[CLUB:KRAJOMHANSA] TUI⊹KWAN @PANTIP➸1117↷ไม่มีอะไรที่จีรัง..ยั่งยืน ความทุกข์ก็เช่นกัน สักวันก็ต้องสิ้นสุด

บทนำ คำถามที่ว่า "บุคคลกระทำตนและผู้อื่นให้เป็นที่รักได้อย่างไร หรือนำพาตนและผู้อื่นให้ประสบทุกข์ได้อย่างไร" เป็นแก่นแท้ของจริยศาสตร์สากล และเป็นประเด็นสำคัญที่พระพุทธศาสนาในยุคต้นได้ให้คำตอ

การฉลองปีใหม่มันเป็นความทุกข์ของชาวพุทธ เพราะว่าความสุขความทุกข์ของชาวโลกมันไม่จีรัง เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปไม่รู้จักสิ้นสุด ดังนั้นไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์มันจึงเป็นความทุกข์ของทางศาสนาพุทธ เพราะจุดหมายปล

โลกหมุนวนพ้นผ่านกาลและสมัย ทุกสิ่งในสายตาเคยงามหรู วันหนึ่งคล้อยร่วงรินดั่งฝนพรำดู ความโศกหรูจึงกลายเป็นบทเรียน แดดเคยอุ่นกลายเย็นเมื่อเดือนเปลี่ยน น้ำค้างเขียนคำสัจน์ไว้บนหญ้า ดอกไม้บานแล้วร่วงในเวล

39. โกธํ ปญฺญาย อุจฺฉินฺเท พึงตัดความโกรธด้วยปัญญา โทสะเกิดลุกไหม้............แผดเผา เพลิงเร่าร้อนสุมเอา.........ปวดร้าว ปัญญาส่องธรรมเนา........เห็นเหตุ ดับกิเลสโกรธสูญห้าว......จิตอะคร้าวสร่างเย

https://www.youtube.com/watch?v=bxBjkLyAmh8 ในโลกปัจจุบันที่ขับเคลื่อนด้วยการแสวงหาวัตถุ ความสุขที่แท้จริงมักจะเลือนหายไป นำไปสู่ความไม่พอใจ ความวิตกกังวล และความโดดเดี่ยว วัฒนธรรมผู้บริโภคทำให้เราติด

https://www.youtube.com/watch?v=TwtEJIAjaSk #ปฏิจจสมุปบาท #นิพพาน #วิปัสสนา คุณสงสัยไหมว่าอะไรคือแก่นแท้ของคำสอนพุทธศาสนาแรกเริ่ม? คำตอบอยู่ที่การทำความเข้าใจ ไตรลักษณ์ (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) และ ปฏ

จากการวิเคราะห์หลายสิ่งหลายอย่างรอบตัว และจากประสบการณ์ ทุกวันนี้ เราพบเจอความสุขได้มากมายรอบตัว แต่สิ่งเหล่านั้น ผ่านมา และผ่านไป ไม่ยั่งยืนจีรัง ยิ่งแสวงหาก็ยิ่งเป็นทุกข์ เราจึงเกิดมาเพื่อแสวงหาทา

สัมพันธภาพที่ไม่ลงตัวของคนสองคน คนหนึ่งเรียกมันว่า "รัก" อีกคนกลับมองว่า "ไม่สมประกอบ" จับต้องไม่ได้ แม้จะเคยสัมผัสมันได้ในบางช่วงเวลา ทุกอย่างดำรงอยู่ ภายใต้ความโดดเดี่ยวความเปราะ