รักทางไกลจะไปรอดมั้ย

คือเรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลายคบกันตอนเขาอยู่ม.6เราอยู่ม.5ช่วงที่เขากำลังจะจบแต่ก็ยังมีช่วงเวลาที่ได้อยู่ได้เจอที่โรงเรียนแต่ส่วนใหญ่เราจะออกไปเจอข้างนอกมากกว่ารร.เสาร์-อาทิตย์ไปนอนก็ไปนอนค้างกับแฟนช่วงนั้นเป็นช่วงที่ดีมากเพราะเราอยู่ด้วยกันไปเที่ยวด้วยกันแต่ช่วงที่เขาจบการศึกษามีเหตุจำเป็นที่เขาต้องไปเรียนที่ต่างจังหวัดเพื่อดูแลแม่กับยายที่สุรินทร์เราร้องไห้หนักมากกลัวว่ารักของเราจะต้องจบเพราะห่างกันเกินไปตัวเราอยู่กรุงเทพตอนแรกเขาให้เราเชื่อใจเราก็เชื่อใจแฟนเราตอนเราตอนนั้นก็ผ่านไปได้ด้วยดีเขายังใส่ใจเราเหมือนเดิมถามชีวิตประจำวันเราถึงตัวไม่อยู่แต่ใจยังอยู่เหมือนรักกันดีพอเขาไปแล้วเราก็เสียใจอยู่ลึกๆตอนเรียนเราช่วยเหลือเขาทุกอย่างมีงานเราก็ช่วยไม่มีตังเต็มเน็ตเราก็ช่วยไม่มีตังกินข้าวเราก็ออกให้ตอนนั้นเขาอยู่หอกับเพื่อนช่วงเรียนเราเข้าใจเพราะพ่อเขาก็ไม่ได้มีเงินมากนักใครจะมองยังไงไม่รู้แต่เราแค่อยากช่วยเเฟนเพราะกลัวเขาจะอดหรือเปล่าพอเขาไปเรียนต่อมหาลัยก็เหมือนจะดีเขาทำให้เราเชื่อใจมาตลอดเราไม่รู้สึกกังวนถึงผญ.คนอื่นเลยเพราะเราเชื่อใจแล้วนานๆทีแฟนจะลงมากรุงเทพมาหาเราประมาณ 2 คืน3 วันแบบนี้ประจำเวลาลงมาเขาก็ไปหาเพื่อนบ้างเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันมาแล้วก็ลงมาหาเราเขามาหาก็ไปเที่ยวนู้นนี่แต่นานๆทีจะลงมาคือแบบ4-5 เดือนแบบนี้ประจำหรือล่าสุดเกือบปีเพราะติดโควิดแต่พอโรคเริ่มจางล่าสุดเรารอไม่ไหวเราก็เลยนัดกันว่าเดี๋ยวเราเองจะไปหาเขาซึ่งเขาก็ดูดีใจมากเราก็รู้สึกดีที่แฟนเราดีใจพอไปแฟนเราดูแลดีมากตลอด 3 คืนพาไปกินไปหาเพื่อนที่นู้นไปหาพี่เขาบ้างเวลาความสุขก็จบเพราะเราต้องกลับแล้วตอนขึ้นรถกลับเขาโทรมาบอกคิดถึงเราเราดีใจนะที่แฟนคิดถึงแต่พอเราเริ่มกลับมาเหมือนมีอะไรให้เราทะเลาะกันเพราะเขาติดเพื่อนเราก็ไม่อยากพูดเพราะเขาพึ่งเคยเป็นเพราะก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ติดขนาดนี้2-3 ทุ่มก็โทรหาเราแล้วแต่พอมาเรื่อยๆเริ่มหายบ้างไม่ค่อยได้โทรบ้างเราก็เริ่มทะเลาะกันมาเพราะเรารู้สึกว่าเขาไม่เหมือนเดิมเราอธิบายต่างๆนาๆว่าเป็นแบบนี้เราจะไปรอดหรอเราไกลกันขนาดนี้ยังทำแบบนี้อีกหรอคือเพื่อนเขาชวนไปกินเหล้าบ่อยมากไม่กินเหล้าก็นั่งกินเบียร์ที่ผับไปนั่งที่ร้านบ้างแบบนี้เกือบทุกวันแล้วเวลาของเราแทบไม่มีเลยเราก็พูดไปเขาบอกว่าเพื่อนชวนเขาเลยไปเราเสียใจแต่เขากับไม่อะไรกับเราเลยสังคมมันเปลี่ยนหรอทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ครั้งนึงที่เราทนไม่ไหวแล้วเราบอกเลิกไปเขากับโทรมาง้อเราแล้วพอผ่านไปเขากับทำเหมือนเดิมเรื่อยๆเหมือนเราไม่มีตัวตนอะไรเลยทั้งที่ผ่านมาเราดีกับเขาตลอดซับพอร์ตทุกเรื่องไม่ว่าเขาจะอยากขายเสื้อเราก็ช่วยออกไม่มีเงินเราก็ช่วยถึงเราจะไม่ค่อยมีแต่ก็หามาให้เขาได้ด้วยเงินเราเราดีกับเขาขนาดนี้แตาเขากับเปลี่ยนไปเพราะเพื่อนเขากลายเป็นคนติดเหล้าติดเบียร์ติดเพื่อนเราให้อิสระเขาไม่ใช่ว่าไปหาเพื่อนไม่ได้เลยเราแค่ขอให้เขาแบ่งเวลาให้ถูกแต่เขากับทำไม่ได้เขาบอกเขาเป็นแบบนี้ไปแล้วถ้าเรายังอยู่ก็เหมือนว่าเราไม่มีตัวตนไปแล้วแล้วยิ่งเราไกลกันมากยิ่งทะเลาะยิ่งห่างกันเรื่อยๆเขาบอกให้เราไปเจอคนที่ดีกว่าเขาก็ได้ไม่อยากให้มายึดติดกับเขาแต่เขาก็ไม่ได้บอกเลิกเราทำเหมือนรักบ้างครั้งคำพูดเหมือนแค่อยากให้เราไปแต่เรารักเขาอยากออกมาแต่ออกมาไม่ได้เพราะเราคบกันมาเกือบจะ 3 ปีเราควรทำยังไง