ทำไมเราต้องเกิดมา

ทุกคนเคยส่งสัยไมว่าทำไมเราต้องเกิดมา เกิดมาเพื่ออะไร ทำไมเราต้องเกิดมาเพื่อ?
   เรามีปัญหาหลายๆอย่างทางด้านครอบครัวมีปัญหาหลายๆอย่าในชีวิตทุกคนไม่รู้หรอกว่าเราต้องเจออะไรมาบ้างความเจ็บปวดที่ผ่านๆมาเราต้องแบกรับมันเอาไว้จนถึงตอนี้ เราต้องเสแสร้งว่าเรามีความสุขทั้งที่เราเศร้าเราเจ็บปวด จะทำอะไรก็ผิดไปหมดแม่ก็เข้าข้างแต่พี่ เขามักจะพูดกรอกหูเราอยู่เสมอว่า "ไม่รู้จะเกิดมาทำไม ไอลูก ไอลูกทรพี กูน่าจะเอาออกตอนที่มันเป็นลิ่มเลือดเอาออกแต่ตอนนั้นก็ดี ไม่รู้ว่าทำให้เกิดมาทำไม" เรามักจะได้ยินคำพูดนี้ซ้ำๆซากๆจนเราชินแล้ว แต่เราก็อยากจะถามเค้าเหมือนกันว่า "แล้วทำให้กูเกิดมาทำไมล่ะ ทำไมไม่เอากูออกเลยล่ะหรือจะเอากูไปทิ้งที่ทัวขยะก็ได้เอาให้คนอื่นเลี้ยงก็ได้ ทำไมไม่ทำล่ะ" และเขามักจะทุบตีเราอยู่เป็นประจำ แต่เราชินแล้วละนะ เราโดนมาหลายอย่างแล้วทั้งหวาย เข็ดขัด ยาง ดึงหัวกระชากหัวเอาหัวไปโขกที่กำแพง เราจะขอซื้ออะไรก็ไม่ได้บอกว่า "ให้เก็บตัวค์ซื้อเอง" พอเก็บได้แล้วก็ไม่ให้กูซื้อ แล้วเราก็บอกไปนะว่า "ทำไมอ่ะพอจะซื้อไม่ให้ซื้อ" แล้วเขาก็จะย้อนกลับมาว่า "ไปทำงานหาเบี้ยเองสิ แล้วเงินที่ใช้มันตังค์ใครตังค์กู" สมัยกับสมัยกูมันต่าวกันนะเว้ยมันไม่เหมือนกัน อย่าเอาชีวิตในวัยเด็กของมาสอนกู ได้ดิแต่ก่อนฐานะบ้านมึวจนมีพี่น้อวตั้ง8คน บ้านมึวทำอาขีพกรีดยาง มันต่างจากพ่อกูบ้านพ่อกูมีสวนมี่นามีสวนยางซึ่งมันต่างจากบ้านมากเลย แล้วเราก็พูดไปว่า "ตังค์พ่อหนิไม่ใช่ตังค์แม่" แล้วเขาก็ย้อนมาอีกว่า "ตังค์พ่อก็เหมือนตังค์กูนี้แหละ" เหมือนกันได้ไงว่ะพ่อเป็นคนทำงานไม่ใช่ แล้วก็อีกอย่างนะฐานะบ้านเราก็ไม่ได้จน พ่อเงินเดือนสี่เหมื่อนกว่าๆ ก็ถือไม่ได้ยากจนไรนะเงินธนาคารก็ล้านกว่าส่วนหนี้ก็เหลือแต่หนี้บ้านเหลือแค่แสนกว่าพ่อก็จะผ่อนหมดแล้ว ถ้าเราไปขอพ่อพ่อเราให้อยู่แล้วแต่ต้อวลองไปขอแม่ดูด้วยว่าให้ไม แน่นอนว่าไม่ให้อยู่แล้ว คือพ่อเรากลัวว่าถ้าของมาส่งก็จะมาส่งที่บ้านซึ่งแม่เราอยู่บ้านตลอดเขาก็จะไม่เซ็นรับให้ ถ่าไปส่งที่ สภ.พ่อเราก็จะไม่ได้อยู่ตลอดเดี๋ยวกลับย้านเดี๋ยวไปที่ สภ. เราก็ไม่รู้จะทำยังไง แล้วเค้าก็มักจะพูดทำร้ายจิตใจเราอยู่เสมอๆและอีกอน่างชอบพูดคำหยาบพออยู่ต่อหน้าคนอื่นทำเป็นพูดว่าลูก พอลับหลัง กู หน้าไหว้หลังหลอกว่ะ และเขาก็มักจะพูดว่า "อยู่ รร.เก่าไม่เคยพูดคำหยาบ กูจะบอกไรให้นะ รร.ไหนๆมันก็มีคำหยาบทั้งนั้นแหละและอีกอย่างนะ กูติดคำหยาบมาจากนั่นแหละ ตั้งแต่กูขึ้น ป.1 ก็เริ่มพูดคำหยาบใส่กู เริ่มไม่เรียกกูว่า ลูก เริ่มพูดกูใส่หรือไม่ก็พูดแบบไม่มีสรรพนาม พอกูเริ่มโตขึ้นเริ่มทุบตีกู พอกูเริ่มโตขึ้นเรื่อยๆกูก็เริ่มพูดแบบไม่มีสรรพนาม เริ่มพูด ฉันเธอ ใส่ พอพูดกับพี่ทำเป็นพูดแม่ลูกอยากจะอ้วกว่ะ คือเป็นแม่ที่ดูเหมือนไม่ใช่แม่