ตุ๊กแก....

เคยกลัวอะไรแบบแค่ มองก็อยากวิ่งไหมครับ
สำหรับผม  เนี่ยแหละไอ้ตัวนี้เลย   กำลังกวาดหยากไย่ที่หลังคาอยู่ดีๆ  พี่แกก็อุตริ
กระโดดตั้บลงมา  ขนาดไกลๆยังหงายท้อง   แรงปะทะของความกลัวนี่อานุภาพมันสูง
ที่ร้ายกว่านั้นคือไอ่หน้าบูด
น้องเหมียวที่เลี้ยงไว้ ดั๊น...
กระโจนเข้ากัด  แมวร้องรึเปล่าไม่รู้แต่ผมอ่ะ ไม่รู้ร้องไปกี่ภาษา(หน้าจะมีภาษาพ่อขุนรามด้วยแหละ😅)
ประเดี๋ยวเดียวเท่านั้น  น้องเหมียวก็ถูกไอ้เข้น้อยกัดขาแน่นซะแล้ว  โอย...ผม...
กรรมไม่ต้องแบกันแล้ว
ตอนคนเหมียวช่วย  ตอนเหมียวคนจะทิ้งยังไง  จะหาใครช่วยก็ไม่มี จะรอให้ฟ้าร้องแดดก็เปรี้ยงขนาดนี้
ผมก็เลย....วิ่งไปหาเพื่อนบ้าน ขอบุหรี่เขาครับ(ผมไม่สูบก็เลยไม่มี)อีตอนจะเอาใส่ปากเค้านี่..โห...น้ำตาจะไหล  ไม่ไช่สงสารครับ..กลัว  
ตัดตอนไปตอนตุ๊กแกนอนน้ำลายยืดเมาแอ๋แล้วเลยนะครับ   ผมกลั้นใจโยนผ้าขี้ริ้วคลุมแล้วหลับหูหลับตาจับขว้างสุดแรงเกิด. (ตอนโดนยาไม่ตายก็ตายตอนขว้างนี่แหละครับ)
พอหันมาจะดูแมว...น้องไม่เป็นอะไรสักนิดเลย นอกจากขาเปียกๆหน่อย
   นี่ถ้าน้องฟังรู้เรื่อง ผมก็อยากบอกน้องเหลือเกินว่า
คราวหน้าไม่ต้องช่วยลุงนะ
ลุงจะหัวใจวายตายตอนน้องช่วยนี่แหละ..