู้สึกอยากไม่อยากทำอะไรแล้วค่ะ

เราเคยตั้งกระทู้ไป2ครั้งเมื่อปีที่แล้วจนครั้งที่3ขปีนี้คือเราเหนื่อยกับคนที่บ้านอีกแล้วค่ะเราไม่มีความสุขเลยเราเจอคำว่า ถ้าไม่มีเราเขาคงสบาย มันทำให้เรารู้สึกว่าทำไมไม่พูดตรงๆเลยว่าให้เราเกิดมาทำไม5555555 แล้ววันนี้คือวะนหลังจรกที่เราสอบเสร็จonet เราเครียดมาตลอดในนะหว่างนั้นพอสอบเสร็จเราไปย้อมสีผมแค่อยากสีชมพูแบบไฮไลท์ เราเจอคำว่าลองไปถามคนในหมู่บ้านดูว่ามีใครเขาย้อมสีแบบนี้บ้างมันทำให้เราเสียคงามมั่นใจมากๆทุกคนบอกว่าสีผมเราสวยมากน่ารักจังเลยแต่พอคนในบ้านพูดมันทำให้เราเหมือนเราย้อมสีนี้เรากลายเป็นคนไม่ดีเลค่ะ555555555555555เขาถามอีกว่าเคนาำอะไรใหัภิใจมั้ย เราพยายามตั้งใจอ่านหนังสือมากๆทุกคนรู้ใช่มั้ยคะว่าปีนี้มันหนักมากเราพยายามมาตลอดในสอบเราเครียดเรากังวลเรารู้สึกแบบอะไรวะ ไม่เคยร้องไห้จนหัวเราะไปด้วยครั้งแรกจริงๆ ที่เราหัวเราะไปด้วยร้องไห้ไปเ้วย เราไม่อยากรับรู้อะรอีกแล้วกับบ้านนี้ เราคิดมาตลอดว่าทนไว้ก่อนเดี๋ยวก็ไปอยู่หอแล้ว เดี๋ยวก็ไม่ได้เจอกันแล้ว เรารู้สึกเราเป็นส่วนเกินในครอบครัวนี้ มันก็มีความสุขในบางที แต่บางทีเรารู้สึกไม่มีคงามสุขเลยเวลาเรายิ้มหัวเราะกับที่บ้านเราจะนึกถึงเรื่องที่ทุกคนเคยทำกับเรามาตลอด จนเราหุบยิ้มไป เหมือยสมองมันสั่งว่าให้นึกถึงว่าพวกเขาทำอะไรกับเราบ้างสิมันเป๋นแบบนี้ตลอดเลย เราไม่กล้าบอกใครในบ้านว่าเราเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้า เราไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น เราไม่เคยเศร้ให้เขาเห็นเลยน่ำตาสักหยดเดียวเขาก็ไม่เคยเพราะเราแอบร้องไห้มาตลอด แม้แต่กับเพื่อนเรามักแสดงด้านที่สดใสมาตลอดแต่เราไม่เคยบอก เราไม่กล้าจริงๆ เราคิดว่าเราอยากหาหมอแต่เราคอดว่าจะเก็บตังแล้วไปหาหมอเองเราไม่อยากให้ใครรัลรู่เลยจริงๆค่ะ เราแบบอยู่ๆแวบนึงก็มีความคิดว่า ถ้าตายไปเลยแล้วไมาเข้ามหาลัย55555