ผมอายุ25
พอดีผมเปิดร้านสักสักอาทิตย์นึ่งได้ตก1500-3000แต่มันก็ต้องหักค่าอุปกรณ์พวกเข็มวาสลีนพวกของใช้ทั่วไปผมก็ได้บัตรสวัสดิการคนจนและทำงานขายส่งพวงมาลัยกับแม่ มีแฟนขายต้มเลือดหมูกับสุกี้ได้กำไรตก300-400บาทต่อวันวันๆนึ่งขายได้500-700ดีดีหน่อยก็800ได้รวมกับต้นทุนพวกซอสเครื่องปรุงก็ได้กดบัตรสวัสดิการผมกับแฟนยังไม่ได้แต่งงานผมพอใจในสิ่งที่เป็นอยู่และเงินที่มีอยู่มันไม่ได้รวยหรอกครับพอมีพอกินมีเก็บบ้างเดือนละไม่เกิน3000-4000แต่มีคนบอกมันไม่พอเหมือนรีบอ่ะ มันก็จริงละครับผมเข้าใจว่าอายุวัยกำลังสร้างแต่ผมพึ่งเริ่มอาชีพได้ไม่ถึงปีพึ่งจะเข้าที่เข้าทาง ก็ช่วงนี้ ผมไม่มีภาระหนี้สินอะไรหรือผ่อนอะไรเลย มีแค่ค่าเช่าร้าน2000บาทค้าเน็ต400 แต่ผมเป็นคนมองคนที่แย่กว่าคนที่มีครับ จริงๆอยากระบายเฉยๆครับ😢ว่าที่เป็นอยู่ผมก็มีความสุขมากๆแล้วได้ทำงานที่ตัวเองรักแฟนก็พอใจแล้ว แล้วตอนนี้รถยนต์อะไรแม่ก็มีมอไซค์เก่าๆของแม่ก็มีผมก็ขี่ได้ตอนนี้ถามว่าอยากรวยไหมมีใครไม่อยากอะครับแต่พูดอะมันง่าย
อยากได้ไหมรถใหม่อยากได้ อยากได้บ้านใหม่อยากได้แต่แม่ผมมีอยู่แล้วรถมอไซค์มีตั้งสามคัน😂กระบะอีก1 สี่ประตูเก่าไม่มากกระจกไฟฟ้านิสสัน ผมโชคดีมากแล้วที่เกิดมาที่หลังพี่สาวเพราะโตมาแม่ก็มีให้ใช้หมดแล้วแต่ครอบครัวก็มีภาระหนี้สินนะครับเป็นธรรมดา
แต่พูดถึงต่อไปผมจะมีเงินมากกว่าเดิมไหมมีเงินเก็บมากกว่าเดิมไหม มันต้องมีอยู่แล้วครับเพราะมันกำลังเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆอย่างช้าๆผมคิดถูกไหมครับกว่าจะอายุ30ผมก็คงมีรถใหม่เหมือนคนอื่นเขาทั่วๆไปอยู่แล้วล่ะมีเงินเก็บพอที่จะไปแต่งงานกับแฟนอยู่แล้วล่ะเพราะผมก็เริ่มเก็บให้แฟนแล้วสักได้มากก็หยอดกระปุกมากสักได้น้อยหน่อยก็หยอด100-300 แต่ผมตัดสินใจแล้วผมจะไม่ไปทำงานเงินเดือนอีกแล้วเคยทำมาแล้วอยู่ไม่นานเลยครับเป็นเพราะตัวผมเองครับที่ไม่ชอบคนเกี่ยงงานกันเอาเปรียบกันผมโดนมาหมดใช้ไปซื้ิอยันลูกอมใช้ไปซื้อกาแฟผมเข้ากับคนอื่นยากครับผมรู้ตัวเองดีว่าผมเป็นคนอารมร้อนครับใครเอาเปรียบผมหน่อยผมก็ให้แล้วครับแล้วจะต้องเจอหน้า
ทุกวันมันไม่ความสุขไม่มีสมาธิเลยครับผมทำงานเป็นรปภ.คือ
เห็นเด็กกว่าใช้ผมเกินไปหัวหน้าใช้มัน
ยังมาใช้กูต่อไปอีกกกแต่มันก็ธรรมดามากใช่ไหมครับกับคนที่เขาทนเพื่อความอยู่รอดของครอบครัวเขาเนาะพวกเขาที่อดทนกันได้เขาเก่งมากๆเลยครับผมก็ยังดีที่ผมมีความสามารถหลายอย่างเกี่ยวกับงานศิลปะปั้นหัวโขนขายสักได้ค้าขายเป็น ตอนนี้คือเลี้ยงปากท้องตัวเองได้กับแม่ผมและแฟนได้เลยล่ะแต่คงไม่มีเงินซื้อของแพงๆหรูๆให้ได้ตอนนี้ สรุปคือ ผมจะตั้งใจทำงาน.
ไม่ต้องไม่สนคนอื่นมากเพราะคนเรามันเลือกทำเลือกทางเดินคนละทางงั้นคงไม่มีอาชีพหลายอาชีพหรอกครับจะให้ทำเหมือนกันหมดมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วเห็นเขาทำได้ รวยได้ มันก็ต้องดูตัวเราเองด้วยมีความสามารถพอไหมไม่ใช่จะทำเหมือนคนอื่นได้แล้วรวยเหมือนเขาได้มันอยู่ที่ความพอใจของแต่ละบุคลด้วยเนาะว่าเราทำแบบนี้เราพอใจไหมเงินเท่านี้เราอยู่ได้ไหม การมีงานทำมีเงินกินเลี้ยงตัวเองได้ไม่เดือดร้อนครอบครัวผมว่ามันดีมากแล้วนะ นอกจากเขาจะหวังดีกับผมจริงๆผมก็ไม่ว่าที่มาบอกผมขอบคุณมากๆครับแต่ผมก็ไม่ได้จะมั่นใจในตัวเองว่าจะทำได้อย่างที่ผมพูดเพราะใครก็พูดได้ส่วนมากมันจะไม่เป็นเหมือนที่พูดมันต้องมีปัญหาอะไรสักอย่างที่รอผมอยู่แล้วครับ.. ขอบคุณคนที่รับฟังและอ่านจนจบครับพี่ๆแสดงความคิดเห็นได้ครับ
ระบายวัยรุ่นกำลังสร้าง
พอดีผมเปิดร้านสักสักอาทิตย์นึ่งได้ตก1500-3000แต่มันก็ต้องหักค่าอุปกรณ์พวกเข็มวาสลีนพวกของใช้ทั่วไปผมก็ได้บัตรสวัสดิการคนจนและทำงานขายส่งพวงมาลัยกับแม่ มีแฟนขายต้มเลือดหมูกับสุกี้ได้กำไรตก300-400บาทต่อวันวันๆนึ่งขายได้500-700ดีดีหน่อยก็800ได้รวมกับต้นทุนพวกซอสเครื่องปรุงก็ได้กดบัตรสวัสดิการผมกับแฟนยังไม่ได้แต่งงานผมพอใจในสิ่งที่เป็นอยู่และเงินที่มีอยู่มันไม่ได้รวยหรอกครับพอมีพอกินมีเก็บบ้างเดือนละไม่เกิน3000-4000แต่มีคนบอกมันไม่พอเหมือนรีบอ่ะ มันก็จริงละครับผมเข้าใจว่าอายุวัยกำลังสร้างแต่ผมพึ่งเริ่มอาชีพได้ไม่ถึงปีพึ่งจะเข้าที่เข้าทาง ก็ช่วงนี้ ผมไม่มีภาระหนี้สินอะไรหรือผ่อนอะไรเลย มีแค่ค่าเช่าร้าน2000บาทค้าเน็ต400 แต่ผมเป็นคนมองคนที่แย่กว่าคนที่มีครับ จริงๆอยากระบายเฉยๆครับ😢ว่าที่เป็นอยู่ผมก็มีความสุขมากๆแล้วได้ทำงานที่ตัวเองรักแฟนก็พอใจแล้ว แล้วตอนนี้รถยนต์อะไรแม่ก็มีมอไซค์เก่าๆของแม่ก็มีผมก็ขี่ได้ตอนนี้ถามว่าอยากรวยไหมมีใครไม่อยากอะครับแต่พูดอะมันง่าย
อยากได้ไหมรถใหม่อยากได้ อยากได้บ้านใหม่อยากได้แต่แม่ผมมีอยู่แล้วรถมอไซค์มีตั้งสามคัน😂กระบะอีก1 สี่ประตูเก่าไม่มากกระจกไฟฟ้านิสสัน ผมโชคดีมากแล้วที่เกิดมาที่หลังพี่สาวเพราะโตมาแม่ก็มีให้ใช้หมดแล้วแต่ครอบครัวก็มีภาระหนี้สินนะครับเป็นธรรมดา
แต่พูดถึงต่อไปผมจะมีเงินมากกว่าเดิมไหมมีเงินเก็บมากกว่าเดิมไหม มันต้องมีอยู่แล้วครับเพราะมันกำลังเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆอย่างช้าๆผมคิดถูกไหมครับกว่าจะอายุ30ผมก็คงมีรถใหม่เหมือนคนอื่นเขาทั่วๆไปอยู่แล้วล่ะมีเงินเก็บพอที่จะไปแต่งงานกับแฟนอยู่แล้วล่ะเพราะผมก็เริ่มเก็บให้แฟนแล้วสักได้มากก็หยอดกระปุกมากสักได้น้อยหน่อยก็หยอด100-300 แต่ผมตัดสินใจแล้วผมจะไม่ไปทำงานเงินเดือนอีกแล้วเคยทำมาแล้วอยู่ไม่นานเลยครับเป็นเพราะตัวผมเองครับที่ไม่ชอบคนเกี่ยงงานกันเอาเปรียบกันผมโดนมาหมดใช้ไปซื้ิอยันลูกอมใช้ไปซื้อกาแฟผมเข้ากับคนอื่นยากครับผมรู้ตัวเองดีว่าผมเป็นคนอารมร้อนครับใครเอาเปรียบผมหน่อยผมก็ให้แล้วครับแล้วจะต้องเจอหน้า
ไม่ต้องไม่สนคนอื่นมากเพราะคนเรามันเลือกทำเลือกทางเดินคนละทางงั้นคงไม่มีอาชีพหลายอาชีพหรอกครับจะให้ทำเหมือนกันหมดมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วเห็นเขาทำได้ รวยได้ มันก็ต้องดูตัวเราเองด้วยมีความสามารถพอไหมไม่ใช่จะทำเหมือนคนอื่นได้แล้วรวยเหมือนเขาได้มันอยู่ที่ความพอใจของแต่ละบุคลด้วยเนาะว่าเราทำแบบนี้เราพอใจไหมเงินเท่านี้เราอยู่ได้ไหม การมีงานทำมีเงินกินเลี้ยงตัวเองได้ไม่เดือดร้อนครอบครัวผมว่ามันดีมากแล้วนะ นอกจากเขาจะหวังดีกับผมจริงๆผมก็ไม่ว่าที่มาบอกผมขอบคุณมากๆครับแต่ผมก็ไม่ได้จะมั่นใจในตัวเองว่าจะทำได้อย่างที่ผมพูดเพราะใครก็พูดได้ส่วนมากมันจะไม่เป็นเหมือนที่พูดมันต้องมีปัญหาอะไรสักอย่างที่รอผมอยู่แล้วครับ.. ขอบคุณคนที่รับฟังและอ่านจนจบครับพี่ๆแสดงความคิดเห็นได้ครับ