คือ เราเคยเป็นคนที่มีเป้าหมายในชีวิตนะคะ แต่ก็จะโดนคำพูดครอบครัวตอกกลับมาตลอด เราอยากเป็นนักออกแบบชุดเสื้อผ้า หรือดีไซน์เนอร์ เพราะเราชอบวาดรูปชุด เสื้อผ้าต่างๆ แต่แม่ก็บอกกับเราว่าจบไปก็เป็นได้แค่ช่างเย็บผ้าข้างทาง ไร้สาระ เราอยากเป็นนักบัญชีเพราะเราพอไปได้ทางคณิตและภาษา แม่ก็บอกว่าไม่อยากให้ทำเพราะจุดจบสุดท้ายก็จะไปยืนแจกใบปลิว เราก็เปลี่ยนมาอยากทำธุรกิจส่วนตัวแม่ก็ไม่ชอบ เราอยากเป็นครูสอนคณิตศาสตร์ แม่ก็ตอกกลับมาว่าเป็นครูมันลำบากต้องอดทน เราทำไม่ได้หรอก พอขึ้นม.ปลาย เราเรียนสายวิทย์สาขาวิศวะ เพราะแม่บอกว่าเราทำได้เกรดเราถึง แต่พอเรียนไปเรียนมา วิทย์เราก็เรียนไม่รอด คณิตก็เริ่มไม่ใช่ แต่เราไป100เต็มศิลปะ เราเพิ่งมานึกได้ว่าเราชอบวาดรูปมาตั้งแต่เด็ก อาจจะไม่ได้สวยมากแต่ก็มาพัฒนาฝีมือช่วงโควิด ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเราเก่งศิลปะ เราชอบและอยากไปทางนี้ เราเริ่มจากวาดรูปขายเพื่อนในห้อง เราเริ่มวาดรูปทำพวงกุญแจ เราเลยบอกแม่ว่าจะเรียนสายนี้ แม่ก็บอกว่าเราทำไม่ได้หรอก ไปเป็นวิศวะดีกว่า หรือสถาปัตก็ว่าไป ถึงเราจะไม่ชอบทางสายนั้น แต่เราว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเราทำตรงนี้ขายเป็นงานอดิเรกก็ได้ แม่ก็บอกอีกว่าทำพวกนี้ขายคิดว่าจะรอดหรอ มันทำให้เราลังเล และมันทำให้เราเริ่มไม่รู้ว่าจะทำยังไง เราเริ่มหมดไฟในการเรียนทุกอย่าง เริ่มปล่อยตัวเองให้ทำตามแม่ จนล่าสุดเราไม่รู้แล้วว่าจริงๆเราอยากทำอะไร เราเลยอยากปรึกษาค่ะ ถ้าใครสามารถช่วยให้คำแนะนำเราได้ ช่วยเราหน่อยนะคะ เราขอร้องเลยค่ะ เราขอขอบคุณล่วงหน้านะคะ
เราจะทำอย่างไรให้รู้ตัวตนและความต้องการในการเรียนต่อของเราดีคะ?