ก่อนอื่นเราขอบอกก่อนว่า เราทั้งปรึกษาเเละเหมือนจะเล่าเรื่องไปด้วยอาจจะยาวไปหน่อย ข้ามไปด้วยท้ายๆ เพราะเราหาที่ระบายสิ่งในใจมันออกมา
คือ จขกท ปิดเทอม3เดือนอยากหารายได้เสริมถ้าได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรอยู่บ้านช่วยพ่อกับเเม่ทำการบ้านหรืออ่านหนังสือก็ได้เพราะก่อนจบสาขาเราต้องสอบhsk4ให้ผ่านเพื่อให้จบปีการศึกษาคือสอบให้เพื่อจยจากมหาลัยอะค่ะ เเต่ถ้าได้งานก็ดีค่ะ เเล้วพอดีว่าพ่อของเรา ทำงานอยู่ในร้านโทรศัพท์ที่หนึ่ง เเกก็เห็นว่า อยากหางาน เเกก็เลยไปคุยกับเจ้าของ บลาๆๆ เขาก็เรียกเราไปคุย สรุปก็ได้งานทำวันนั้นเลย เเกให้เราคอยทำหน้าที่เติมเงินลูกค้า สมัครเน็ต คอยช่วยงานในร้าน วันเเรกเราก็ทำอะไรไม่ค่อยถูกเพราะไม่เคยทำงานเเบบนี้ ส่วนใหญ่เคยทำเเต่เสริฟ์ วันเเรกพนักงานในร้านก็คอยบอกก็พอเข้าใจกับการเติมเงิน เเต่การสมัครเน็ต มันมีหลายโปร ทั้งเเบบเปิดซิมใหม่ หรือ มาเติมเน็ต มีเเค่เครือข่ายเดียวที่พอเข้าใจเเละทำได้ประมาณหนึ่ง เเต่มีออีก2เครือข่ายเเต่ไม่เข้าที พอลูกค้ามาเราก็สื่อสารกับลูกค้าไม่ค่อยถูก ก็คอยเรียกถามพนักงานคนอื่นให้มาช่วย มีอยู่ครั้งหนึ่งคนอื่นไม่ว่างกันเพราะติดลูกค้า เราก็เลยไปไปบอกคนนั้นให้มาช่วยหน่อย เขาก็ทำหน้าไม่ดีใส่เรา เเละบอกว่า ยังทำไม่ได้ทีหรอ(คือพึ่งทำงาน) วันเเรกก็โดนซะเเล้ว ปัญหาเยอะมากเรียงอันดับออนไลน์ผิดทำเขาวุ่นกัน(ตอนเเทบจะร้องไห้)
วันที่2 ก็เดิมทำตามหน้าที่ เเต่ก็โดนเหมือนเดิม เราเเทบจะพยายามไม่ขอความช่วยเหลือจากเขาเลย ไม่ค่อยได้คุยด้วย วันที่2ก็ยังไม่เข้าใจกับการสมัครเติมเน็ตเหมือนเดิม การสื่อสารกับลูกค้าด้วย วันนี้ไม่ค่อยมีอะไรมาก เเต่ในวันที่3 มันมีพนักงานอีกคนมา(เขาลาเเล้วพึ่งมาทำงาน)พ่อก็บอกว่านี่ลูกพี่ เเละเราเห็นสีหน้าได้ชัดเลยว่าอีนี่มันต้องมีอะไรหน้าเหม็นมาก เราก็ทำของเราไปเหมือนเดิม ไม่เข้าใจก็เรียกถามเขาเหมือนเดิม เเละมันจังหวะหนึ่ง ลูกค้าถามเรื่องสายชารต์ไอโพนก็บอกพี่พนักงานว่าเขาจะมา บลาๆ พี่พนักงานเเกก็บอก ตามมาจะสอนให้ เเต่อีคนนั้นอีคนที่พึ่งมา อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า สอนไปเดี๋ยวก็ลืม มันทำให้เรารู้เลยว่า พวกเขาต้องไปพูดอะไรที่เกี่ยวกับเราเเน่ๆ เราก็ไม่สนใจทำเป็นไม่รู้ไม่ได้ยิน คือ เราพึ่งมาทำงานได้3วัน ไม่เคยทำงานเเบบนี้ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย เราถามเพราะเราไม่ถูกถ้าเราทำผิดขึ้นมา ใครคนผิดก็เรา เขาก็โทษเรา มาเเค่3จะรู้ให้เข้าในวันเดียวเลยหรอ คนเราก็มีผิดมีไม่รู้กันบ้าง ตอนเธอมาเธอไม่เคยพลาดบ้างรึไง ทำไมไม่นึกถึงตอนเธอมาใหม่ๆ
ที่เราบอกว่าไม่ทีความสุขกันการทำงานคือเพื่อนร่วมงาน คือ เพื่อนร่วมกันงานจะไม่ดีทุกคนก็ไม่ได้ มันดีอยู่บ้างในบางครั้ง คือเราพึ่งมาทำงานด้วยเเหละ พวกเขามาก่อนทำมานาน เขามีกลุ่ม เขาจับกลุ่มคุยกัน โดยที่ไม่สนใจ ไม่คิดจะชวนเราคุยเว้นเเต่เรื่องงาน เราพยายามเข้าหา เเต่พวกเขาเหมือนถอยหนี ขนาดที่ว่าพ่อเราเอามะม่วงจากบ้านเรามาให้เขา เขาไปกินโดยที่ไม่เรียกไม่ชวนกันสักคำ เวลาเขาจะไปซื้อข้าวเขาก็จะถามๆใครฝากมั้ง เเต่ยกเว้นเราที่ไม่ถาม ชวนกินข้าวก็เหมือนกัน เชื่อรึป่าว เราไม่กินข้าวทั้งวันเลยกลับไปกินที่บ้านทีเดียว ไม่รู้ต้องไปนั้งกินตรงไหน เพราะพวกเขามีที่ประจำกินข้าวกัน เรานั้งคนเดียวโดยที่ไม่พูดกับใครเพราะในเมื่อเราพยายามพูดกับเขาเเล้ว มันโครตอึดอัดจริงๆ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาพูดเราได้ยินหมด เเต่เราเป็นไม่ได้ยินเพื่อที่จะตัดปัญหา เป็นการทำงานที่ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่หนักใจ ทุกวันหนักใจหมด เเม้กระทั่งเจ้าของร้านก็ยังทำให้หนักใจ ดูดิพ่อก็ยังโดนกระทำเเบบนั้น(อีพนักงานคนนั้น) พอพ่อไปพูดกับเจ้าของร้านไปบอกเกี่ยวกับ....ว่าอะไรบ้าง อยู่ๆ จขร ก็พูดว่า (เขาไม่อะไรสักอย่างไม่ได้ยินเเต่เกี่ยวกับฉัน)กับลูกพี่...ไหม โอเคกูรับรู้ได้เลยว่า หลับหลังต้องไปพูดไปอะไรกันเเน่ๆ กูอยู่เเต่ของกูเขาคุยกูก็คุยด้วย เห้อออ เป็นการทำงานที่(
)ที่สุดเเล้ว จริงๆ กลับบ้านก็มาเเอบร้องไห้คนเดียว เเค่3วันเองนะ 😭
สิ่งที่จะขอคำปรึกษาคือ เราไม่ไหวเเล้วกลับทำการทำงานที่นี้ มันอึดอัด มันหนักใจ ทำให้เราเครียดเรื่องงาน เพื่อนร่วมงาน กลับมาบ้านเเอบร้องไห้ ตื่นมาไม่รู้สึกอยากไปทำงาน เราอยากลาออก เเต่ไม่รู้จะบอกยังไงดี มาทำได้เเค่3วัน ติดตรงที่พ่อด้วย กลัวพ่อเสียหน้า เเต่มันไม่ไหวจริงๆ เราไปพูดกับเเม่ทุกครั้งในเเต่ละเรื่องที่เจอเเต่ไม่กล้าพูดกับพ่อ จนวันนี้เราเคลียดจนอยากอ้วกเเน่นหน้าอก ขอลางาน พอพ่อไปทำงานก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมาทันที เราไปบ่นไปพูดกับเพื่อนทุกวันในเเชท
เราควรจะบอกหรือจะลาออกยังไงดี หรือควรทำยังไง มาทำได้เเค่3วันเอง
เเล้วอีกอย่าง เราไปทำงานตั้งเเต่ตี7เข้า ร้านปิด2ทุ่ม เก็บของเสร็จก็2ทุ่มครึ่งเเล้ว เงินเดือนเขาก็ไม่บอกว่าได้เท่าไหร่ ฉันควรทำไงดี 😭😭
ในที่ทำงานทำงานมันเเบบ บอกไม่ถูกอยากพูดอีกอยากเล่าอีก เเต่เป็นการอธิบายไม่ถูก 😭😭😭
พิมพ์ไม่เข้าขออภัยด้วยนะคะ รีบพิมพ์เกินไป
ไม่มีความสุขกับการทำงาน ทำไงดี
คือ จขกท ปิดเทอม3เดือนอยากหารายได้เสริมถ้าได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรอยู่บ้านช่วยพ่อกับเเม่ทำการบ้านหรืออ่านหนังสือก็ได้เพราะก่อนจบสาขาเราต้องสอบhsk4ให้ผ่านเพื่อให้จบปีการศึกษาคือสอบให้เพื่อจยจากมหาลัยอะค่ะ เเต่ถ้าได้งานก็ดีค่ะ เเล้วพอดีว่าพ่อของเรา ทำงานอยู่ในร้านโทรศัพท์ที่หนึ่ง เเกก็เห็นว่า อยากหางาน เเกก็เลยไปคุยกับเจ้าของ บลาๆๆ เขาก็เรียกเราไปคุย สรุปก็ได้งานทำวันนั้นเลย เเกให้เราคอยทำหน้าที่เติมเงินลูกค้า สมัครเน็ต คอยช่วยงานในร้าน วันเเรกเราก็ทำอะไรไม่ค่อยถูกเพราะไม่เคยทำงานเเบบนี้ ส่วนใหญ่เคยทำเเต่เสริฟ์ วันเเรกพนักงานในร้านก็คอยบอกก็พอเข้าใจกับการเติมเงิน เเต่การสมัครเน็ต มันมีหลายโปร ทั้งเเบบเปิดซิมใหม่ หรือ มาเติมเน็ต มีเเค่เครือข่ายเดียวที่พอเข้าใจเเละทำได้ประมาณหนึ่ง เเต่มีออีก2เครือข่ายเเต่ไม่เข้าที พอลูกค้ามาเราก็สื่อสารกับลูกค้าไม่ค่อยถูก ก็คอยเรียกถามพนักงานคนอื่นให้มาช่วย มีอยู่ครั้งหนึ่งคนอื่นไม่ว่างกันเพราะติดลูกค้า เราก็เลยไปไปบอกคนนั้นให้มาช่วยหน่อย เขาก็ทำหน้าไม่ดีใส่เรา เเละบอกว่า ยังทำไม่ได้ทีหรอ(คือพึ่งทำงาน) วันเเรกก็โดนซะเเล้ว ปัญหาเยอะมากเรียงอันดับออนไลน์ผิดทำเขาวุ่นกัน(ตอนเเทบจะร้องไห้)
วันที่2 ก็เดิมทำตามหน้าที่ เเต่ก็โดนเหมือนเดิม เราเเทบจะพยายามไม่ขอความช่วยเหลือจากเขาเลย ไม่ค่อยได้คุยด้วย วันที่2ก็ยังไม่เข้าใจกับการสมัครเติมเน็ตเหมือนเดิม การสื่อสารกับลูกค้าด้วย วันนี้ไม่ค่อยมีอะไรมาก เเต่ในวันที่3 มันมีพนักงานอีกคนมา(เขาลาเเล้วพึ่งมาทำงาน)พ่อก็บอกว่านี่ลูกพี่ เเละเราเห็นสีหน้าได้ชัดเลยว่าอีนี่มันต้องมีอะไรหน้าเหม็นมาก เราก็ทำของเราไปเหมือนเดิม ไม่เข้าใจก็เรียกถามเขาเหมือนเดิม เเละมันจังหวะหนึ่ง ลูกค้าถามเรื่องสายชารต์ไอโพนก็บอกพี่พนักงานว่าเขาจะมา บลาๆ พี่พนักงานเเกก็บอก ตามมาจะสอนให้ เเต่อีคนนั้นอีคนที่พึ่งมา อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า สอนไปเดี๋ยวก็ลืม มันทำให้เรารู้เลยว่า พวกเขาต้องไปพูดอะไรที่เกี่ยวกับเราเเน่ๆ เราก็ไม่สนใจทำเป็นไม่รู้ไม่ได้ยิน คือ เราพึ่งมาทำงานได้3วัน ไม่เคยทำงานเเบบนี้ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย เราถามเพราะเราไม่ถูกถ้าเราทำผิดขึ้นมา ใครคนผิดก็เรา เขาก็โทษเรา มาเเค่3จะรู้ให้เข้าในวันเดียวเลยหรอ คนเราก็มีผิดมีไม่รู้กันบ้าง ตอนเธอมาเธอไม่เคยพลาดบ้างรึไง ทำไมไม่นึกถึงตอนเธอมาใหม่ๆ
ที่เราบอกว่าไม่ทีความสุขกันการทำงานคือเพื่อนร่วมงาน คือ เพื่อนร่วมกันงานจะไม่ดีทุกคนก็ไม่ได้ มันดีอยู่บ้างในบางครั้ง คือเราพึ่งมาทำงานด้วยเเหละ พวกเขามาก่อนทำมานาน เขามีกลุ่ม เขาจับกลุ่มคุยกัน โดยที่ไม่สนใจ ไม่คิดจะชวนเราคุยเว้นเเต่เรื่องงาน เราพยายามเข้าหา เเต่พวกเขาเหมือนถอยหนี ขนาดที่ว่าพ่อเราเอามะม่วงจากบ้านเรามาให้เขา เขาไปกินโดยที่ไม่เรียกไม่ชวนกันสักคำ เวลาเขาจะไปซื้อข้าวเขาก็จะถามๆใครฝากมั้ง เเต่ยกเว้นเราที่ไม่ถาม ชวนกินข้าวก็เหมือนกัน เชื่อรึป่าว เราไม่กินข้าวทั้งวันเลยกลับไปกินที่บ้านทีเดียว ไม่รู้ต้องไปนั้งกินตรงไหน เพราะพวกเขามีที่ประจำกินข้าวกัน เรานั้งคนเดียวโดยที่ไม่พูดกับใครเพราะในเมื่อเราพยายามพูดกับเขาเเล้ว มันโครตอึดอัดจริงๆ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาพูดเราได้ยินหมด เเต่เราเป็นไม่ได้ยินเพื่อที่จะตัดปัญหา เป็นการทำงานที่ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่หนักใจ ทุกวันหนักใจหมด เเม้กระทั่งเจ้าของร้านก็ยังทำให้หนักใจ ดูดิพ่อก็ยังโดนกระทำเเบบนั้น(อีพนักงานคนนั้น) พอพ่อไปพูดกับเจ้าของร้านไปบอกเกี่ยวกับ....ว่าอะไรบ้าง อยู่ๆ จขร ก็พูดว่า (เขาไม่อะไรสักอย่างไม่ได้ยินเเต่เกี่ยวกับฉัน)กับลูกพี่...ไหม โอเคกูรับรู้ได้เลยว่า หลับหลังต้องไปพูดไปอะไรกันเเน่ๆ กูอยู่เเต่ของกูเขาคุยกูก็คุยด้วย เห้อออ เป็นการทำงานที่(
สิ่งที่จะขอคำปรึกษาคือ เราไม่ไหวเเล้วกลับทำการทำงานที่นี้ มันอึดอัด มันหนักใจ ทำให้เราเครียดเรื่องงาน เพื่อนร่วมงาน กลับมาบ้านเเอบร้องไห้ ตื่นมาไม่รู้สึกอยากไปทำงาน เราอยากลาออก เเต่ไม่รู้จะบอกยังไงดี มาทำได้เเค่3วัน ติดตรงที่พ่อด้วย กลัวพ่อเสียหน้า เเต่มันไม่ไหวจริงๆ เราไปพูดกับเเม่ทุกครั้งในเเต่ละเรื่องที่เจอเเต่ไม่กล้าพูดกับพ่อ จนวันนี้เราเคลียดจนอยากอ้วกเเน่นหน้าอก ขอลางาน พอพ่อไปทำงานก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมาทันที เราไปบ่นไปพูดกับเพื่อนทุกวันในเเชท
เราควรจะบอกหรือจะลาออกยังไงดี หรือควรทำยังไง มาทำได้เเค่3วันเอง
เเล้วอีกอย่าง เราไปทำงานตั้งเเต่ตี7เข้า ร้านปิด2ทุ่ม เก็บของเสร็จก็2ทุ่มครึ่งเเล้ว เงินเดือนเขาก็ไม่บอกว่าได้เท่าไหร่ ฉันควรทำไงดี 😭😭
ในที่ทำงานทำงานมันเเบบ บอกไม่ถูกอยากพูดอีกอยากเล่าอีก เเต่เป็นการอธิบายไม่ถูก 😭😭😭
พิมพ์ไม่เข้าขออภัยด้วยนะคะ รีบพิมพ์เกินไป