พ่อแม่บอกให้เลิกคบกับแฟน

ในวันถัดมาแฟนยังไม่เลิกโกรธยังตึงใส่เราอยู่เราก็ยังไม่อยากเสียเค้าไป .. เราเลยเอ่ยปากว่าชอโทษ ซึ่งไม่รู้เลยว่าพ่อกับแม่นั่งอยู่ พอสิ้นเสียงเราวางสายไปแล้ว พ่อเดินมาบอกว่า อย่าให้มันมาเหยียบบ้านกูอีก จะมาหาว่ากูร้ายไม่ได้ เป็นผู้ชาย อะไรให้ผู้หญิงมาง้อ เลิกติดต่อกับมันซะอย่าให้กูเห็นอีก เราก็ช็อกเลยทำไมพ่อพูดแบบนี้แม่ก็สนับสนุนพ่อทุกอย่างบอกว่าแฟนเก่าเรายังดีกว่า เราก็บอกไปแล้วก็หนูเป็นคนผิดหนูทำแบบนี้มันถูกแล้ว แต่ก็ได้รับคำตอบมาว่า เก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับมันซะ แล้วถ้าร้องไห้ก็ไม่ต้องกลับมา ดูสิกูกับแฟนจะรักใครมากกว่ากัน .. เราก็เลยบอกว่าหนูรักทั้งคู่แต่รักคนละแบบ มันเอามารวมกันไม่ได้ เราก็เลยหนีมาบนห้อง

วันถัดมาพี่เรียกไปคุยแม่ก็อยู่ด้วย พี่มาบอกว่าอยู่ที่ตัดสินใจแล้วนะว่าจะเอายังไงถ้าอยากคบต่อก็ไปคบกันไม่ต้องมาให้พ่อแม่เห็น แม่ก็บอกว่าอย่ามาคุยให้กูเห็น พี่ก็บอกว่าอยู่ที่ตัว เรานั่งอ่านกระทู้มาตั้งเยอะว่าพ่อแม่ไม่ชอบงั้นก็รอพิสูจน์ให้พ่อแม่ได้รู้ว่าเราดูแลกันได้เราก็คิดว่าจะทำแบบนั้น เราก็มองว่าหลายๆคนบอกว่าพ่อแม่เป็นที่ปรึกษาที่ดีที่สุด เพราะพ่อแม่คือหัวใจเรา เราเลยย้อนถามแม่ดูว่าถ้าเจอแบบนี้จะรับมืออย่างไร แม่ก็บอกว่ากูก็เลิกคบแล้วอยู่บ้านกับพ่อแม่ดีกว่ากูรักพ่อแม่มากกว่า เราเลยบอกว่าแล้วแบบพ่อนี่ทุบตีแม่ทุกครั้งที่เมานี่พ่อชองแม่เค้าให้เลิกคบมั้ย แม่บอกว่าให้เลิกแต่ก็อยู่มาถึงทุกวันนี้พ่อทุบตีจริงแต่ก็เป็นคนรับผิดชอบ เราก็เลยเลือกบอกว่างั้นหนูก็คงเลิกคบไม่ได้เพราะองแบบนี้มันบังคับกันไม่ได้ พี่ก็เลยบอกแม่ว่า สรุปนะมันเลือกผู้ชายทีนี้ก็รู้แล้วนนะ เราก็แบบมันคนละแบบเปล่าวะ เราเลยเถียงกลับไปว่านี่มันคือการตัดสินใจชองหนูหนูจะพิสูจน์มันเอง แม่ก็พูดว่าพูดแบบนี้แล้วยังจะหน้าด้านหอบเสื้อผ้าหนีไปอยู่กับเค้าอีกหรอ เราบอกว่าเราไม่ได้หนีไปไหนทั้งนั้น แม่ก็เลยบอกว่ารักเค้ามากกว่าพ่อแม่อีกเนอะโตแต่ตัวแต่สมองไม่มีความคิดเราเลยโมโหและร้องไห้ และพูดไปว่าไหนแม่บอกว่ามันคือการตัดสินใจชองหนูไงแต่ทำไมพอหนูบอกแบบนี้แม่ถึงว่าหนูแล้วจะให้หนูหอบเสื้อผ้าไปอยู่กับแฟน แบบนี้คือไม่ได้บังคับกันใชช่มั้ย ...

บอกเลยรู้ว่าห่วงแต่ทำไมต้องมาบังคับมากดดันเราชนาดนี้ บอกว่าเป็นลูกที่ไม่ดีบ้างอะไรบ้าง บางครั้งก็คิดพ่อกับแม่รักเราจริงหรือเปล่าทำไมยังบังคับกันเรื่องความรักเรื่องงานเรื่องชีวิตะ
หนูจะทำยังไงดีหนูรู้ว่าในอนาคตต้องเจออะไรอีกเยอะแต่ตอนนี้เวลาแบบนี้มันไม่ใช่อนาคตมันคือปัจจุบัน หนูแ่อยากทำทุกอย่างให้ดีที่สุดแค่นั้นเอง

ยาวไปหน่อยแต่เราไม่ร฿้จะไประบายที่ใครแล้วหันไปทางไหนก็ไม่มีใคร ไม่อยากคุยกับแฟนให้เค้าเครียดไปกับเราแต่เราไม่รู้จะไประบายทางไหรแล้วจริงๆ