เมื่อคนในบ้าน toxic สำหรับเรา

คนในบ้านเราค่อนข้างหัวโบราณบวกกับเราเป็นหลานคนเดียว เค้าเลยจะขีดเส้นชีวิตของเราให้เป็นไปตามแบบที่เค้าอยากให้เป็น ซึ่งเราไม่ได้อยากเป็นแบบนั้น แต่สุดท้ายเราก็ตัดสินใจไม่ทำตามเค้าและหลุดพ้นจากตรงนั้นมาได้ จนปัจจุบันเรามีงานทำที่มั่นคงเป็นหลักแหล่งแล้ว ซึ่งเราทำที่เดียวกับแม่เลี้ยงเรา เราเป็น HR ส่วนแม่เลี้ยงเป็นแม่ครัวในโรงอาหารของโรงงาน ทุกวันตอนเที่ยง เรากับรุ่นพี่และหัวหน้าใน hr จะไปช่วยแม่ขายข้าว (เราเป็นพนักงานใหม่) ทุกครั้งที่ไปช่วย แม่เราจะพูดกับทุกคนในนั้นตลอดเลยว่า "ตอนเด็กเราทำอะไรไม่เป็นเลย ไม่เคยหยิบจับอะไรสักอย่าง" "กินข้าวก็ชอบอมข้าว กินผักก็ไม่เป็น กินข้าวคำน้ำคำ" "สมองช้า คิดเลขช้า ทำอะไรช้า" พูดให้คนอื่นฟัง พูดไปหัวเราะไป เหมือนเอ็นดูเรานะ แต่เรารู้สึกแย่ไง โดนมาตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้ 23 แล้ว มันใช่เรื่องที่ควรเอามาพูดหรอ แล้วมาพูดกับหัวหน้าเรามันถูกแล้วหรอ ตอนนี้หัวหน้าเราบอกว่าเราเหมือนเด็ก 5 ขวบไปแล้วอ่ะ จะระบายให้คนอื่นในบ้านฟังก็ไม่ได้ เพราะไม่มีใครเข้าใจเรา ทุกคนจะเอาแต่บอกว่า ปล่อยไปเถอะ ไม่ว่าเราจะโดนใครบูลลี่มา ก็จะบอกแค่ว่าปล่อยไปเถอะ แล้วก็ไม่สนใจเรื่องนี้อีกเลย เหมือนการที่เราโดนบูลลี่ โดนพูดให้รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ มันเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับคนในบ้านไปเลย เราควรจะเดินทางไหนต่อไปดี