เมื่อบ้านไม่ใช่บ้าน ทำยังไงครับ

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้เเรกของฉันเอง  พ่อกับเเม่พึ่งเลิกกันไม่นานมานี้ ทุกคนต่างมีใหม่หมด ปิดเทอมเราก็ไปหาเเม่ที่ต่างจังหวัด เเต่เวลาพ่อพูดถึงเเม่พ่อก็จะอารมณ์เสีย บางทีก็ด่าบ้าง เราก็ร้องไห้ทุกค

ทำออฟฟิตมาตั้งเเต่เรียนจบ รู้สึกว่าไม่ชอบ เเต่ทำมาหลายปีละ เงินเดือนเพิ่มปีละละไม่กี่พันบาท ยังเดือนชนเดือนตลอด ออกมาค้าขายได้ไม่ถึงเดือน เเรกๆก็อายไม่เคยค้าขายมาก่อน นั่งเรียกลูกค้า วันไหนขายไม่ได

ทุกคนคะคือ เรามีเเม่ที่เเบบ จู้จี้กับเรามากรู้นะว่าเป็นห่วงเเบบ โทรมาตลอด ด่าเราตลอด เราทำตัวปกตินะ เเต่เราโดนด่าตลอด ไม่ค่อยออกไปไหนนอกจากไปซื้อของในกับเพื่อน นัานเเหละค่ะ โทรตามเเต่เราเอาโทรศัพท์ไว้

เรื่องมีอยู่ว่า เรามีเเฟนคนนึง ซึ่งเวลาที่เขาออกไปเที่ยวกะเพื่อนเขา เราจะเเบบหงุดหงิดนิดหน่อย เเต่ในใจเราอ่ะ คือเเบบ ห่วงมาก คือตอนนั้นฝนมันตกด้วย เเล้วการที่เราห่วงเขาอ่ะ ทำให้เราเเบบ โกรธเขา เข้าใจถ

ตอนนี้มีครอบครัว ไม่ได้อยู่กับพ่อค่ะ ไม่มีรายได้ เลี้ยงลูกอยู่บ้าน ลูกขวบกว่า ส่วนพ่ออยู่ กทม.กลายเป็นคนเร่ร่อน เพราะก่อนหน้าติดการพนันเลยหมดตัว ตอนนี้เร่ร่อนจะ3ปีได้ บอกให้กลับบ้านต่างจังหวัดก็ไม่ยอม

สวัสดีค่าา จะมาเล่าประสบการ์ณขึ้นขาหยั่งตอนอายุ19กันนะคะ🥹 ให้เป็นความรู้กับทุกคนว่ามันไม่ได้น่ากลัวหรือน่าอายเลยค่ะ เราเริ่มเลยนะ คือตอนเเรกเราใส่กางเกงตัวเดียวนอนค่ะ เเล้วเหมือนตะเข็บมันจะไปเสียดสีน้