ทุกคนเคยคิดว่าตัวเองเป็นภาระละไม่เก่งอะไรเลยมั้ยคะ ?

คือขอเกรินกาอนว่า หนูไม่เก่งอะไรสักอย่าง เรียนก็พอได้ไม่เก่ง ความสามารถก็ไม่มี ไม่เก่งอะไรเลย เหมือนจะทำอะไรก็ทำได้ไม่ดี ถึงหนูจะเรียนไม่เก่งเเต่หนูก็พยายามมากๆ หนูเคร่งเรื่องเกรด คิดในใจเสมอว่า ไม่เก่งก็ต้องขยันให้มากกว่าคนอื่น พ่อเเม่อาจจะไม่ได้ซีเรียสเรื่องเกรด เเค่หนูกดดันตัวเองมาตลอด หนูต้องทำให้ได้ดี หนูอยากให้พ่อเเม่ภูมิใจในตัวหนูบ้าง สักเรื่องนึงก็ยังดี เห็นพ่อเเม่คนอื่นมาอวดลูกๆให้พ่อเเม่หนูฟัง หนูยิ่งเก็บไปคิดละเครียดกับตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองเเย่ที่ไม่เคยได้ทำอะไรให้พ่อเเม่ได้ภูมิใจบ้างเลย เเต่จิงๆเเล้วหนูพยายามมาตลอดเลยนะคะ หนูก็ตั้งใจมาตลอด เเต่หนูก็ไม่รู้ว่าทำไมมันทำอะไรได้เเค่นี้ เอาจิงๆ หนูอายุ19ปี หนูยังไม่รู้เลยว่าหนูชอบอะไร หนูเก่งด้านอะไร ความฝันอาชีพที่หนูอยากเป็น หนูยังไม่รู้เลย หนูรู้เเค่ว่าหนูอยากทำงานอยากมีเงินมาดูเเลพ่อกับเเม่ อยากให้พ่อกับเเม่มีความสุข อยากให้พ่อเเม่ภูมิใจในตัวหนู บางทีหนูก็เเอบคิดเเอบสงสารพ่อเเม่ที่มีลูกเเบบหนู ลูกที่ไม่เก่งอะไรเลย เอาไปอวดเเบบลูกคนอื่นๆก็ไม่ได้ หนูเสียใจจิงๆ บางทีก็เเอบท้อทั้งๆที่พยายามเต็มที่เต็มที่เเล้วจิงๆเเต่ทุกอย่างก็ดูยากไปหมด การเติบโตเป็นผู้ใหญ่มันยากจิงๆ จนหนูเเอบคิดว่า ถ้าหนูหลับละไม่ตื่นมาอีกมันคงจะดี หรือไม่เกิดมาตั้งเเต่เเรกคงจะดี เเต่หนูทำเเบบนั้นไม่ได้ หนูอยากตอบเเทนพ่อเเม่หนูอยากดูเเลพวกท่าน ความคิดที่หนูคิดว่าหนูไม่เก่งอะไรเลย มันผุดขึ้นมาบ่อยๆ มันเครียดเเลพกดดันตัวเอง เเต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พี่ๆว่าหนูมีอาการเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าวคะ 🙏😭