ขอเรียกแทนตัวเขาว่าพี่บี นะคะ
ก่อนอื่นเลยต้องบอกว่า เรากับครูท่านนี้เคยเจอกันก่อนเขาจะเข้ามาเป็นครูสอนวิทลัยที่เราเรียนอยู่ อายุห่างกับเราไม่กี่ปี พอครูเข้ามาเราจึงได้คุยกันนิดหน่อย แต่ในฐานะลูกศิษย์ อ๋อ แล้วเขาก็ไม่ได้สอนเรานะคะ แค่เป็นครูในวิทลัยที่เจอหน้ากันเฉยๆ จะบอกว่าตลอดเวลาที่เขาเข้ามาเราไม่เคยเกินเลยเป็นอย่างอื่นเลย คุยกันน้อยมากๆ จะคุยกันเวลาที่เราทำกิจกรรมแล้วเจอกันแค่นั้น และไม่มีเรื่องส่วนตัวเลยตลอดเวลาที่เรายังอยุ่ในสถาบันนั้น พอเราจบออกมา (เพิ่งจบมาหมาดๆ) เราจึงได้เริ่มคุยกันในสถานะคนคุย เรากับเขาเข้ากันได้ดีค่ะ คุยกันมาสักพัก มีอยู่วันหนึ่ง เรากับเขาไปเดินซื้อของที่ตลาดกันตามปกติ แล้วมีครูท่านนึงในวิทลัยนั้น เห็นเราเดินด้วยกัน แล้วเรื่องก็เกิดขึ้น เพราะพี่บีถูกเรียกไปคุย เหมือนมันเป็นเรื่องใหญ่โตมาก ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้เดินจับมือถือแขนกัน เขาบังคับให้พี่บีเลิกยุ่งกับเรา ว่ากล่าวว่าเราต่างๆนาๆ เรื่องที่ไม่จริง ทำให้เราดูแย่ แต่พี่บีเขาไม่ได้เชื่อ เพราะเขาเห็นเราทุกวัน และรู้นิสัยใจคอกันดี เราคุยกันมาเรื่อยๆ ผ่านปัญหาที่คนอื่นชอบก่อให้คู่เรามากมาย จนตอนนี้เราได้หมั้นกันหลายเดือนแล้วค่ะ เวลาผ่านมาเป็นปี เขายังทำงานอยู่ที่เดิม (ปล.รร.นี้ค่อนข้างขึ้นชื่อเรื่องเหยียดเด็ก และเรื่องไม่ดีหลายอย่าง) เราต้องใช้ชีวิตกันแบบหลบๆซ่อนๆ เวลาไปไหนแถวบ้าน ซึ่งใกล้ที่ทำงาน เราก็ต้องลงไปคนเดียว ไม่สามารถไปซื้อของแถวบ้านด้วยกันได้ หลบๆซ่อนๆ จนเราอึดอัด ได้แต่คิดว่าทำไม ทำไมเราถึงเปิดเผยไม่ได้ เพราะกลัวเขาโดนไล่ออกค่ะ ทั้งที่เราจบออกมาแล้ว และเราเป็นเด็กดีทำชื่อเสียงให้วิทลัยจลอดเวลาที่อยู่ที่นั่น แต่พอจบออกมา กลับถีบเราออกแบบไม่ถามเหตุผลเราเลยสักคำค่ะ จะให้เขาลาออกตอนนี้ก็ติดที่แม่ของเขาค่ะ เพราะที่ทำงานอยู่ใกล้บ้าน แม่เขาเลยอยากให้ทำไปก่อนค่ะ จะต้องทำไงต่อไปดีคะ บางทีก็อึดอัดค่ะ ที่ต้องหลบๆซ่อนๆตัวระแวงไปหมด จะไปนั่งกินข้าวแถวบ้านยังทำไม่ได้เลยค่ะ
เรียนจบจากสถาบันแล้ว จะคบกับครูที่สอนสถาบันที่ตัวเองเคยเรียนอยู่ผิดไหม??
ก่อนอื่นเลยต้องบอกว่า เรากับครูท่านนี้เคยเจอกันก่อนเขาจะเข้ามาเป็นครูสอนวิทลัยที่เราเรียนอยู่ อายุห่างกับเราไม่กี่ปี พอครูเข้ามาเราจึงได้คุยกันนิดหน่อย แต่ในฐานะลูกศิษย์ อ๋อ แล้วเขาก็ไม่ได้สอนเรานะคะ แค่เป็นครูในวิทลัยที่เจอหน้ากันเฉยๆ จะบอกว่าตลอดเวลาที่เขาเข้ามาเราไม่เคยเกินเลยเป็นอย่างอื่นเลย คุยกันน้อยมากๆ จะคุยกันเวลาที่เราทำกิจกรรมแล้วเจอกันแค่นั้น และไม่มีเรื่องส่วนตัวเลยตลอดเวลาที่เรายังอยุ่ในสถาบันนั้น พอเราจบออกมา (เพิ่งจบมาหมาดๆ) เราจึงได้เริ่มคุยกันในสถานะคนคุย เรากับเขาเข้ากันได้ดีค่ะ คุยกันมาสักพัก มีอยู่วันหนึ่ง เรากับเขาไปเดินซื้อของที่ตลาดกันตามปกติ แล้วมีครูท่านนึงในวิทลัยนั้น เห็นเราเดินด้วยกัน แล้วเรื่องก็เกิดขึ้น เพราะพี่บีถูกเรียกไปคุย เหมือนมันเป็นเรื่องใหญ่โตมาก ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้เดินจับมือถือแขนกัน เขาบังคับให้พี่บีเลิกยุ่งกับเรา ว่ากล่าวว่าเราต่างๆนาๆ เรื่องที่ไม่จริง ทำให้เราดูแย่ แต่พี่บีเขาไม่ได้เชื่อ เพราะเขาเห็นเราทุกวัน และรู้นิสัยใจคอกันดี เราคุยกันมาเรื่อยๆ ผ่านปัญหาที่คนอื่นชอบก่อให้คู่เรามากมาย จนตอนนี้เราได้หมั้นกันหลายเดือนแล้วค่ะ เวลาผ่านมาเป็นปี เขายังทำงานอยู่ที่เดิม (ปล.รร.นี้ค่อนข้างขึ้นชื่อเรื่องเหยียดเด็ก และเรื่องไม่ดีหลายอย่าง) เราต้องใช้ชีวิตกันแบบหลบๆซ่อนๆ เวลาไปไหนแถวบ้าน ซึ่งใกล้ที่ทำงาน เราก็ต้องลงไปคนเดียว ไม่สามารถไปซื้อของแถวบ้านด้วยกันได้ หลบๆซ่อนๆ จนเราอึดอัด ได้แต่คิดว่าทำไม ทำไมเราถึงเปิดเผยไม่ได้ เพราะกลัวเขาโดนไล่ออกค่ะ ทั้งที่เราจบออกมาแล้ว และเราเป็นเด็กดีทำชื่อเสียงให้วิทลัยจลอดเวลาที่อยู่ที่นั่น แต่พอจบออกมา กลับถีบเราออกแบบไม่ถามเหตุผลเราเลยสักคำค่ะ จะให้เขาลาออกตอนนี้ก็ติดที่แม่ของเขาค่ะ เพราะที่ทำงานอยู่ใกล้บ้าน แม่เขาเลยอยากให้ทำไปก่อนค่ะ จะต้องทำไงต่อไปดีคะ บางทีก็อึดอัดค่ะ ที่ต้องหลบๆซ่อนๆตัวระแวงไปหมด จะไปนั่งกินข้าวแถวบ้านยังทำไม่ได้เลยค่ะ