ถ้าแฟนดีทุกอย่างแต่ขัดใจแม่เพราะไม่ได้สินสอดตามที่หวัง

เข้าเรื่องเลยเนอะ..คือเรามีแฟนระหว่างนั้นคบกันมาได้สองปี ตอนเริ่มคบกับแฟนเราอายุ26 แฟนเรา29 แฟนเราเป็นลูกครึ่ง ตอนจะแต่งงานเรา 28 แฟน30(แฟนเราทำงานต่างประเทศส่วนเราอยู่ไทย) ระหว่างที่คบกันเรากับแฟนจะวิดีโคอลหากันตลอดค้างสายหลับด้วยกันทุกวันทำแบบนี้มาสองปีตลอดที่คบกัน เค้าดูแลส่งเงินให้ทุกเดือนเราก็ทำงาน 3-4เดือนจะบินมาหามาทีก็จะเปย์ทุกอย่างอยากได้อะไรจะหาให้หมดจนวันนึ่งความรักสุกงอมเค้าขอเราแต่งงาน เราตัดสินใจบอกพ่อแต่ไม่ได้บอกว่าแฟนเป็นลูกครึ่งเหมือนแม่จะเริ่มรู้เค้าเลยฝากพ่อมาบอกว่าให้พาแฟนมาเจอจะรวยจะจนไม่ว่าขอให้พากันทำมาหากินพอ เราอ่ะตัดสินใจพาไปเจอพ่อแม่ไปกินข้าวกัน ก็ได้กลับมาดีกับแม่อีกครั้ง หลังจากวันนั้นแม่จะถามคบกันนานยัง มันส่งเงินมาให้เท่าไหร่ เราก็บอกไป แม่บอกมีปัญญาส่งให้เท่านี้หรอ กระจอก มันน่าจะดูแลได้ดีกว่านี้ คือกูยังให้ได้มากกว่ามันอีก พอแฟนเราจะซื้อคอนโดให้บอกทำไม่เอาบ้านโง่จริง ญาติพี่น้องรุมเลยค่ะว่าโง่กว่ามันอีก คือคิดในใจนะจะมีผัวทั้งทีไม่มีอิสระอะไรเลย เราเลยบอกไปว่าขอตัดสินใจเองชีวิตหนูตัดสินใจเองได้ ถ้าจะผิดพลาดก็ขอให้เป็นประสบการณ์ของหนูไปเค้าก็พากันโกรธเรา ระหว่างนั้นเค้ากก็มีฐิธิกับแฟนเราตลอด จะคอยว่าให้คนอื่นฟังว่าว่าที่ลูกเขยกระจอกจะดูว่าตอนมาขอจะให้เท่าไหนอย่าทำให้กุขายหน้านะ คือพ่อแม่เราก็มีฐานะปานกลางๆไม่ได้ถือกับรวยมาก ญาติพี่น้องเราเค้ามีเงินกันทุกคนเค้ากลัวอายญาติพี่น้อง ดูลูกหลานคนอื่นแต่งสินสอดกี่ล้าน ธรรมเนียมฝรั่งการแต่งงานไม่มีสินสอดจะแต่งงานสองฝ่ายมาคุยกันสองครอบครัวช่วยกันจัดงานออกค่าใช้จ่ายขอให้ลูกมีความสุขเค้าโอเค แต่แฟนเราเค้าก็มีความลูกครึ่งบวกกับให้เกียติเราเค้าบินมาเพื่อมาคุยเรื่องนี้ พอญาติสองฝ่ายมาคุยกันแม่เราขอเงิน5แสน ทอง10บาท ค่างานแต่งต่างหาก รวมทั้งสินล้านกว่า ไม่ให้อยู่ก่อนแต่งถ้าไม่ได้แค่นี้ไม่ให้แต่ง แฟนเราเลยบอกผมอายุแค่นี้เงินเก็บก็ไม่ได้มีเยอะอะไร แต่เรารักกันผมสัญญาจะดูแลนิวอย่างดี ถามว้าผมให้ได้ไหมผมให้ได้ แต่ถ้าแต่งแล้วเราต้องไปอยู่กับเค้า ต้องไปเรียนภาษาซึ่งไม่ใช่อังกฤษ ผมอาจจะต้องมีเงินสำรองไว้ดูแลลูกแม่ไม่งั้นจะลำบากมากเพราะผมทำงานคนเดียวอาจจะต้องใช้เวลา2ปี ขอให้ลดลงสักครึ่งไม่ได้หรอผมจะได้มีเงินไว้ดูแลกัน แม่เราตอบว่าไม่ได้ลูกกแม่ใช่ผักปลาจะมาต่อได้ไงงั้นก็คือพักไปเลยมีเมื้อไหร่ค่อยคุยกัน แฟนเราเลยถามว่าอ่าวคืออะไรจะให้เราเลิกกันหรอ แล้วแต่จะคิดแม่เราว่าก็ให้แฟนเราไปพิจารณาตัวเองมีเงินเมื่อไหร่ค่อยมาคุย จากนั้นก็เถียงกันแม่เราก็เขวี้ยงแก้วใส่แฟนเราสองครอบครัวทะเลาะกันเละแล้วก็จับเราแยกออกจากกัน แม่ด่าเราด่าแฟนเราตะโกนเสียงดังๆให้คนอื่นได้ยินทำท่าจะตีเรา สั่งให้เราเลิกกับแฟนห้ามเดินนอกสายตาเค้าเด็ดขาด เราเลยถามแม่ว่าแฟนเราไม่ดีตรงไหนแม่เราบอกทุกตรง เราเลยถามอีกว่าไหนเมื่อก่อนบอกว่าไม่ว่าแฟนเราจะรวยจนไม่เป็นไรไม่ต้องการอะไรขอให้ช่วยกันทำมาหากิน ถ้ามันเป็นแค่คนไทยธรรมดาๆคนนึ่งไม่มีเงินแม่ก็จะไม่ให้หนูแต่งใช่ไหม ทำไมแม่รักกับพ่อได้ อยู่ก่อนแล้วช่วยกันเก็บเงินมาแต่งกับยายไม่ใช่หรอ เค้าบอกไม่เหมือนกัน เราเลยถามไม่เกมือนกันตรงไหน แค่มันเป็นฝรั่งเป็นลูกครึ่งนี่หรอแล้วแม่อยากได้ลูกเขยแบบไหนถึงพอใจ เค้าเลยย้อนเราว่าไม่มีผัวจะตายหรออยู่คนเดียว เราคิดในใจเราทำอะไรผิดแค่ความรักไม่พอหรอไหนแม่บอกไม่ต้องการเงินแต่พอรู้ว่าแฟนหนูเป็นลูกครึ่งแม่เปลี่ยนคำพูด คือแม่ไม่ดีใจกับชีวิตรักหนู แม่บงการชีวิตตั้งแต่เด็กยันโต เค้าบอกถ้าเลือกมันตัดแม่ลูกไปเลย ก่อนหน้านี้เราเคยทะเลาะกับแม่ออกจากบ้านมาอยู่คนเดียว3ปีตั้งแต่23ปี เพราะขัดใจเค้านิดเดียวเรื่องพาเค้าไปซื้อของมาขายไม่ได้เราติดงานไล่เราออกจากบ้าน ด่าเราเสียๆหายๆ สาบแช่งเราสารพัด เราก็ออกมาใช้ชีวิตคนเดียว ชีวิต23ปีอยู่ในกรอบไม่มีชีวิตวัยรุ่น ห้ามมีแฟน ขัดใจคือเค้าตีต้องทำตามเค้าสั่งทุกอย่าง ออกมาด้วยเสื้อผ้าไม่กี่ชุดกับเงินไม่กี่ร้อยอดทนทำงานเก็บเงิน  จนมาเจอแฟนอายุ26 เข้าเรื่องต่อนะ พอแม่ด่าๆเราจับเราแยกเราทำอะไรผิดจะแต่งงานก็มีปัญหาชีวิตพอเค้า คือจะว่าเราบ้า เนรคุณก็ได้นะ แต่ถ้าเราไม่ทำอะไรสักอย่างชีวิตเราทุกข์ไปตลอดแน่ๆ คือเราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ไปทั้งชีวิต แฟนเราไม่ใช่คนไม่ดีตลอดที่คบกันเค้าดูแลดีมาก ซื่อสัตย์ เสมอต้นเสมอปลาย เงินส่งให้ทุกเดือนไม่เคยขาด อยากได้อะไรตามใจทุกอย่าง ทำหน้าที่ได้เฟอแฟ็กซ์ทุกอย่าง เราจะยอมเสียคนแบบนี้ไปจริงๆหรอ เราเลยตัดสินใจโทรให้เพื่อนสนิทมารับแล้วแอบหนีไป พอแฟนเรารู้เค้าก็รีบโทรหาและรีบมาหาร้องไห้คิดว่าจะไม่ได้เจอกันแล้ว แม่เราเค้าก็ไปตามหาเราที่คอนโดไปเฝ้าจะตีเราแต่เรารู้ทันนิสัยแม่ เราเลยไปหลยตัวที่โรงแรมยามที่คอนโดโทรมาบอกแม่เราไปสร้างเรื่องเล่าไม่ดีให้คนแถวนั้นฟังเพื่อที่เรากับแฟนจะได้อาย ไปตามหาเรากับเพื่อนไปประกาศเอาเรื่องที่สร้างไปเล่า แต่คนนั้นเพื่อนสนิทเราเค้ารู้ว่าไม่จริงเพราะสนิทกันมากจะรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับเรา เราก็ไปหลบตามโรงแรมและแอบจ้างคนไปเก็บของย้ายที่อยู่เริ่มต้นชีวิตใหม่ คือไม่ได้โกรธแม่นะไม่เกรียดด้วยเข้าใจเค้าอาจห่วง แต่เราเลือกแล้ว เราอยากใช้ชีวิตกับคนนี้ ตอนนี้มาอยู่นอกแต่งงาน สามีก็ยังคนดูแลดีอยู่เหมือนเดิมเหมือนวันแรกที่คบกัน เสมอต้นเสมอปลาย ซื่อสัตย์กับเรา เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี เค้าก็ทำตามสัญญาเค้าว่าจะดูแลอย่างดี แต่กับแม่ยังคงรู้สึกผิด คิดว่าซักวันถ้ามีพร้อมจะกลับไปดูแลถ้ากลับไปไม่ดีรู้นิสัยเค้าว่านอกจากจะดูถูกแล้วเค้าจะตีด้วย ตอนนี้เลยห่างกันไว้ก่อนเรื่องมันพึ่งเกิดได้ 2 ปีกว่า เราคิดว่าทุกคนเกิดมาอยากมีทางเดินเป็นของตัวเอง แล้ววันนี้เราได้เลือกมันแล้ว  เรารูสึกว่าในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีเหลืออยู่บ้าง 

#เรื่องยาวไปนิด

#อาจจะเป็นประสบการณ์ไม่ดีแต่อาจจะเป็นอุทาหรณ์ให้หลายๆคนได้