เพลงแห่งความคิดถึง

https://www.youtube.com/watch?v=11LK8PK7-m4 ıllıllı ıllıllı ıllıllı ลมทะเล เซซัด สะบัดคว้างกางใบเรือ ล่องเดินทาง ห่างชายฝั่งกระแสคลื่น ดื่นขจาย ส่ายภวังค์ตรวนล่ามขัง เคว้งวน กล่นจิตใจ ข่มความกลัว มั

# ตะวัน ค่อยคล้อย ลับขอบฟ้า น้ำตา เอ่อล้น จนรินไหล เปียกคราบ ที่พึ่ง แห้งเหือดไป หวนให้ ถึงรัก ที่จากลา # เหม่อมอง ท้องฟ้า เริ่มสลัว จิตรัว เจียนขาด ด้วยโหยหา แม้นจันทร์ ลอยเคลื่อน พร้อมดารา แต่

กลับมาบ้าน ได้กลิ่น ดินดอกไม้ เบิกบานใจ สดชื่น รื่นนาสา สุนทรียะ ด้วยเสียง สกุณา ทอดสายตา รอบกาย ผ่อนคลายใจ อยู่โรงบาล มานาน สามสี่คืน หลับหลับตื่นตื่น พักฟื้นไข้ หายใจเหนื่อย หอบหนัก เสมหะไอ รอดมาได

O ตั้งแต่สบตากันเมื่อวันก่อน ก็เห็นแววสั่นสะท้อนแสนอ่อนไหว จากบัดนั้นงดงามแห่งความนัย เหมือนแกว่งไกวแรงคะนึงทุกกึ่งยาม O สืบผ่านความมุ่งหมายคลี่คลายออก หลั่งระลอกกระฉอกซ้ำปวงคำถาม ไฟแห่งความ

เงียบงันวันผ่านกาลเคลื่อนคล้อย รอยยิ้มละห้อยน้อยลงหนอ กระจกสะท้อนย้อนตาเจอพอ ผมหงอกบางรอไหลตามลม เรี่ยวแรงไม่เหมือนวันวานเก่า เหนื่อยเร็วจนเหงาเมื่อเดินชม บันไดก็ชันเหมือนจะล่ม แต่ใจก็ข่มไม่ยอมแพ้ โ

๑๑ ช้าง, ม้า, คน-เคลื่อนคล้อย - - - ใจครวญ มาทัพ, พรากเรือน, นวล - - - ห่างห้อง ถ้วนเหตุที่พาหวน - - - มาห่าง ทวน, ดาบ, ใจขุ่นข้อง - - - จักสะบั้นบั่นคอ ฯ ๑๒ ดาบต้องแดดวาบล้อ - - - อารมณ์ เนื้อ, เลือ

สายลมแผ่วปลอบใจยามเหนื่อย ใบไม้เอื่อยยังไหวไม่หยุดเคลื่อน แม้นชีวิตต้องเจอทางเปื้อน แต่ทุกเรือนย่อมผ่านพายุไหว ตะวันลับยังกลับส่องฟ้า แม้ชีวาเคยเงียบเหงาใจ ทุกขุนเขายังเฝ้ายืนใหญ่ บอกว่าใครก็แข็งแรงไ

"คิมหันต์เยือนเยี่ยมยามเย็น" ทะเลสาบ สุริยัน ยามวสันต์ สิ้นสลาย นภางค์เพลิศ พราวประกาย ฉาบฉานฉาย ม่านเมฆา คิมหันต์เยือน เยี่ยมยามเย็น นกกระเต็น เล่นเวหา ทะยานมุ่ง สู่ขอบฟ้า ใข่รู้ว่า มิมี