ขอเกริ่นก่อนว่า ผมมีความรักแบบ (ชายรักชาย)
คือผมนั้นคบกับคนที่เขาอายุมากกว่าผม 10 กว่าปีเลยทีเดียว ซึ่งกระทู้นี้จะออกแนวระบายหน่อย
ใช่ครับผมคบกับแฟนมา 1 ปีแล้วแหละ แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
เรื่องราวความรักของผมนั้น มีอยู่ว่าผมกับพี่เขานั้นเจอกัน ซึ่งตกลงปลงใจว่าจะคบหากัน ซึ่งช่วงแรกๆพี่เขาเทคแคร์ดีมากกกกกกกก คอยถามไถ่ เวลาไปไหนตลอด ซึ่งผมก็ชอบนะเขาดูสนใจเราดี แต่พอเราคบกันเรื่อยๆนิสัยต่างๆของพี่เขาเนี่ยก็เริ่มเปลี่ยนไป การตอบอะไรเวลาเราถามเนี่ยเหมือนแบบไม่อยากตอบ เช่น เรา : ทำไรอยู่
พี่เขา : บ้าน
เรา : กินไรยัง
พี่เขา : แล้ว
การตอบเนี่ยมันไม่ใช่ประเด็นแต่การตอบแบบนี้มันเหมือนกับว่าไม่อยากคุยกับเรา(เราคิดไปเอง) ซึ่งเราก็หวังเล็กน้อยว่าเออเนี่ยเดี๋ยวเขาก็ต้องถามเรากลับมาบ้างแหละ สรุปคือไม่มี หรือบางครั้งก็มีแต่นานๆครั้ง(1เดือนให้สุดๆ3ครั้ง) แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรก็คิดว่ายังไงก็ได้เจอกันบ้างตอนเย็นไรงี้
และจะมีบางครั้งที่เราถามพี่เขาว่า ทำไรอยู่ กินไรยัง กินกับใครไรงี้ แบบแซวขำๆ แต่พี่เขาก็ตอบเราว่า พี่ไม่ชอบเลยนะที่ต้องถามว่าอยู่ไหน ทำอะไรอยู่เรื่อยๆอ่ะ พี่เหมือนติดคุกอ่ะที่ต้องคอยตอบคำถามเหล่านี้ ซึ่งเราก็เงียบ แล้วเขาก็ตัดสายไป (แอบคิดในใจว่าเออเราถามทุกวันไปรึป่าวนะหรือว่าไม่ต้องถามทุกวัน จู้จี้รึป่าว) อันนี้ก็ได้แต่คิดและตั้งคำถาม หรือเป็นเพราะเวลาที่ผ่านไปทำให้ความรู้สึกของเรานั้นสวนทางกัน อยากทราบว่าเพื่อนๆพี่ๆในนี้เป็นไหมครับ ชอบรึป่าวที่แฟนถามแบบนี้หรือว่ารำคาญ
มาถึงจุดสำคัญ
คือเวลาที่เราทะเลาะกับแฟนเนี่ย ไม่ว่าพี่เขาจะผิดหรือว่าเราผิดนั้น มีแต่เราที่เป็นฝ่ายง้อ ฝ่ายตาม อยู่ทุกครั้ง ซึ่งการทำแบบนี้เราคิดว่าถ้าเราไม่ตามไม่อะไรเลยเนี่ย มันจะทำให้เรื่องความสัมพันธ์ของเราแย่ลงรึป่าว เราก็ยอมๆทุกครั้ง แต่อยู่มาวันนึงเราง้ออยู่ตลอดแล้วคิดว่า การที่เราเป็นฝ่ายตามฝ่ายง้ออยู่ตลอดเนี่ย มันทำให้เราดูไม่มีค่า เป็นของตายสำหรับเขารึป่าว (เราก็คิดว่าถ้าพี่เขาเป็นไฟเราก็ต้องเป็นน้ำ) และในการทะเลาะแต่ละครั้งเนี่ยพี่เขาจะมีคำพูดที่รุนแรงออกมาบ่อยครั้ง โดยที่เราเนี่ยไม่เคยพูดหยาบไม่เคยพูดรุนแรงกับพี่เขาเลย การพูดแรงๆของพี่เขาเนี่ยมันก็ทำให้เรานอยด์ ว่าเราทำอะไรผิดทำไมต้องว่าถึงขนาดนี้ มันทำให้เราเสียความรู้สึกมากๆในหลายๆครั้ง
ซึ่งจากเรื่องทั้งหมดเนี่ยเราก็เคยคุยกันแล้วในบางเรื่อง โดยความเห็นของเราก็ไม่ตรงกัน เขาบอกว่าผมยังเด็กก็คิดได้แค่เนี่ยะแหละ เดี๋ยวถ้าโตขึ้นก็จะเปิดมุมมองใหม่ๆ ซึ่งพี่เขาบอกว่าเขาเนี่ยผ่านอะไรมาเยอะ รู้อะไรมาเยอะแล้ว โดยเรามองว่าการที่เราคิดต่างเนี่ยมันแปลว่าเราคิดผิดหรอ? หรือเราต้องคิดในทางเดียวกันมันถึงจะถูก ซึ่งมันทำให้เราไม่โอเคและคุยกันไม่ค่อยลงตัวสักเท่าไหร่ พอเถียงกันไปมา เขาก็เงียบไปละไม่คุยเรื่องพวกนี้ต่อ โดยช่วงหลังๆเนี่ยก็ไม่ค่อยได้พูดคุยเปิดความในใจกันสักเท่าไหร่ พอมีเรื่องทะเลาะพี่เขาก็จะเงียบและหายไปตลอด ส่วนผมนั้นก็เงียบบ้างโดยคิดว่าถ้าเขาอยากคุย เขาอยากเจอเขาคงจะทักมาเอง สรุปก็ไม่มี ผมต้องเป็นฝ่ายที่ต้องเริ่มคุยก่อน
ที่ระบายมาทั้งหมดเนี่ย อยากขอคำแนะนำหน่อยครับว่าผมต้องทำยังไงต่อ (ตอนนี้ทะเลาะกันอยู่) ต่างคนต่างเงียบ เราอยากให้เขาทักมาคุยกับเราก่อนบ้างอ่ะ ไม่อยากเป็นฝ่ายตามอยู่ตลอด ต้องทำยังไงบ้างครับ (ถ้าจะเลิกเนี่ยผมคงไม่เลิกเพราะเรื่องพวกนี้นะครับ) เผื่อใครในนี้มีปัญหาแนวๆเดียวกัน อยากทราบว่ามีวิธีการยังไง
ปล.เผื่อพี่ผ่านมาเห็นเพราะผมจะแชร์ลงหน้าเฟส อยากให้รู้ไว้นะว่าผมรักพี่ แต่ผมก็เหนื่อยเหมือนกันที่ต้องเป็นฝ่ายตามอยู่ตลอด
ต้องทำยังไงถึงจะมีค่าในสายตา “แฟน”
คือผมนั้นคบกับคนที่เขาอายุมากกว่าผม 10 กว่าปีเลยทีเดียว ซึ่งกระทู้นี้จะออกแนวระบายหน่อย
ใช่ครับผมคบกับแฟนมา 1 ปีแล้วแหละ แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
เรื่องราวความรักของผมนั้น มีอยู่ว่าผมกับพี่เขานั้นเจอกัน ซึ่งตกลงปลงใจว่าจะคบหากัน ซึ่งช่วงแรกๆพี่เขาเทคแคร์ดีมากกกกกกกก คอยถามไถ่ เวลาไปไหนตลอด ซึ่งผมก็ชอบนะเขาดูสนใจเราดี แต่พอเราคบกันเรื่อยๆนิสัยต่างๆของพี่เขาเนี่ยก็เริ่มเปลี่ยนไป การตอบอะไรเวลาเราถามเนี่ยเหมือนแบบไม่อยากตอบ เช่น เรา : ทำไรอยู่
พี่เขา : บ้าน
เรา : กินไรยัง
พี่เขา : แล้ว
การตอบเนี่ยมันไม่ใช่ประเด็นแต่การตอบแบบนี้มันเหมือนกับว่าไม่อยากคุยกับเรา(เราคิดไปเอง) ซึ่งเราก็หวังเล็กน้อยว่าเออเนี่ยเดี๋ยวเขาก็ต้องถามเรากลับมาบ้างแหละ สรุปคือไม่มี หรือบางครั้งก็มีแต่นานๆครั้ง(1เดือนให้สุดๆ3ครั้ง) แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรก็คิดว่ายังไงก็ได้เจอกันบ้างตอนเย็นไรงี้
และจะมีบางครั้งที่เราถามพี่เขาว่า ทำไรอยู่ กินไรยัง กินกับใครไรงี้ แบบแซวขำๆ แต่พี่เขาก็ตอบเราว่า พี่ไม่ชอบเลยนะที่ต้องถามว่าอยู่ไหน ทำอะไรอยู่เรื่อยๆอ่ะ พี่เหมือนติดคุกอ่ะที่ต้องคอยตอบคำถามเหล่านี้ ซึ่งเราก็เงียบ แล้วเขาก็ตัดสายไป (แอบคิดในใจว่าเออเราถามทุกวันไปรึป่าวนะหรือว่าไม่ต้องถามทุกวัน จู้จี้รึป่าว) อันนี้ก็ได้แต่คิดและตั้งคำถาม หรือเป็นเพราะเวลาที่ผ่านไปทำให้ความรู้สึกของเรานั้นสวนทางกัน อยากทราบว่าเพื่อนๆพี่ๆในนี้เป็นไหมครับ ชอบรึป่าวที่แฟนถามแบบนี้หรือว่ารำคาญ
มาถึงจุดสำคัญ
คือเวลาที่เราทะเลาะกับแฟนเนี่ย ไม่ว่าพี่เขาจะผิดหรือว่าเราผิดนั้น มีแต่เราที่เป็นฝ่ายง้อ ฝ่ายตาม อยู่ทุกครั้ง ซึ่งการทำแบบนี้เราคิดว่าถ้าเราไม่ตามไม่อะไรเลยเนี่ย มันจะทำให้เรื่องความสัมพันธ์ของเราแย่ลงรึป่าว เราก็ยอมๆทุกครั้ง แต่อยู่มาวันนึงเราง้ออยู่ตลอดแล้วคิดว่า การที่เราเป็นฝ่ายตามฝ่ายง้ออยู่ตลอดเนี่ย มันทำให้เราดูไม่มีค่า เป็นของตายสำหรับเขารึป่าว (เราก็คิดว่าถ้าพี่เขาเป็นไฟเราก็ต้องเป็นน้ำ) และในการทะเลาะแต่ละครั้งเนี่ยพี่เขาจะมีคำพูดที่รุนแรงออกมาบ่อยครั้ง โดยที่เราเนี่ยไม่เคยพูดหยาบไม่เคยพูดรุนแรงกับพี่เขาเลย การพูดแรงๆของพี่เขาเนี่ยมันก็ทำให้เรานอยด์ ว่าเราทำอะไรผิดทำไมต้องว่าถึงขนาดนี้ มันทำให้เราเสียความรู้สึกมากๆในหลายๆครั้ง
ซึ่งจากเรื่องทั้งหมดเนี่ยเราก็เคยคุยกันแล้วในบางเรื่อง โดยความเห็นของเราก็ไม่ตรงกัน เขาบอกว่าผมยังเด็กก็คิดได้แค่เนี่ยะแหละ เดี๋ยวถ้าโตขึ้นก็จะเปิดมุมมองใหม่ๆ ซึ่งพี่เขาบอกว่าเขาเนี่ยผ่านอะไรมาเยอะ รู้อะไรมาเยอะแล้ว โดยเรามองว่าการที่เราคิดต่างเนี่ยมันแปลว่าเราคิดผิดหรอ? หรือเราต้องคิดในทางเดียวกันมันถึงจะถูก ซึ่งมันทำให้เราไม่โอเคและคุยกันไม่ค่อยลงตัวสักเท่าไหร่ พอเถียงกันไปมา เขาก็เงียบไปละไม่คุยเรื่องพวกนี้ต่อ โดยช่วงหลังๆเนี่ยก็ไม่ค่อยได้พูดคุยเปิดความในใจกันสักเท่าไหร่ พอมีเรื่องทะเลาะพี่เขาก็จะเงียบและหายไปตลอด ส่วนผมนั้นก็เงียบบ้างโดยคิดว่าถ้าเขาอยากคุย เขาอยากเจอเขาคงจะทักมาเอง สรุปก็ไม่มี ผมต้องเป็นฝ่ายที่ต้องเริ่มคุยก่อน
ที่ระบายมาทั้งหมดเนี่ย อยากขอคำแนะนำหน่อยครับว่าผมต้องทำยังไงต่อ (ตอนนี้ทะเลาะกันอยู่) ต่างคนต่างเงียบ เราอยากให้เขาทักมาคุยกับเราก่อนบ้างอ่ะ ไม่อยากเป็นฝ่ายตามอยู่ตลอด ต้องทำยังไงบ้างครับ (ถ้าจะเลิกเนี่ยผมคงไม่เลิกเพราะเรื่องพวกนี้นะครับ) เผื่อใครในนี้มีปัญหาแนวๆเดียวกัน อยากทราบว่ามีวิธีการยังไง
ปล.เผื่อพี่ผ่านมาเห็นเพราะผมจะแชร์ลงหน้าเฟส อยากให้รู้ไว้นะว่าผมรักพี่ แต่ผมก็เหนื่อยเหมือนกันที่ต้องเป็นฝ่ายตามอยู่ตลอด