คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
เข้ามารับฟัง พร้อมส่งกำลังใจให้ จขกท ค่ะ
ความอยากและหรือความไม่อยากทั้งปวง ทั้งอยากมี อยากเป็น ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น รวมถึงกิเลส รัก โลภ โกรธ หลง ทั้งหมดนี้ พระพุทธองค์สอนว่ามันคือบ่อเกิดแห่งทุกข์ เพราะฉะนั้น เมื่อยังมีรูปนาม และลมหายใจอยู่ ความอยากตาย ย่อมทำให้เกิดความรู้สึกทนได้ยาก ความตายนั้น ติดตัวเรามาตั้งแต่เกิด สักวันมันจะปรากฎตัวของมันขึ้นมาเอง ระหว่างที่ยังมีลมหายใจ และร่างกายสมบูรณ์ดี ง่ายและดีที่สุดคือ ตั้งใจอยู่ ที่สำคัญ ในกรณีของ จขกท ที่เคยกระโดดลงมาจากชั้นสองของบ้านแล้ว บทเรียนคือเจ็บตัว ซึ่งไม่ดีต่อตนเอง และคนรอบข้างเลยแม้แต่น้อยนะคะ
จากที่เล่า คิดว่า จขกท ขาดหลักในการดำรงชีวิต การใช้เวลาในแต่ละวันที่ผ่านมา อาจมีส่วนพาให้ จขกท มาถึงจุดนี้ สิ่งที่พึงรู้นั่นคือ ไม่มีอะไรที่สายเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากทำให้ชีวิตดีขึ้น โดยทั่ว ๆ ไป ชีวิตคนเราดีขึ้นได้ด้วยการเติบโตอย่างสมวัยและทำหน้าที่ตามบทบาทของตนเองด้วยความตั้งใจเต็มเปี่ยม บทบาทของ จขกท มีหลายอย่าง ทั้งเป็นลูกของพ่อแม่ เป็นสมาชิกของครอบครัว เป็นนักเรียนของคุณครู เป็นเพื่อนของเพื่อน ค่อย ๆ คิดค่ะ ว่าที่ผ่านมาปฏิบัติตนเองตามหน้าที่และบทบาทที่มีเหล่านี้ เต็มที่และในทางที่สร้างสรรค์แล้วหรือยัง
โรคที่ จขกท กำลังรักษาอยู่ เป็นความผิดปกติทางอารมณ์ ยาและหมอช่วยได้ส่วนหนึ่ง ผู้ป่วยต้องช่วยเหลือตนเองให้มาก มีและใช้อารมณ์ให้น้อย ลง สิ่งที่จะช่วยให้รู้ทันตนเองว่าอารมณ์ผิดปกติและไม่สร้างสรรค์กำลังจะเกิดขึ้น ได้แก่ สติและสัมปชัญญะ การค่อย ๆ เรียนรู้ เรื่องสติและความรู้ตัว จนมีและใช้มันได้เสมอ ๆ จะช่วยให้สุขภาพจิตของ จขกท แข็งแรงขึ้น
เป็นทัศนะหนึ่งเท่านั้นค่ะ
ความอยากและหรือความไม่อยากทั้งปวง ทั้งอยากมี อยากเป็น ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น รวมถึงกิเลส รัก โลภ โกรธ หลง ทั้งหมดนี้ พระพุทธองค์สอนว่ามันคือบ่อเกิดแห่งทุกข์ เพราะฉะนั้น เมื่อยังมีรูปนาม และลมหายใจอยู่ ความอยากตาย ย่อมทำให้เกิดความรู้สึกทนได้ยาก ความตายนั้น ติดตัวเรามาตั้งแต่เกิด สักวันมันจะปรากฎตัวของมันขึ้นมาเอง ระหว่างที่ยังมีลมหายใจ และร่างกายสมบูรณ์ดี ง่ายและดีที่สุดคือ ตั้งใจอยู่ ที่สำคัญ ในกรณีของ จขกท ที่เคยกระโดดลงมาจากชั้นสองของบ้านแล้ว บทเรียนคือเจ็บตัว ซึ่งไม่ดีต่อตนเอง และคนรอบข้างเลยแม้แต่น้อยนะคะ
จากที่เล่า คิดว่า จขกท ขาดหลักในการดำรงชีวิต การใช้เวลาในแต่ละวันที่ผ่านมา อาจมีส่วนพาให้ จขกท มาถึงจุดนี้ สิ่งที่พึงรู้นั่นคือ ไม่มีอะไรที่สายเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากทำให้ชีวิตดีขึ้น โดยทั่ว ๆ ไป ชีวิตคนเราดีขึ้นได้ด้วยการเติบโตอย่างสมวัยและทำหน้าที่ตามบทบาทของตนเองด้วยความตั้งใจเต็มเปี่ยม บทบาทของ จขกท มีหลายอย่าง ทั้งเป็นลูกของพ่อแม่ เป็นสมาชิกของครอบครัว เป็นนักเรียนของคุณครู เป็นเพื่อนของเพื่อน ค่อย ๆ คิดค่ะ ว่าที่ผ่านมาปฏิบัติตนเองตามหน้าที่และบทบาทที่มีเหล่านี้ เต็มที่และในทางที่สร้างสรรค์แล้วหรือยัง
โรคที่ จขกท กำลังรักษาอยู่ เป็นความผิดปกติทางอารมณ์ ยาและหมอช่วยได้ส่วนหนึ่ง ผู้ป่วยต้องช่วยเหลือตนเองให้มาก มีและใช้อารมณ์ให้น้อย ลง สิ่งที่จะช่วยให้รู้ทันตนเองว่าอารมณ์ผิดปกติและไม่สร้างสรรค์กำลังจะเกิดขึ้น ได้แก่ สติและสัมปชัญญะ การค่อย ๆ เรียนรู้ เรื่องสติและความรู้ตัว จนมีและใช้มันได้เสมอ ๆ จะช่วยให้สุขภาพจิตของ จขกท แข็งแรงขึ้น
เป็นทัศนะหนึ่งเท่านั้นค่ะ
แสดงความคิดเห็น
เตือนสติตัวเองยังไงดีครับ เวลารู้สึกไม่ยากมีชีวิตอยู่ต่อ.
สวัสดีครับ ผมชื่อ อ๊อฟ นะครับ ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าอารมณ์สองขั้ว (Bipolar II disorder) ได้ 6 เดือนแล้วครับ ผมเคยพยายามฆ่าตัวตาย 3 ครั้ง
: ครั้งที่ 1 ผมกระโดดลงมาจากชั้น 2 ของบ้าน ซึ่ง ไม่ตาย แต่กระดูกแตกข้างในทั้ง 2 ข้าง
: ครั้งที่ 2 ตอนนั้น ผมหยุดยาเองโดยที่ไม่ได้แจ้งให้หมอทราบ แต่พอได้ยามารวมกันเยอะๆ ผม..นั่งอยู่ในห้องคนเดียว ในหัวมันว่างเปล่าไม่ได้คิดอะไร แล้วก็หยิบยานอนหลับ DIAzepam 5 mg. ขึ้นมากินทีเดียว 60 เม็ด แต่ก็ไม่เป็นอะไรเลย ตื่นขึ้นมาก็อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว
: ครั้งที่ 3 กินยาแก้แพ้ คลอเฟน-วาย 100 เม็ด ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ง่วงนอน ไม่ช็อก และไม่ตาย ....ตอนนี้ในหัวผมคิดแต่เรื่องแบบนี้ตลอดทุกๆวัน...ทุกเวลา
- ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนที่ดีที่สุด แต่เซฟโซนที่ดีที่สุดคือการอยู่คนเดียวในห้องสี่เหลี่ยมและปล่อยความเจ็บปวดนั้นออกมา
- เราเป็นคน ๆ นึงที่ไม่ได้มีความคิดอยากฆ่าตัวตาย แต่มีความคิดที่ถ้าเราตายไปก็คงจะดีกว่า
- "คนฆ่าตัวตายคือคนไม่รักตัวเอง" บางทีคนฆ่าตัวตายเขาอาจจะรักตัวเองจนไม่อยากตื่นขึ้นมาเจอเรื่องแย่ ๆ อีกก็ได้นะ
- การที่เรา "ฆ่าตัวตาย" ไม่สำเร็จเขาจะหาว่าเรา "เรียกร้องความสนใจ" แต่เมื่อใดที่เรา "ฆ่าตัวตาย" สำเร็จเขาจะสนใจเรา
- กลัวการตาย แต่ก็ไม่อยากอยู่ฉันอยากนอนหลับแล้วไม่ต้องตื่นมาอีกเลยมันคงสบายเนอะหมดซึ่งความกลัวหมดซึ่งความผิดหวังหมดซึ่งคำพูดแทงใจจากใครหลาย ๆ คน
- มันเหนื่อยมาก ๆ แล้วอ่ะคือมันไม่มีอะไรจะกล่าวจริงๆในหัวมันตันหมดแล้วไหนจะโดนหาว่าเรียกร้องความสนใจไหนจะไล่ให้ไปตายคือมันสุดทางแล้วจริงๆขนาดเพื่อน ยังซ้ำเติมเลย
- พอพูดออกไปว่าเหนื่อยก้จะมีคนประเภทนึงที่เค้าจะบอกเราว่า "ยังมีคนมากมายที่เค้ามีปัญหาหนักกว่าถึงอีกนะแค่นี้ทำเป็นบ่นเหนื่อย" ก็แหงสิคุณไม่ได้มาอยู่จุดเดียวกับผมนคนเรามันต่างกันความเข้มแข็งของจิตใจมันต่างกันคุณไม่เหนื่อยบ้างให้มันรู้ไปสิ
จนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ ถึงแม้จะกินยาตามที่หมอจัดให้ มันเหมือนไม่ได้ช่วยอะไรเลย 😔
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ 🙏🙏