ตามหัวข้อเลยฮะ คือควรรู้สึกยังไงดีตอนวาดสเก็ตบอร์ดเองตอนระบายสีน้ำ ก็บอกคุณแม่ไว้ว่าอย่าให้หลานมาเล่น แล้วพอผมกลับมาจาก รร สีน้ำที่ผมชอบก็โดนละเลงละจนไม่เป็นสีคือ ผมช็อคมากอ่ะบางคนอาจคิดว่ามันไร้สาระเรื่องเเค่นี้เองเเต่สำหรับเรา มันสำคัญมากๆเลยละเราก็เลยไปถามคุณพ่อว่า ใครบอกให้หลานละเลงสีเล่นหรอเเล้วพ่อก็บอกว่า แม่เขาบอกให้หลานเล่นได้ เรานี่แบบ...ทำไมทำอย่างงี้อ่ะเราเสียมากแบบมากๆ เราก็ไม่ได้รวยอะไรมากมาย สีน้ำก็ใช่ว่าจะถูกบางยี่ห้อ555 แล้วเราก็ไปเล่นสเกตกับเพื่อนแม่เราก็บอกอีกว่ามันไร้สาระโตมาอยากฟันหักอายเขาหรอ เดี๋ยวก็ได้ตายไวหรอก เราก็รู้ว่าเขาเป็นห่วง(มั้ง)แต่แบบ มันเกินไปรึป่าว พอเล่นโทรศัพท์ก็หาว่าติดพอหากิจกรรมที่เราชอบ ก็หาว่าไร้สาระดูเพื่อนแกสิ เรียนตั้งวิทคนิต ปล.เราเรียนสายศิลป์อ่ะนะ ฮิฮิ

เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเราควรรู้สึกยังไงแล้วเพราะโดนดูถูกสิ่งที่ชอบบ่อย...แบบบ่อยมากๆจนเรารู้สึกท้ออีกแหละ แต่ว่าเราเป็นคนที่ดูอนิเมะไง สำหรับผมแล้วคือมันปลอบใจผมมากๆ แถมชอบบอกว่าอย่ายอมแพ้นะ"มาเริ่มต้นกันใหม่"555ผมชอบมากเลยละฮะ อ้อเรื่องที่ผมวาดรูปหรือร้องเพลงญี่ปุ่นก็โดนหาว่าไร้สาระอีก แต่แบบไม่เป็นไรหรอกเพราะผมมี อนิเมะคอยเตือนใจผมอยู่ตลอดเผลอๆ สอนผมมากกว่าที่แม่สอนสะอีก แต่ว่าตอนนี้ผมไม่ค่อยเข้าใจตัวเองสักเท่าไหร่ ว่าตอนนี้ผมควรรู้สึกยังไง กับการที่โดนดูถูกสิ่งที่ผมชอบแบบนี้ เราควรจะทำยังไงดี
ปล.ขอบคุณที่รับฟังและอ่านจนจบ ขอบคุณนะ
โดนดูถูกสิ่งที่ชอบเราควรรู้สึกยังไงดี
ปล.ขอบคุณที่รับฟังและอ่านจนจบ ขอบคุณนะ