นี่เป็นกระทู้แรกของหนูนะคะ เป็นเรื่องราวที่ตอนนี้หนูกำลังเรียนมหาลัยและมหาลัยที่หนูอยู่นั้นเป็นที่เดียวกับที่พ่อของหนูเป็นอาจรย์อยู่ที่นั้น ปกติเวลาใครบอกว่ามีลูกเป็นอาจารย์ก็ถามได้เลยไม่ต้องเกรงใจแต่ไม่ใช่สำหรับหนู เวลาหนูถามพ่อทีไรมักจะโดนดุทุกครั้งแต่พอเป็นคนอื่นไปถามพ่อกลับไม่เคยดุเลยและพูดดีด้วยจนหนูรู้สึกน้อยใจมากเลยทำให้หนูพยายามหาอ่านเองมากขึ้นแต่บางครั้งการอ่านเอวต้องมีคนคอยไกด์ให้นิดหนึ่งหนูถึงจะไปถูกได้ไหนจะเรื่องสอบที่บางทีหนูก็ไม่กล้าพูดตลอดไปว่าหนูทำได้ เพราะบางทีก็เผื่อคะแนนที่เราทำออกมาไม่ดีด้วยระคะแต่เวลาพ่อถามหนูตอบไปว่าพอทำได้และพอท่านรู้คะแนน ท่านก็ชอบบ่นว่าอีก จนหนูรู้สึกท้อและรู้สึกอยากไปอยู่หอที่มมากขึ้นนะคะแต่หนูยังไปไม่ได้เพราะเป็นห่วงแม่ด้วย หนูไม่รุ้จะต้องทำยังไงนะคะ พอมีวิธีไหมคะ