เรามีแฟนคนนึง เขาอายุ 42 เขาเป็นพ่อหม้ายลูกติดค่ะ เราอายุ 27 ไม่มีพันธะค่ะ คบหาดูใจกันมาได้จะ 3 ปีละ แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะ ไปมาหาสู่กันปกติ ตามประสาแฟน

รักกันดีค่ะ ทะเลาะกันบ้างนิดหน่อย เขาดูแลเราดีมากๆ เอาใจใส่ เป็นห่วง ขยันทำงาน ไม่ขี้เกียจเลยค่ะเห็นที่ทำงานตั้งแต่ก่อนคบกัน เขาพามาหาแม่พ่อเขา อยู่บ้านเขาก็ช่วยแม่ทำงานบ้าน ทำนู้นทำนี่ เป็นผู้ชายที่ไม่อยู่เฉย ซึ่งเราชอบมากๆ ตรงสเป็กทุกอย่างเลย 🙂

พื้นเพคือแฟนเรา มีหนี้อยู่ประมาณเกือบ 3แสน เป็นหนี้ที่สะสมมาตั้งแต่สมัยเขาเล่นพนันบอล ยืมคนนู้นมาจ่ายคนนี้ หนี้บัตรเครดิต หนี้นอกระบบต่างๆ ตอนเขาอายุ 30 กว่าๆ

เรารู้เรื่องเงินเดือน หนี้ ทางบ้านเขาทุกอย่าง แบบละเอียดยิบ แบบที่เขาเคยเล่าให้ฟัง ละก็แบบที่เราไปคุยกับเจ้าหนี้เขามาแล้วด้วยว่าเออ เป็นหนี้แบบนี้ติดมาเท่านี้ จ่ายไปแล้วเท่านี้ ดอกแพงต่างๆ

จนเมื่อปีที่แล้ว 2563 
แฟนมาขอยืมเงินเราไปประมาณ 8 หมื่น อยากจะเอาไปใช้หนี้นอกระบบ เพราะผ่อนแต่ดอก ไม่ลดซักทีอยากจะไปใช้เจ้าหนี้เจ้านึงให้หมดไป ไม่รู้ตอนนั้นคิดอะไรและด้วยความสงสาร เราก็เลยให้ยืมไป แต่ๆๆ.. เราจับเขาเซ็นสัญญาเงินกู้ และเขียนยอดกู้ไว้ 2 แสนบาท เขาก็เข้าใจและยอมเซ็นแต่โดยดี เพราะเขาสัญญาว่าจะคืน โดยการที่ให้เราถือบัตรเอทีเอ็มเงินเดือนเขาละหักไปเลย เดือนละ 10000฿ (เงินเดือนเขา20000 นิดๆ) ด้วยความที่เราทำงานที่เดียวกัน เราเลยรู้ว่าเงินเดือนเขาเท่าไหร่ ก็โอเค นิดหน่อย ช่างมัน

แต่ด้วยพิษโควิด หักมาได้ 3 เดือน เงินเดือนเขาถูกปรับน้อยลง ทำให้เงินไม่พอใช้ เราก็โอเคไม่เป็นไร เราเลยหักแค่ 5000฿ ให้เขาเก็บไว้หมุน เอาไปใช้หนี้ด้วยที่เขาต้องผ่อนคืนแต่ละเดือนๆ ซึ่งมันก็ไม่พอ แต่มันต้องทยอยคืนเขาไง ยังไงก็ต้องจ่าย ระหว่างโควิดก็ต้องกินต้องใช้อีก เราก็มีช่วยเขานิดๆหน่อยๆไปเรื่อยๆ

**แฟนมีหนี้ติดตัวอยู่ประมาณเกือบ 3แสนกว่าบาทซึ่งตอนนี้เขาทำงานปกติ เงินเดือนก็โดนลด หนี้ก็เยอะเราก็เห็นทุกการใช้จ่าย การโอนเงินใช้หนี้คืนของเขาทั้งหมด  เขาเปิดเผยทุกอย่าง อย่างบริสุทธิ์และจริงใจ  ให้เราจัดการดูแลทุกอย่าง ซึ่งเดือนๆนึง เบ็ดเสร็จแล้ว ทุกเดือนเงินเดือนของเขาก็คือ 0 เลย หมดใช้หนี้หมด

ประเด็นก็คือว่า ... มันอยู่ในจังหวะที่เราเป็นแฟนกัน ก็มีไปเที่ยว ไปกินนู่น กินนี่กัน เป็นเรื่องคุ้นชินที่เราต้องออกให้ก่อนตลอดทุกอย่าง ย้ำว่าทุกอย่าง แต่เขาก็ยินดีให้เราหารครึ่ง ให้จดไว้ทุกอย่างว่าใช้อะไรไปบ้าง พอสิ้นเดือนก็ให้เราหักคืน เป็นแบบนี้มาร่วมปี ยอดหนี้ที่เขาติดเราแค่แรกมันเลยกลายเป็นดองๆไว้ค่ะ

เวลาเขาอยากกินอะไรเราก็พาเขาไป เห็นใจ แต่มีเรื่องนึงคือ เรื่องพนันบอล แต่ก่อนเขาเล่นเยอะมาก บอลชุด บอลตัว แทงมันคู่ละ 3000 ก็มี 10 คู่ 30000฿ ก็แทงมาแล้ว (อันนี้รู้จากเพื่อนเขา)  แต่พอเขามาเจอเราเขาหยุดเล่น แต่ก็ยังจะอยากเล่นแหละ เราเลยบอกเขาว่า ถ้าอยากเล่นเราให้เล่นวันละ 100฿ เขาก็ยินดียอมเราทุกอย่าง ไอที่วันละ 100฿ นี่เราเป็นคนเติมให้เองด้วยนะ สมัครใหม่เป็นบัญชีเรา เรารู้ เราเห็นทุกอย่างว่าเขาแทงอะไร จากการที่เราแทงบอลไม่เป็น ตอนนี้คือรู้เรื่องหมดแล้ว  เราก็คิดว่าก็ไม่เป็นไร นิดๆหน่อยๆ ลดได้ขนาดนี้ก็ดีใจมากแล้ว  แทงได้เขาโอนให้เราหมดเลย

เราคอยดูแลเขาทุกอย่าง เราก็ซื้อเสื้อผ้า ซื้อนู่นนี่ให้ ของใช้เขาหมด เราก็ไปซื้อให้ เขาคือแทบจะไม่มีอะไรเลย ตังติดตัวซักบาทก็ไม่มี ในบัญชีก็ไม่มีซักอย่าง แต่พอถึงวันเกิดเรา เขาบอกอยากได้อะไรไปซื้อนะ แล้วจดเข้าบัญชีพี่ไปเลย สิ้นเดือนหักเงินพี่นะ ก็หักได้จริงๆ ก็จะเป็นแบบนี้วนลูปๆไปเรื่อยๆ เงินเก็บเขาก็ไม่มีเพราะแต่ละเดือนเอามาจ่ายหนี้หมด

ซึ่งวันนี้เรากลับมานั่งคิดว่า " จริงๆ คนรุ่นนี้เขาควรที่จะทำอะไรเป็นหลักแหล่งได้แล้ว แต่เขากลับยังเล่นนู้นเล่นนี่อยู่"  แต่ในใจลึกๆ เรามองว่ามันเป็นความสุขของเขารึเปล่า เรารักที่เขาเป็นแบบนี้ (รึเปล่า)

ตอนนี้เราสับสนไปหมดว่า.. เรากำลังทำอะไรอยู่ แบบนี้เหมือนเขาเกาะเรากินรึเปล่า ถามว่าเรารวยมั้ย ก็ไม่ได้รวย แต่ก็พอมีพอใช้นะ แต่ไม่รู้ทำไมเราถึงช่วยเขาขนาดนี้ กลับกลายเป็นเราไปคิดอีกนะว่าวันนึงถ้าเขาดีขึ้นแล้ว เราจะกลายเป็นหมารึเปล่า เขาจะยังรักเราแบบนี้มั้ย รึจรักเราแค่เงินทอง

ขอความเห็นหน่อยนะคะ เราควรไปต่อ หรือพอแค่นี้ดีคะ ? 🥺