เพลงแห่งความคิดถึง

0 เมื่อแสงเรื่อรองงามแห่งยามรุ่ง ค่อยค่อยฟุ้งฟายอณูเพรียกตรู่สาง คลี่ปลายปีกปักษินล้อมถิ่นทาง โลกเบื้องล่างก็ค่อยฟื้นขึ้นตื่นตัว 0 ดอกดวงมวลน้ำค้าง .. หยาดวางเม็ด พร่างราวเกล็ดแก้วบน .. ความหม่นหลัว ล

ตอนที่ 1 : The Spirit of Uganda : ตอนที่ 1 : เปิดม่าน...ยูกันดา >> https://pantip.com/topic/43816450 The Spirit of Uganda : ตอนที่ 2 : นกเล็กนกน้อย ณ ทุ่งน้ำบูซัมบากา >> https:/

ยามราตรีหมอกมัวทั่วพนาศ เสียงจักจั่นขับขานสะท้านไหว แสงจันทร์เพ็ญเย็นชื้นระรื่นใจ แต่เงาไม้กลับเคลื่อนเหมือนมีคน ยินเสียงครวญหวีดแว่วจากแนวป่า คล้ายเสียงผ้าขาวพรายร่ำคร่ำบ่น ผีตายโหงโศกเศร้าระทมทน ยั

เย็นย่ำตะวันรอน ทิพากรเริ่มอ่อนแสง เมฆขาวขอบฟ้าแดง สีสันแห่งสนธยา ฝูงนกผกโผบิน กลับคืนถิ่นรังเคหา ระฆังย่ำดังมา บอกเวลาจะค่ำลง หรีดหริ่งกริ่งเรไร ระงมไพรพนาพง ดนตรีกล่อมป่าดง เห่ขานขับรับราตรี ร

สิบปีผ่านกลางคลื่นและลมกล้า เหงื่อเค็มเคล้าผืนฟ้าทะเลใหญ่ เรือแล่นฝ่าโขดหินทุกแห่งไกล จวบจนใจเริ่มล้าในคราวนี้ แสงตะวันเคยแผดบนฟ้าร้อน เคยหลับตานอนฟังคลื่นแทนเสียงฝันดี เคยยิ้มให้ฟ้าหลังพายุที่เคยมี

# ตะวัน ค่อยคล้อย ลับขอบฟ้า น้ำตา เอ่อล้น จนรินไหล เปียกคราบ ที่พึ่ง แห้งเหือดไป หวนให้ ถึงรัก ที่จากลา # เหม่อมอง ท้องฟ้า เริ่มสลัว จิตรัว เจียนขาด ด้วยโหยหา แม้นจันทร์ ลอยเคลื่อน พร้อมดารา แต่

ใจสมดุล ไม่แกว่งไกว ใช่ใจหิน ถูกลมลิ้น ซัดซ้ำซ้ำ กระหน่ำใส่ สะท้อนกลับ หรือเก็บกด ไว้ภายใน คงไม่ใช่ เป็นวิธี ที่ดีพอ ใจสมดุล ไม่แกว่งไป ต้องใจเฉย แค่