ทำยังไงดีคะ ความรู้สึกเรายิ่งดิ่งลงทุกวันเลย

คือก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะว่าอันนี้เป็นความรู้สึกของเรานะคะ คือเราเป็นคนที่ก้นใหญ่ ขาใหญ่ หน้ามีสิวขึ้นเต็มหน้า ทำให้เราไม่มั่นใจตัวเองมากๆ แต่เราก็ใช้วิธีการแต่งตัวให้ตัวเองดูดีขึ้น แต่ก็ยังมีคนบอกว่าเราแต่งตัวดีนะ แต่หน้าไม่ให้ หน้าดวงจันทร์ ดูตลก หน้าอุกกาบาต เป็นหลุมเป็นบ่อ เราโดนแบบนี้มาหลายปีมาก แต่ช่วงนี้ที่ยิ่งดิ่งคือเรามาเรียนม.ปลาย แล้วรู้สึกว่าเราเข้ากับคนอื่นไม่ได้เอง คือเราเป็นคนที่ถ้าจออะไรที่มันไม่จนิงใจเราจะตีตัวออกห่างทันที เลยทำให้คนอื่นๆมองว่าเราเข้าถึงยาก เราทำตัวโลกส่วนตัวสูง แต่เราพยายามเข้าหาคนอื่นแล้วนะ หลายครั้งที่เราพยายามจะมีส่วนร่วมในบทสนทนา แต่ก็โดนเมินโดนทิ้งให้วิ่งตามเพื่อน บางครั้งก็จะมาคุยกับเราแค่ตอนจะให้เราไปส่งที่นั่นที่นี่ หรือไม่ก็เฉพาะตอนที่ต้องการยืมเงิน เสื้อผ้าต่างๆนาๆ แล้วคือคนในห้องเราสวยกันมากๆเราเลยรู้สึกเป็นแกะดำ แล้วพอเรามีแฟน แฟนเราก็เป็นคนหล่อระดับหนึ่ง แต่เราก็จะโดนเปรียบเทียบกับแฟนเก่าเขาจากปากเพื่อนในห้องตลอด จนเรารู้สึกด้อย เราพยายามจะบอกให้แฟนเราเข้าใจ แต่เขาไม่ได้ใส่ใจความรู้สึกเราเลย กลับกันไปชมคนอื่นว่าน่ารัก ว่าสวย แล้วทั้งห้องคือพูดกันหมดเลยว่าคนนั้นสวยคนนั้นน่ารักแนะให้แฟนเราไปจีบ บลาๆ จนเราทนไม่ไหวเรางี่เง่า ก็จะโดนคนอื่นๆว่ากลับมา ว่าเราไม่ได้หน้าตาดีพอจะรั้งให้แฟนเราไม่มองคนอื่น เราเคยบอกแฟนไปบ้างแล้ว แต่เขาไม่เคยปกป้องเราเลย เราเลยเลิก แล้วก็มีผญ.สวยๆมากมายเข้าหาแฟนเก่าเราคนนี้ แต่มันแย่ตรงที่คนอื่นๆพูดประมาณว่าคนนี้น่ารัก คนนี้หน้าตาดี ดูเหมาะกันดี เพื่อนเขาบางคนยุให้คบกับคนสวยๆเลย เพราะเสียเวลากับคนหน้าตาแบบเรามาเยอะ เราเลยรู้สึกดิ่งมาก ว่าแค่เราหน้าตาไม่ดีมันจะโดนขนาดนี้เลยเหรอ จนตอนนี้เราร้องไห้ทุกคืน เรารู้สึกไม่ชอบใบหน้าตัวเองเลย เราพยายามจะมองหาคุณค่าในตัวเรา แต่เราหาไม่เจอเลย เราดิ่งมาก กรีดแขนตัวเองไปหลายครั้ง มีความคิดอยากตายตลอดเวลา ความรู้สึกโดดเดี่ยวเข้าหาเราตลอด รู้สึกหมดหวังกับทุกอย่าง เราอยากออกจากความรู้สึกพวกนี้แล้ว ทำยังไงดีคะ🥺