จะผ่านไปได้ไหมกับอาถรรพ์ 7 ปี .....

เคยมั้ย .....ไม่มีอะไรอยู่ในหัวเลย ว่างเปล่ามากๆ อารมณ์ทรงๆ ไม่รู้จะเหงา หรือจะเศร้าดี มันบอกไม่ถูก ไม่ได้รู้สึกดีใจ หรือเสียใจ สมองมันกวงๆ  แต่รู้สาเหตุว่ามาจากอะไร ..... ใช่ เหมือนเลิกกับแฟน แต่ไม่ได้เลิก พยามเข้าใจเค้าทุกอย่าง เป็นฝ่ายยอมทุกครั้ง ประคับประคองให้ไปต่อได้ด้วยดีเหมือนเดิม แรกๆ พยามทำเหมือนไม่เป็นไร แต่ข้างในมันเจ็บ จนตอนนี้ กลายเป็นว่างเปล่า บอกใครไม่ได้ ไม่มีใครรู้ สิ่งที่แสดงให้คนอื่นเห็นคือ มีความสุข สนุกสนาน เป็นชีวิตที่หลายๆคนอิจฉาก็ว่าได้ เป็นแบบนี้บ่อยๆ จนเริ่มบั่นทอนความรู้สึก อึดอัดเหมือนกัน แต่พูดหรือระบายกับใครไม่ได้ เค้าบอกว่าอยากอิสระ อยากเป็นตัวเอง ไปไหนมาไหนแบบที่ไม่ต้องตัวติดกัน อันนี้เข้าใจ แต่บอกว่าไม่เป็นตัวเองเวลาที่อยู่กับเรา คล้ายๆเราไปกดดันเขา อยากให้รู้เหมือนกันว่าคนที่กดดันไม่ต่างกันก็คือเรา แต่เราก็เป็นฝ่ายยอม....เพื่อให้ยังคงอยู่ด้วยกัน จนตอนนี้....มันว่างเปล่า แต่ก็ตัดไม่ได้ เพราะรัก แต่ความว่างเปล่านี้คือ ปล่อยให้เค้าไปทำตามใจตัวเอง ยิ้ม หัวเราะ เสมอ ให้เค้าเห็นว่าเราโอเค มีเพื่อน มีสังคม ..... แต่เราโดดเดี่ยว เพราะชีวิตเราก็มีแค่เค้าคนเดียวมาตลอด เปรียบเหมือนสัตว์เลี้ยงที่รอคอยเจ้าของมาเล่นด้วย แม้เจ้าของจะไม่สนใจ เราก็จะคอยเค้า เฝ้ารอเค้าที่เดิมเสมอ.... ขอบคุณความรู้สึกดีๆ ที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเอง แม้วันนี้ มันไม่เกิดขึ้นอีกก็ตาม.....#พื้นที่ระบาย