ผมเป็นน้องนะครับ พี่อายุประมาณ 18 เเล้วครับ ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรนิสัยเสียมากเลยเหมือนเป็นเมนส์ตั้งเเต่อายุ 14-15 เเล้วครับ เป็นผู้ชายนะครับ ชอบว่าจาดูถูก เสียดสี เเม้กระทั่งเเม่ตัวเอง เเม่ผมก็ดูเเลดีทุกอย่างเลยพี่ผมไม่เเทบจะทำงานบ้าน ดูเเลเเม่ใจดีเมื่ออยากได้ของพอได้ของก็กลับเป็นอย่างเดิม เห็นเเก่ตัวมากๆเลยตอนนั้นผมกับพี่เเบ่งกันทำงานบ้านครับ เเต่ตอนนี้กลายเป็นผมทำทุกอย่างเเทนพี่ เเม่ผทก็บอกให้ทนๆเอา ผมกับเเม่เคยกอดกันร้องไห้เลยครับตอนนั้นที่พี่ด่าเเม่ ว่าเเม่
เเต่พี่ผมนั้นได้เกรด 4 ตลอดเลยก็น่าจะเครียดกับการเรียนผมไม่รู้ว่ามันมากไปไหม พออยู่กับเพื่อนเป็นคนดี ทำเป็นคนรวยทั้งที่บ้านของผมนั้นมีฐานะที่ปานกลาง ซื้อของเครื่องสำอางเป็นพันเลยครับ ผมไม่รู้ว่าทำไหมเครื่องสำอางมันเเพงขนาดนั้น เเต่เเม่ผมก็ซื้อให้ตลอดอยู่ดี เเม่ผมก็ชอบเลี้ยงของอร่อยผมเช่นกัน ผมว่าพี่ก็ควรเป็นเเบบอย่างให้ผม พี่ผมก็ไม่เคยจะเป็นเลย เเล้วอีกอย่างนะครับ คอมที่พี่ผมใช้อยู่มันพังครับเเล้วกำลังจะซื้ออันใหม่ เเล้วตอนนี้พี่ผมใช้คอมผมอยู่คอมอันนี้เป็นคอมที่ผมเก็บเงินเก็บตังมาเองพี่ผมก็เเทบจะไม่ดูเเลมันเลย มันทำชายจิตใจผมเหมือนกันเพราะว่าผมเก็บเงินมาตั้งเเต่เด็กเเล้วครับ ปีนี้พี่ผมก็จะไปมหาลัยเเล้วครับ
เเม่ก็บอกให้ผมทนเช่นกัรเเม่บอกมาตลอดเลยส่าให้ทน เเม่ผมท่านก็เเก่มากเเล้ว มันมีตอนที่เเม่ผมอารมณ์ขึ้นมาก ตอนนั้นอยู่กันในรถทั้ง 3 คน พี่ผมเเบบว่าชอบเอาเรื่องที่มันไม่เป็นเรื่องมาทะเลาะในครอบครัว เหมือนพี่ผมจะ sensitive มากๆเเล้วก็เข้าใจอะไรยากๆ เช่น ผมซื้อข้าวผิดจากผัดมาม่าหมู่สับเป็นผัดมาม่าต้มยำ เรื่องนี้พี่ผมก็ด่าผม"บอกว่าไง กุสั่งผัดมาม่าหมู่สับ ดูสมองดิ" ผมไม่รู้ว่าควรทำยังไงช่วยบอกทีครับ ต้องขออภัยนะครับที่ผมเล่าเรื่องงงๆ เเต่ผมทนมาสุดเเล้วจริงๆตลอดเวลาหลายปีมานี้ พี่ผมทำเหมือนผมเป็นที่ระบายทุกข์ ขอความคิดเห็นหน่อยครับ ผมไม่ไหวเเล้วอะตอนนั้นเหมือนว่าผมจะเเทงพี่ตัวเองด้วยซำ้ เเล้วผมดูการ์ตูนคลายเครียดเอา 5555 ผมดู ปญอ.ไปเลยผมร้องไห้กับหัวเราะหน้าทีวี
ปล.ผมอายุ 15 ปีครับ ผมก็มีนิสัยที่ไม่ดีบางเช่นกัน เช่น หงุดหงิดเเม่ตัวเอง โยนของ พี่ผมก็ทีเรื่องดีเช่นกัน สอนทำการบ้าน อารมณ์ดีเเค่บางช่วง อารมณ์ดีประมาณ 1 ชม.ไม่ก็น้อยกว่านั้น ทุกึนอน่าเครียดนะครับ อันนี้เป็นครั้งเเรกที่ผมขอออกมาระบาย อย่าเครียดนะะะะะะะ ผมไม่อยากรู้สึกผิดดดดดด
มีพี่เเบบนี้ทำไงดีครับ
เเต่พี่ผมนั้นได้เกรด 4 ตลอดเลยก็น่าจะเครียดกับการเรียนผมไม่รู้ว่ามันมากไปไหม พออยู่กับเพื่อนเป็นคนดี ทำเป็นคนรวยทั้งที่บ้านของผมนั้นมีฐานะที่ปานกลาง ซื้อของเครื่องสำอางเป็นพันเลยครับ ผมไม่รู้ว่าทำไหมเครื่องสำอางมันเเพงขนาดนั้น เเต่เเม่ผมก็ซื้อให้ตลอดอยู่ดี เเม่ผมก็ชอบเลี้ยงของอร่อยผมเช่นกัน ผมว่าพี่ก็ควรเป็นเเบบอย่างให้ผม พี่ผมก็ไม่เคยจะเป็นเลย เเล้วอีกอย่างนะครับ คอมที่พี่ผมใช้อยู่มันพังครับเเล้วกำลังจะซื้ออันใหม่ เเล้วตอนนี้พี่ผมใช้คอมผมอยู่คอมอันนี้เป็นคอมที่ผมเก็บเงินเก็บตังมาเองพี่ผมก็เเทบจะไม่ดูเเลมันเลย มันทำชายจิตใจผมเหมือนกันเพราะว่าผมเก็บเงินมาตั้งเเต่เด็กเเล้วครับ ปีนี้พี่ผมก็จะไปมหาลัยเเล้วครับ
เเม่ก็บอกให้ผมทนเช่นกัรเเม่บอกมาตลอดเลยส่าให้ทน เเม่ผมท่านก็เเก่มากเเล้ว มันมีตอนที่เเม่ผมอารมณ์ขึ้นมาก ตอนนั้นอยู่กันในรถทั้ง 3 คน พี่ผมเเบบว่าชอบเอาเรื่องที่มันไม่เป็นเรื่องมาทะเลาะในครอบครัว เหมือนพี่ผมจะ sensitive มากๆเเล้วก็เข้าใจอะไรยากๆ เช่น ผมซื้อข้าวผิดจากผัดมาม่าหมู่สับเป็นผัดมาม่าต้มยำ เรื่องนี้พี่ผมก็ด่าผม"บอกว่าไง กุสั่งผัดมาม่าหมู่สับ ดูสมองดิ" ผมไม่รู้ว่าควรทำยังไงช่วยบอกทีครับ ต้องขออภัยนะครับที่ผมเล่าเรื่องงงๆ เเต่ผมทนมาสุดเเล้วจริงๆตลอดเวลาหลายปีมานี้ พี่ผมทำเหมือนผมเป็นที่ระบายทุกข์ ขอความคิดเห็นหน่อยครับ ผมไม่ไหวเเล้วอะตอนนั้นเหมือนว่าผมจะเเทงพี่ตัวเองด้วยซำ้ เเล้วผมดูการ์ตูนคลายเครียดเอา 5555 ผมดู ปญอ.ไปเลยผมร้องไห้กับหัวเราะหน้าทีวี
ปล.ผมอายุ 15 ปีครับ ผมก็มีนิสัยที่ไม่ดีบางเช่นกัน เช่น หงุดหงิดเเม่ตัวเอง โยนของ พี่ผมก็ทีเรื่องดีเช่นกัน สอนทำการบ้าน อารมณ์ดีเเค่บางช่วง อารมณ์ดีประมาณ 1 ชม.ไม่ก็น้อยกว่านั้น ทุกึนอน่าเครียดนะครับ อันนี้เป็นครั้งเเรกที่ผมขอออกมาระบาย อย่าเครียดนะะะะะะะ ผมไม่อยากรู้สึกผิดดดดดด