ให้กำลังใจคนที่เป็นโรคซึมเศร้าที่เป็นซึมเศร้าด้วยกัน

สวัสดีค่ะ ชีวิตของหนูก็เคยผ่านเรื่องราวแย่ๆมาพอสมควร แต่ในสถานการณ์ตอนนั้น หนูหยุดความคิดตัวเองไม่ได้ หยุดที่จะซ้ำเติมตัวเองไม่ได้ หยุด ที่จะทำร้ายตัวเอง  แต่ทำไมกันในตอนนั้นไม่มีใครเข้าใจเราทุกคน
ชอบเอาคนอื่นมาเปรียบเทียบว่าคนนู้นคนนี้ ยังลำบาก  เขายังสู้ชีวิตเลย คนบางคนก็ชอบเอาบรรทัดฐานของตัวเองมาตัดสินคนอื่น ทั้งๆที่ไม่เคยเข้าใจดีเลยว่าเขาเป็นยังไง  ชอบบอกว่าตัวเองเจอมาเยอะกว่าแต่ไม่เคยคิดเลยว่า เค้าอายุเท่านี้ เราอายุเท่านี้ มันก็ต้องเจอต่างกันอยู่แล้ว  คนที่เจอมาเยอะย่อมต้องเข้มแข็งเพราะเข้าใจดี แต่คนที่อายุยังน้อยเขาย่อมขาดประสบการณ์ 
    แต่ผลที่ได้รับตอนนี้ล่ะ ใช่ หนูเป็นโรคซึมเศร้าจริงๆด้วย หนูห้ามมันไม่ได้ ตอนนี้หนูก็รักษาได้ประมาณ 2 เดือน ใกล้จะหายแล้ว  หนู้ได้บทเรียนจากโรคนี้ว่าชีวิตเรามันมีค่าแค่ไหน หนูเลือกมองเลือกจำแต่สิ่งที่ดีให้เป็นกำลังใจตัวเองโดยไม่ฝืน
เลือกที่จะมองไปข้างหน้าแม้ทางที่มืดมนแต่อย่างน้อยก็มีแสงสว่างนำทาง
สุดท้ายนี้หนูก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เป็นโรคนี้ด้วยนะคะ สิ่งที่หนูพิมพ์ มันอาจเป็นแค่ตัวหนังสือไร้ราคา แต่ทุกคนคะ อยากให้เข้ามาดู มาอ่าน หรือเลื่อนผ่านก็ได้ค่ะ  แต่รู้มั้ยคะว่าที่หนูบอกแบบนี้เพราะหนูอยากทุกคนที่เป็นโรคนี้ เลือกมองในสิ่งที่ดี
ถึงแม้จะเป็นกำลังใจเล็กๆ แต่มันก็เป็นสิ่งที่ควรมองและควรเลือกจะจำ
แต่มันก็เป็นสิ่งที่ควรมองและควรเลือกจะจำ

สุดท้ายขอให้ทุกคนหายเร็วๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ