เดิมเราคบกับแฟนแล้วแฟนเราเป็นคนที่ชอบบอกเลิกบ่อยครั้ง แต่สุดท้ายก็ผ่านมากันได้และเราเห็นว่าเขาปรับตัวและบอกเลิกน้อยลง จนมาถึงวันหนึ่งแฟนมีปัญหาครอบครัวที่หนักมากๆสุดท้ายจึงตัดสินใจย้ายมาอยู่กับเรา เขาไม่เหลือใครแล้วนอกจากเรา เราคอยรับฟังปัญหาของเขาเรื่อยๆเราเห็นใจและอินกับปัญหาของเขามาก เราช่วยเหลือเขาเต็มที่ พยายามช่วยเท่าที่คนๆหนึ่งจะทำได้ แต่ในขณะเดียวกันการรับฟังเรื่องแย่ๆจากเขาทุกวันมันทำให้เราเครียดสะสม พักนี้ไม่มีความสุขเลย เหมือนโลกนี้สีเทาตลอดเวลา แต่แน่นอนเราทนเพราะเรารักเขา ในตอนนี้เหมือนเรามีที่ระบายคือกลุ่มเพื่อนที่สนิทเท่านั้น เพราะตัวเราเองก็ไม่กล้าบอกเขาไปตรงๆว่าเรื่องของเขาทำให้เราแย่ด้วย เรากินอยู่กับแฟนมาเรื่อยๆจนถึงวันที่เราไปทำธุระที่ต่างจังหวัด แฟนเลยออกไปนอนกับเพื่อน เรามีแพลนจะกลับไปหาแฟนกลางสัปดาห์ แล้ววันเสาร์อาทิตย์จะออกไปทริปกับกลุ่มเพื่อนสนิท ซึ่งแฟนเราไม่พอใจตรงนี้มากๆ จนบอกเลิกเรา ซึ่งแน่นอนรอบนี้คือรอบที่เราไม่ทน(รอบก่อนๆเราจะง้อทุกรอบไม่ว่าเราจะผิดหรือถูก) ปกติเราไม่ชอบโดนบอกเลิกบ่อยๆอยู่แล้ว พอโดนบ่อยๆความรู้สึกแย่ก็สะสมรวมกับเขาไม่เข้าใจว่าเราอยากมีสังคมกับเพื่อนบ้าง(ตั้งแต่เขาย้ายเข้ามาเราอยู่ด้วยกันแทบ24/7)แต่ตอนนี้มีแค่เพื่อนที่เป็นcomfort zoneของเรา เขาตัดเราทุกทางและบอกว่าถ้ากลับมากรุงเทพแล้วจะย้ายของออกจากคอนโดเรา ตอนนั้นเราก็ถามว่าจะอยู่กับใคร ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม ณตอนนั้นเขาก็ต้องการที่จะเลิก สุดท้ายพอผ่านไปได้2-3วันเราพึ่งมารู้ว่าเขาต้องการให้เราง้อเขา และเขาดาวน์จากเรื่องที่บ้านเลยอยากอยู่กับเรา แล้วถ้าไม่มีเรา(จริงๆถ้าเขาบอกตั้งแต่ตอนนั้นและไม่ใช้คำบอกเลิกเราก็จะพาเขาไปทริปกับกลุ่มเพื่อนด้วย)เขาก็ไม่เหลือที่พึ่งแล้ว แต่สำหรับเราแล้วนี่ไม่ใช่การโดนบอกเลิกครั้งแรกและไม่ใช่การง้อเขาครั้งแรกความรู้สึกเวลาโดนบอกเลิกมันสะสมมาเรื่อยๆ รวมกับเรื่องปัญหาที่บ้านเขาที่เราต้องแบกรับด้วย เรื่องที่ว่าเราจะช่วยเขายังไงดี หรือเรื่องที่เขาไม่เข้าใจเราเลย มันทำให้เราไม่อยากกลับไปคบกับเขาอีกแล้ว เราสงสารเขามากๆนะที่ต้องเจอเรื่องแย่ๆ แต่เราก็สงสารตัวเราเองเหมือนกันที่ต้องแบกรับความรู้สึกต่างๆ ตอนนี้ความคิดในหัวตีกันไปหมด เราเป็นคนเห็นแก่ตัวไหม แล้วถ้าไม่คบต่อเขาจะอยู่ยังไงถ้าเขาไม่เหลือใครเลย เราแคร์เขามากๆแต่มันอยู่ในจุดที่ตัวเราเองก็เริ่มไม่ไหวแล้ว เพื่อนๆมีคำแนะนำหรือแค่กำลังใจก็ได้ ขอบคุณทุกคนมากๆ
สับสนไปหมดเลย ช่วยเราด้วย ไม่เคยหนักใจเท่านี้มาก่อน มาแลกเปลี่ยน+ขอกำลังใจหน่อย