ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนเลยนะคะ ว่าเรื่องที่เค้ามีภรรยาแล้วเรารู้มาตั้งแต่แรกแล้ว เราตกลงจะคุยกันแบบพี่น้องมาตลอด เราคุยกันมา 2 เดือน ตลอดเวลาที่เราคุยกัน เราก็เฉยๆนะ คุยบ้าง ตอบบ้าง เค้าเป็นคนให้คำปรึกษาเราได้ทุกเรื่อง แต่ว่าเราก็มีเวลาคุยกันนะคะ เราจะคุยกันแค่ช่วงที่เค้าทำงานบ้าง วันที่เค้าอยู่บ้านแล้วภรรยาเค้าไม่อยู่ ( ส่วนใหญ่จะพิมพ์ไลน์คุยกันตลอด ไม่เคยโทรคุย)
จนวันนึง เค้าอยากเจอเรา พาเราไปกินข้าว เราก็ตกลง วันแรกที่เจอ เค้าน่ารักมาก เรารู้สึกเป็นตัวของตัวเองมากเมื่ออยู่กะเค้า มันทำให้เรารู้สึกดี ( ต้องบอกก่อนนะคะว่าเราไม่ได้มีอะไรกันนะ ) กินข้าว นั่งคุยกัน แล้วเค้าส่งเรากลับบ้าน แล้วบอกเราว่าจะหาวันว่างมาหาอีก เค้าบอกคิดถึงเราทุกวัน เราดีใจมาก กลายเป็นว่าจากตอนแรกแค่เฉยๆ ตอนนี้เริ่มจะเปลี่ยนไปแล้ว แต่อีกใจก็รู้สึกผิดมากที่จะคิดไปไกล เราเคยคิดแล้วว่าจะไม่แย่งของคัย เราแค่รู่สึกดีและไม่อยากให้ความสัมพันธ์นี้มันหายไป อยากให้เป็นแค่พี่น้องแบบนี้ไปเรื่อยๆ
เราอยากถามทุกคนว่าเราจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี เพราะตอนนี้เราเริ่มกระวนกระวายใจมาก ใจนึงก็รู้สึกผิด อีกใจก็รู้สึกดี เราอยากกลับไปรู้สึกเหมือนตอนแรกที่คุยกัน ( ช่วยให้คำแนะนำหน่อยนะ )
ปล.นี่กระทู้แรกของเราเลยนะ ผิดตรงไหน ไม่ดีตรงไหน เราขอโทษ เรื่องนี้ให้โทดเรา อย่าโทดพี่เค้านะ พี่เค้าอาจจะไม่ได้รู้สึกอะไรเลย
ฉันรู้สึกดีกับคนที่มีภรรยาแล้ว
จนวันนึง เค้าอยากเจอเรา พาเราไปกินข้าว เราก็ตกลง วันแรกที่เจอ เค้าน่ารักมาก เรารู้สึกเป็นตัวของตัวเองมากเมื่ออยู่กะเค้า มันทำให้เรารู้สึกดี ( ต้องบอกก่อนนะคะว่าเราไม่ได้มีอะไรกันนะ ) กินข้าว นั่งคุยกัน แล้วเค้าส่งเรากลับบ้าน แล้วบอกเราว่าจะหาวันว่างมาหาอีก เค้าบอกคิดถึงเราทุกวัน เราดีใจมาก กลายเป็นว่าจากตอนแรกแค่เฉยๆ ตอนนี้เริ่มจะเปลี่ยนไปแล้ว แต่อีกใจก็รู้สึกผิดมากที่จะคิดไปไกล เราเคยคิดแล้วว่าจะไม่แย่งของคัย เราแค่รู่สึกดีและไม่อยากให้ความสัมพันธ์นี้มันหายไป อยากให้เป็นแค่พี่น้องแบบนี้ไปเรื่อยๆ
เราอยากถามทุกคนว่าเราจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี เพราะตอนนี้เราเริ่มกระวนกระวายใจมาก ใจนึงก็รู้สึกผิด อีกใจก็รู้สึกดี เราอยากกลับไปรู้สึกเหมือนตอนแรกที่คุยกัน ( ช่วยให้คำแนะนำหน่อยนะ )
ปล.นี่กระทู้แรกของเราเลยนะ ผิดตรงไหน ไม่ดีตรงไหน เราขอโทษ เรื่องนี้ให้โทดเรา อย่าโทดพี่เค้านะ พี่เค้าอาจจะไม่ได้รู้สึกอะไรเลย