มือใหม่หัดรีวิวหนังสือ: คิริน キリン บางครั้งอัจฉริยะ ก็ไม่ใช่คำตอบของชีวิต

[SR] มือใหม่หัดรีวิวหนังสือ: คิริน キリン บางครั้งอัจฉริยะ ก็ไม่ใช่คำตอบของชีวิต

กระทู้รีวิว

สวัสดีเพื่อนๆ หนอนหนังสือทุกท่าน เราเป็นหนอนหนังสือที่จะเรียกว่าหน้าเก่าก็ไม่ใช่หน้าใหม่ก็ไม่เชิง (เพราะไม่ได้อ่านหนังสือมาสักพักแล้ว) เข้าเรื่องเลยละกัน!! ในจังหวะที่กำลังหาหนังสืออ่านก็ไปเจอหนังสือเรื่องนึง เป็นนวนิยายแปลญี่ปุ่นของสำนักพิมพ์ไดฟุกุที่ขึ้นชื่อเรื่องการแปลหนังสือแนวสืบสวนสอบสวนโดยเฉพาะหนังสือของฮิงาชิโนะ เคโงะ แต่หนังสือที่เราจะมาพูดถึงในครั้งนี้ไม่ใช่แนวสืบสวนและไม่ใช่ยิ่งไม่ใช่หนังสือของเคโงะ แต่เป็นหนังสือแนวเสียดสีสังคมปนดราม่า อาจไม่ถึงขั้นร้องไห้ฟูมฟายแต่ก็ทำให้ซึมไปหลายวันเลยทีเดียว หนังสือเล่มนี้มีชื่อว่า คิริน

คิริน คือชื่อของเด็กชายคนหนึ่งที่มีจิตใจอ่อนโยน ไร้เดียงสาเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ เขาอาศัยอยู่กับแม่และพี่ชายในอะพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง ฟังดูเหมือนจะเป็นเรื่องราวชีวิตธรรมดาของเด็กชายคนหนึ่ง แต่ที่จริงแล้วมันมีอะไรมากกว่านั้น อัตสึโกะ แม่ของเด็กชายคิรินเป็นพนักงานบริษัทที่มีความฝันว่าอยากจะมีลูกที่เป็นอัจฉริยะ เพื่อให้ลูกเป็นความสำเร็จที่เอาไว้แก้แค้นทุกคนที่ดูถูกเธอ อัตสึโกะจึงไปประมูลสเปิร์มของนักคณิตศาสตร์ไอคิว 180 และตั้งท้องลูกคนแรก แน่นอนว่าลูกคนนี้เป็นอัจฉริยะที่เรียนเก่งเกินวัยแต่เธอก็ยังไม่พอใจเพราะนิสัยที่เย็นชาและหน้าตาที่ไม่ค่อยจะดูดีเท่าไหร่ของเขา เธอจึงเข้าร่วมการประมูลอีกครั้ง ในครั้งนี้เธอประมูลได้สเปิร์มหายากที่มาจากเจ้าของรางวัลโนเบล เกิดเป็นลูกชายคนที่สองหรือก็คือ คิริน คิรินเป็นลูกที่ได้ดั่งใจเธอทุกอย่างทั้งหน้าตา การเรียน นิสัยที่เป็นมิตร และรักอัตสึโกะที่สุด

คิรินส่อแววว่าจะเป็นอัจฉริยะตั้งแต่หนึ่งขวบ มีพัฒนาการการพูดการอ่านที่ก้าวกระโดดเกินวัย และการเรียนก็เกินวัยไปไกลเช่นเดียวกับพี่ชาย แต่แล้วก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันที่หาคำอธิบายไม่ได้ขึ้น มีลายที่คล้ายยีราฟปรากฏขึ้นกลางหลังของคิรินพร้อมกับพัฒนาการที่หยุดชะงักลง ซึ่งนี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ชีวิตคิรินพลิกผันไปตลอดกาล จากที่เคยอยู่ในบ้านที่เต็มไปด้วยความรักความอบอุ่น กลับกลายมาเป็นกรงสุนัขอันหนาวเหน็บเต็มไปด้วยความเย็นชาจากทั้งแม่และพี่ชาย ถึงแม้แม่จะทำร้ายร่างกายหรือพูดจาทำร้ายจิตใจแค่ไหนแต่คิรินก็ไม่เคยโกรธเกลียดเลยสักครั้ง มีแต่จะพยายามเรียนให้เก่งเพื่อที่จะได้กลับมาเป็นที่รักอีกครั้งหนึ่ง

ความรู้สึกแรกที่โผล่เข้ามาระหว่างอ่าน คิริน คือ ความคับแค้นใจ รู้สึกโกรธแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากอ่านต่อไปและคอยเอาใจช่วยคิรินอยู่ห่างๆ 555555 บางครั้งก็รู้สึกโมโหในความใจดีของคิริน ถึงขนาดบ่นออกมาเลยว่า ‘จะเป็นเด็กดีไปไหนลูก!!!’ แต่ด้วยความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของคิรินก็ทำให้โมโหไม่ลง นอกจากนี้ยังมีความรู้สึกสงสารคิรินที่กว่าจะมีความสุขได้นั้นไม่ง่ายเลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

คิริน ดำเนินเรื่องแบบเรียบๆ เรื่อยๆ แต่อ่านแล้วไม่รู้สึกเบื่อเลย กลับกันด้วยความเรียบๆ เรื่อยๆ นี้ถือว่าเป็นจุดเด่นที่ทำให้คนอ่านเข้าใจเรื่องได้ง่ายจนวางหนังสือไม่ลงเลยทีเดียว มีบางช่วงบางตอนที่ทิ้งปริศนาไว้ให้คนอ่านได้สงสัย แต่ก็เดาคำตอบได้ไม่ยากนัก แม้จะพอเดาคำตอบได้อยู่แล้วแต่เมื่อมารู้จากปากตัวละครอีกทีก็อึ้งอยู่ดี เรื่องนี้ทำให้เราอ้าปากค้างไปสามรอบได้

มีข้อดีก็ใช่ว่าจะไม่มีข้อเสีย สิ่งที่เราเห็นว่าเป็นข้อเสียของเรื่องนี้เลยคือ ในเรื่องไม่ได้ชูถึงความสัมพันธ์พี่น้องให้เห็นเยอะอย่างที่นึกไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
และนิสัยของของอัตสึโกะในตอนท้ายเรื่องที่ดูไม่สอดคล้องกับต้นเรื่อง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

สำหรับเราแล้ว คิริน เป็นนวนิยายที่เสียดสีสังคมได้ดีมากเล่มหนึ่ง ทั้งเรื่องที่สังคมให้ค่าคนเก่งหรือคนเป็นอัจฉริยะในด้านต่างๆ มากกว่าคนธรรมดาที่ไม่เก่งอะไรเป็นพิเศษ ทั้งเรื่องการเลี้ยงดูลูกเพื่อเป็นเด็กเรียนเก่งตามที่พ่อแม่ต้องการ ทำให้หลายคนต้องทิ้งความสนุกช่วงวัยเด็กไปกับการนั่งเรียนอย่างคร่ำเครียดในห้องสี่เหลี่ยมหรือไม่ก็โรงเรียนกวดวิชา รวมถึงสภาพสังคมที่ทำให้เด็กต้องเรียนเร็วกว่าวัยอันควร อย่างที่เราเห็นว่ามีหลายโรงเรียนที่ให้สอบเข้าตั้งแต่ป.1 พ่อแม่ต่างอยากให้ลูกมีอนาคตที่ดีก็ต้องเคี่ยวเข็ญให้ลูกเข้าโรงเรียนที่ดีให้ได้ เพราะในบ้านเราคุณภาพของโรงเรียนแต่ละแห่งดูจะไม่เท่ากันเท่าไหร่นัก

ภาพรวมแล้วเราให้คะแนน คิริน 9/10 ถือว่าเป็นหนังสือที่ดีที่เราอยากให้ทุกคนได้อ่านอย่างยิ่ง ใครที่อยากลองอ่านหนังสือสักเล่มที่เสียดสีสังคม ย่อยง่าย ไม่ซับซ้อนเกินไป และผสมความดราม่าที่ดูจะไม่นิด ขอแนะนำให้หยิบ คิริน ไปลองอ่านดูค่ะ ใครอ่านแล้วเป็นยังไงมาพูดคุยกันได้นะคะ
เพี้ยนนักทดลอง