ตอนเห็น "การบินไทย" กำลังขมักเขม้นทอดปลาท่องโก๋ขายเพื่อนำเงินไปฟื้นฟูสายการบิน ผมรู้สึกจุกในลำคอปลื้มอกปลื้มใจ ที่เห็นความมุมานะของพนักงานที่จะนำ "สายการบินแห่งชาติ" สายเดียวให้กลับมารุ่งโรจน์ด้วยสูตรปาท่องโก๋ สู้ๆ ครับ! นานเท่าไหร่ก็จะรอ.....ว่าซ้านนนนนนนน!
วันนี้ ผมมาดีครับ.... ผมอยากจะหันมาให้ความร่วมมือกับรัฐบาล ขอร่วมสนับสนุนชาวบ้านสร้างรายได้ด้วยการ ทำ "กล้วยชุบแป้งทอด" ขายแข่งกับการบินไทยครับ ผมเคยนำพิมเขียวไปทดลองสอบถามชาวในหม่บ้านผมเป็นการประเดิม ซึ่งถือว่าได้ผล "เกินคาด" ขออนุญาตเล่าให้ฟังดังนี้เลยนะครับ :-
-------------------------------------------------------------------------------
"
แล้วจะให้ลุงจะไปหากล้วยจากไหนมาทอดขายล่ะไอ้หนู เงินก็ไม่มีสักบาท" ตาสีผัวยายมีบ่นให้ฟัง
"
คืออย่างนี้ลุง...มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งท่านมีเมตตาสูง ท่านแจกกล้วยเป็นประจำ จะเอากี่หวี่ๆ ก็ติดต่อท่านได้เลยครับ" จบคำ ตาสีรีบยกมือขึ้นท่วมมือสาธุในความเมตตาของผู้ใหญ่ท่านนั้น สักพักก็หันควับมาที่ผมเหมือนพึ่งจะนึกอะไรขึ้นได้
"
แล้วแป้งล่ะ?"
"
อ๋อ...ก็ท่านรัฐมนตรีคนเดิมนั่นแหละครับ ท่านมีแป้งเป็นกระสอบๆ จุ๊ จุ๊ อย่าเอ็ดไปเรื่องแป้งนี่ ท่านจะไม่แจกเอิกเริกเหมือนแจกกล้วย ลุงต้องติดต่อหลังไมค์กับท่าน ซึ่งผมคิดว่าคงไม่มีปัญหาหรอก บอกแล้วไง... ท่านมีเมตตาจะตาย ขนาดชาวต่างชาติท่านยังเคยอุตส่าห์บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปแจกมาแล้ว คนไทยด้วยกันอย่างลุงนี่ ถ้าไม่มีแป้งแจกให้กันก็เกินไปล่ะ" สีหน้าและแววตาของลุงเริ่มมีความหวัง
"
กล้วยมีแล้ว แป้งก็มีแล้ว จะติดก็ตรงที่เงินทุนเริ่มต้นนี่แหละ ตอนนี้สลึงเดียวลุงก็ไม่มี" ตาสีตีหน้าเศร้า นาฬิกาบนข้อมือของลุงสะท้อนแสงอาทิตย์เป็นประกายแยงเข้าตาผม ไอเดียปิ้งวาบขึ้นตาม
"
ขายนาฬิกาสิลุง"
"
เฮ้ย ! ไม่ได้ๆ อันนี้ยืมเพื่อนมาใส่" ลุงรีบละล่ำละลักบอกปัดทันที พร้อมรีบยกมืออีกข้างกุมนาฬิกาไว้ (คงจะเกรงว่าเมื่อผมเห็นยี่ห้อแล้วอาจจะเป็นลมพับต่อหน้าลุง) แต่ก็ไม่วายหันมายิ้มแสยะๆ ก่อนจะโน้มหัวมากระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ
"
แต่ถ้าแอบเอาไปจำนำก็น่าจะได้" ผมพยักหน้าเห็นด้วย
หลายอาทิตย์ต่อมาผมย้อนกลับไปหาตาสีเพื่อติดตามผลงาน ให้รู้สึกแปลกใจที่ยังเห็นแกในสภาพเดิม มีเพียงสิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปคือข้อมือด้านซ้ายของแกไม่มีนาฬิกาเหมือนคราวก่อน
"
ผมติดต่อผู้ใหญ่ท่านนั้นตามที่คุณแนะนำ ท่านให้กล้วยและให้แป้งผมตามที่คุณบอกไว้ทุกอย่าง" ลุงมีสาธยาย
"
อ้าว แล้วทำไมยังไม่เริ่มทำกล้วยชุบแป้งทอดขายล่ะลุง รออะไร?"
"
ผมยังไม่มีสถานที่ที่จะเปิดร้านครับ" เออจริงสินะ ผมเองก็ลืมเรื่องโลเกชั่นไปถนัด
"
ไม่เป็นไรลุง มีผู้ใหญ่อีกท่านหนึ่งที่ชำนาญในการหาที่ดิน เก่งมากๆ ผมจะเป็นธุระติดต่อให้ลุงเองนะไม่ยากหรอกเรื่องที่เรื่องทาง" ขณะที่พูด ภาพของเศรษฐีนีที่ดินที่เป็นผู้ใหญ่ที่ผมนับถืออีกท่านหนึ่งผุดมาในภวังค์ ประสาอะไรแค่ที่ดินไม่กี่ตารางเมตร เจ๊ดีดนิ้วแค่เปราะเดียวก็ขี้คร้านที่จะต้อนรับคนมาเสนอให้ฟรี
"แล้วลุงจะเอาการสักกี่ร้อยไร่ล่ะครับ? ไม่ต้องเกรงใจ"
"งั้นลุงขอแค่เท่าแมวดิ้นตายก็พอไอ้หนู"
หลังจากนั้น ผมรีบดำเนินการเดินทางไปกราบเคารพ "ผู้ใหญ่" ที่ผมพูดถึงทันทีเรื่องจัดหาที่ดินให้ลุงได้เปิดกิจการถึงบ้านตากอากาศของท่าน กราบเรียนท่านไปอย่างเกรงใจๆ ว่า จะเป็นที่ดิน สปก.4-01 ก็ได้ หรือ ภ.บ.ท 5 ก็ไม่เกี่ยงขอรับ
"ตอนนี้กรูยังจะเอาตัวกรูไม่รอดเลยก็เพราะไอ้เรื่องที่ดินนี่แหละ จะติดคุกวันนี้วันพรุ่งยังไม่รู้ แล้วนี่มะรึงยังจะมาหาเห็บใส่หมาเข้าไปอีก "!¬|\:;;?>,,<>5%"£$$"%+!!/-"£**+_+_/*-XXsdg{}{@~~@"£%£"£ZX:>?LL&*^$%^£!""£๖oO$££$$££$"
ทันทีที่คว้าเอกสาร "กล้วยชุบแป้งทอด" ของผมได้ มีรึผมจะรอให้เจ๊แกสวดภาณยักษ์ไปจนจบกัณฑ์ รีบเผ่นลงเรือนสิครับรอไร??55555
ขอให้มีฟามสุขวันเสาร์อาทิตย์นี้กันทุกคนนะครับ อย่าซีเรียสๆ
...สัพเพเหระ ไก่ กา อาราเร่ "ผมชักเริ่มจะเห็นใจรัฐบาลขึ้นมา "....วชรน
วันนี้ ผมมาดีครับ.... ผมอยากจะหันมาให้ความร่วมมือกับรัฐบาล ขอร่วมสนับสนุนชาวบ้านสร้างรายได้ด้วยการ ทำ "กล้วยชุบแป้งทอด" ขายแข่งกับการบินไทยครับ ผมเคยนำพิมเขียวไปทดลองสอบถามชาวในหม่บ้านผมเป็นการประเดิม ซึ่งถือว่าได้ผล "เกินคาด" ขออนุญาตเล่าให้ฟังดังนี้เลยนะครับ :-
-------------------------------------------------------------------------------
"แล้วจะให้ลุงจะไปหากล้วยจากไหนมาทอดขายล่ะไอ้หนู เงินก็ไม่มีสักบาท" ตาสีผัวยายมีบ่นให้ฟัง
"คืออย่างนี้ลุง...มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งท่านมีเมตตาสูง ท่านแจกกล้วยเป็นประจำ จะเอากี่หวี่ๆ ก็ติดต่อท่านได้เลยครับ" จบคำ ตาสีรีบยกมือขึ้นท่วมมือสาธุในความเมตตาของผู้ใหญ่ท่านนั้น สักพักก็หันควับมาที่ผมเหมือนพึ่งจะนึกอะไรขึ้นได้
"แล้วแป้งล่ะ?"
"อ๋อ...ก็ท่านรัฐมนตรีคนเดิมนั่นแหละครับ ท่านมีแป้งเป็นกระสอบๆ จุ๊ จุ๊ อย่าเอ็ดไปเรื่องแป้งนี่ ท่านจะไม่แจกเอิกเริกเหมือนแจกกล้วย ลุงต้องติดต่อหลังไมค์กับท่าน ซึ่งผมคิดว่าคงไม่มีปัญหาหรอก บอกแล้วไง... ท่านมีเมตตาจะตาย ขนาดชาวต่างชาติท่านยังเคยอุตส่าห์บินข้ามน้ำข้ามทะเลไปแจกมาแล้ว คนไทยด้วยกันอย่างลุงนี่ ถ้าไม่มีแป้งแจกให้กันก็เกินไปล่ะ" สีหน้าและแววตาของลุงเริ่มมีความหวัง
" กล้วยมีแล้ว แป้งก็มีแล้ว จะติดก็ตรงที่เงินทุนเริ่มต้นนี่แหละ ตอนนี้สลึงเดียวลุงก็ไม่มี" ตาสีตีหน้าเศร้า นาฬิกาบนข้อมือของลุงสะท้อนแสงอาทิตย์เป็นประกายแยงเข้าตาผม ไอเดียปิ้งวาบขึ้นตาม
"ขายนาฬิกาสิลุง"
"เฮ้ย ! ไม่ได้ๆ อันนี้ยืมเพื่อนมาใส่" ลุงรีบละล่ำละลักบอกปัดทันที พร้อมรีบยกมืออีกข้างกุมนาฬิกาไว้ (คงจะเกรงว่าเมื่อผมเห็นยี่ห้อแล้วอาจจะเป็นลมพับต่อหน้าลุง) แต่ก็ไม่วายหันมายิ้มแสยะๆ ก่อนจะโน้มหัวมากระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ
" แต่ถ้าแอบเอาไปจำนำก็น่าจะได้" ผมพยักหน้าเห็นด้วย
หลายอาทิตย์ต่อมาผมย้อนกลับไปหาตาสีเพื่อติดตามผลงาน ให้รู้สึกแปลกใจที่ยังเห็นแกในสภาพเดิม มีเพียงสิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปคือข้อมือด้านซ้ายของแกไม่มีนาฬิกาเหมือนคราวก่อน
"ผมติดต่อผู้ใหญ่ท่านนั้นตามที่คุณแนะนำ ท่านให้กล้วยและให้แป้งผมตามที่คุณบอกไว้ทุกอย่าง" ลุงมีสาธยาย
"อ้าว แล้วทำไมยังไม่เริ่มทำกล้วยชุบแป้งทอดขายล่ะลุง รออะไร?"
"ผมยังไม่มีสถานที่ที่จะเปิดร้านครับ" เออจริงสินะ ผมเองก็ลืมเรื่องโลเกชั่นไปถนัด
"ไม่เป็นไรลุง มีผู้ใหญ่อีกท่านหนึ่งที่ชำนาญในการหาที่ดิน เก่งมากๆ ผมจะเป็นธุระติดต่อให้ลุงเองนะไม่ยากหรอกเรื่องที่เรื่องทาง" ขณะที่พูด ภาพของเศรษฐีนีที่ดินที่เป็นผู้ใหญ่ที่ผมนับถืออีกท่านหนึ่งผุดมาในภวังค์ ประสาอะไรแค่ที่ดินไม่กี่ตารางเมตร เจ๊ดีดนิ้วแค่เปราะเดียวก็ขี้คร้านที่จะต้อนรับคนมาเสนอให้ฟรี
"แล้วลุงจะเอาการสักกี่ร้อยไร่ล่ะครับ? ไม่ต้องเกรงใจ"
"งั้นลุงขอแค่เท่าแมวดิ้นตายก็พอไอ้หนู"
หลังจากนั้น ผมรีบดำเนินการเดินทางไปกราบเคารพ "ผู้ใหญ่" ที่ผมพูดถึงทันทีเรื่องจัดหาที่ดินให้ลุงได้เปิดกิจการถึงบ้านตากอากาศของท่าน กราบเรียนท่านไปอย่างเกรงใจๆ ว่า จะเป็นที่ดิน สปก.4-01 ก็ได้ หรือ ภ.บ.ท 5 ก็ไม่เกี่ยงขอรับ
"ตอนนี้กรูยังจะเอาตัวกรูไม่รอดเลยก็เพราะไอ้เรื่องที่ดินนี่แหละ จะติดคุกวันนี้วันพรุ่งยังไม่รู้ แล้วนี่มะรึงยังจะมาหาเห็บใส่หมาเข้าไปอีก "!¬|\:;;?>,,<>5%"£$$"%+!!/-"£**+_+_/*-XXsdg{}{@~~@"£%£"£ZX:>?LL&*^$%^£!""£๖oO$££$$££$"
ทันทีที่คว้าเอกสาร "กล้วยชุบแป้งทอด" ของผมได้ มีรึผมจะรอให้เจ๊แกสวดภาณยักษ์ไปจนจบกัณฑ์ รีบเผ่นลงเรือนสิครับรอไร??55555
ขอให้มีฟามสุขวันเสาร์อาทิตย์นี้กันทุกคนนะครับ อย่าซีเรียสๆ