วันนี้ เป็นวันที่ผมรู้สึกไม่มีตัวตน ไม่มีบทบาท ไม่มีความสำคัญกับคนในองค์กรแล้ว ผมรู้สึกเหมือนไม่มีใครต้องการให้ผมอยู่เลย
งานที่ผมเคยรับผิดชอบตอนนี้ผมไม่ได้ทำเเล้ว งานที่ผมต้องไปตรวจไปดู ตอนนี้ไม่ต้องแล้ว บอกให้ผมอยู่เฉย ๆ มา สามวันแล้ว
คนที่ผมสนิทด้วยก็ไม่คุย ไม่พูดอะไรเลย เหมือนเห็นผมเป็นใบไม้ หรืออะไรซักอย่างที่ไม่มีค่าแล้ว แต่ที่ผมสงสัยคือ ทำไมไม่ให้ผมออก
ผมจะได้ออกตามที่เขาต้องการ ผมผิดอะไร ก็ไม่พูด ผมทำงานมา สองปีแล้ว แต่ก่อนผมผิดก็จะพูดจะบอก แต่ตอนนี้ไม่เลย
ผมท้อ แล้ว ผมอาจจะเป็นวิศวกรที่ไม่เอาไหนแล้ว ผมทำงานให้บริษัท ผมทำเต็มที่ เงินแอดวานผมออกให้ก่อนตลอด ผมเลยอดนอนเพื่อทำงานตามที่บริษัทต้องการ ผมเคยเลือนนัดงานเลี้ยงวันเกิดของผมที่เพื่อน จัดให้เพราะบริษัทอยากได้งานเร็วที่สุด ผมเคยเสียสละตัวเองทำงานเพื่อบริษัท เยอะมาก แต่ทำไมเขาถึงไม่เห็นถึงความเสียสละของผมเลย ผมไม่ควรจะอยู่ที่นี้แล้วจริง ๆ ใช่ไหมครับ
มีเราไว้เพื่ออะไร
งานที่ผมเคยรับผิดชอบตอนนี้ผมไม่ได้ทำเเล้ว งานที่ผมต้องไปตรวจไปดู ตอนนี้ไม่ต้องแล้ว บอกให้ผมอยู่เฉย ๆ มา สามวันแล้ว
คนที่ผมสนิทด้วยก็ไม่คุย ไม่พูดอะไรเลย เหมือนเห็นผมเป็นใบไม้ หรืออะไรซักอย่างที่ไม่มีค่าแล้ว แต่ที่ผมสงสัยคือ ทำไมไม่ให้ผมออก
ผมจะได้ออกตามที่เขาต้องการ ผมผิดอะไร ก็ไม่พูด ผมทำงานมา สองปีแล้ว แต่ก่อนผมผิดก็จะพูดจะบอก แต่ตอนนี้ไม่เลย
ผมท้อ แล้ว ผมอาจจะเป็นวิศวกรที่ไม่เอาไหนแล้ว ผมทำงานให้บริษัท ผมทำเต็มที่ เงินแอดวานผมออกให้ก่อนตลอด ผมเลยอดนอนเพื่อทำงานตามที่บริษัทต้องการ ผมเคยเลือนนัดงานเลี้ยงวันเกิดของผมที่เพื่อน จัดให้เพราะบริษัทอยากได้งานเร็วที่สุด ผมเคยเสียสละตัวเองทำงานเพื่อบริษัท เยอะมาก แต่ทำไมเขาถึงไม่เห็นถึงความเสียสละของผมเลย ผมไม่ควรจะอยู่ที่นี้แล้วจริง ๆ ใช่ไหมครับ