สวัสดีค่ะชาวพันทิป คือเราอยากมีระบายเรื่องของตัวเองค่ะ จขกท.ไม่เคยมีแฟนเลยค่ะ ที่ผ่านมามีแค่คนคุยกันแต่ไม่ได้คบกันเลยสักคน มีไปชอบเขาแต่เขาไม่ชอบ มีคนเข้ามาชอบเราแต่เราไม่ได้ชอบเขาบ้างนะคะ แต่ล่าสุดที่เจอมาคือหนักมาเลยค่ะ คุยกันมา 10 เดือนสถานะไม่ชัดเจนค่ะ บางทีก็เหมือนจะชัดเจนบางทีก็ไม่ชัดเจนเป็นแบบนี้ move on เป็นวงกลมแบบนี้มา 10 เดือนค่ะ จนเราหลุดออกมาได้เพราะมีคนคุยใหม่ค่ะ แต่คนคุยใหม่ก็ทำเราเจ็บอีก คือเราคุยกันมาแค่3อาทิตย์เองนะคะ เราก็บอกน้องเขาเสมอว่าเรากลัวนะ เราอยากให้น้องเขาคุยกับเราแบบนี้ไป 3 เดือนน้องรอได้ไหม น้องสู้มากบอกรอได้คับ แต่สิ่งนึงเราผิดที่เราไม่ชัดเจน ชอบคุยกับเขาวางตัวแบบพี่น้อง แต่พอวันนึงเขาไม่เล่นด้วยแล้วเขามีคนคุยคนใหม่ค่ะ ซึ่งผญ.คนนั้นเข้ามาจีบเขา เขาบอกรู้จักกับผญ.คนนั้นมานานแต่ไม่ได้คุยกันพอตอนนี้เขามาจีบ แล้วใจน้องเขากลับไปเลือกคนนั้นเพราะคนนั้นชัดเจนมากกว่าว่าจีบน้องเขา แต่เราไม่ได้ให้ความชัดเจนเลย กลับให้แต่คำว่าน้องชาย ชอบย้ำคำว่าน้องชาย ทำให้น้องเขากลัวว่าจะเป็นไปไม่ได้เลยตัดสินใจคบกะคนที่เค้าชัดเจนมากกว่า เราก็เลยมานั่งเศร้าเลยค่ะ แล้วก่อนที่จะบล็อกกันไปคือน้องเขาโทรมาร้องไห้ฟูมฟายบอกว่า ทำไมพี่พึ่งถึงมาบอก พี่บอกช้าไปเป็นอาทิตย์ ผมเทใจไปให้เขาแล้ว ใจมันบังคับกันไม่ได้ คือร้องไห้ฟูมฟายขอโทษที่พูดอะไรเอาไว้สัญญาอะไรเอาไว้แล้วทำไม่ได้ สัญญาว่าจะรอคุยกัน3เดือนก็ทำไม่ได้ น้องเขายอมรับความผิดทั้งหมด คือเราก็คิดในใจว่าเราต้องเป็นฝ่ายร้องไห้สิ แต่เรากลับเห็นน้องร้องไห้ฟูมฟายมาก เรายอมคอลคุยกับเขาจนเขานอนไป น้องเขาบอกอยากมีเราในชีวิตอยากให้เราเป็นพี่สาวไหนๆเราก็รู้จักกันแล้ว ไม่อยากให้เราเป็นคนไม่รู้จักกันแต่เรากลับทำไม่ได้เลยค่ะ เรารู้สึกกับน้องเขาแต่ดันมาพูดในเวลาที่ช้าไป สายไป น้องเขาเริ่มคุยกับผญ.คนนั้นไปเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เค้าน่าจะคบกันแล้ว น้องเขาบอกว่า เขาอยากให้โอกาสกับคนที่ชัดเจนกับเขามากกว่า เราเลยต้องยอมถอยออกมาค่ะ เศร้าไปเลยค่ะ
แต่สิ่งที่สงสัยมากๆคือน้องเขาโทรมาร้องไห้กับเราคือร้องหนักมากๆ แล้วเขาพูดบอกว่าที่ผ่านมาทั้งหมดผมพูดจริง รู้สึกกับพี่จริงๆ แต่ผมนอยด์ที่พี่ชอบย้ำว่าผมเป็นน้องชายมากกว่าคนรัก พอบ่อยเขาแล้วเขาคนนั้นเข้ามาชัดเจนกับผมมากกว่าผมเลยให้โอกาสเขา ผมขอโทษที่ทำตามคำพูดไม่ได้ ทำตามคำสัญญาไม่ได้ แต่ร้องไห้แบบรู้สึกผิดจริงๆ ทั้งๆที่เราควรเป็นคนที่เสียใจนะ เราควรเป็นคนที่ร้องไห้สิ แต่น้องร้องไห้แทนเราเฉย เราเลยปลอบใจน้อง พอวันต่อมาเราเป็นห่วง เราถามน้องเขาก็ตอบ เขาบอกว่าเขายังปวดหัวอยู่เลยคับ การเป็นคนกลางมันลำบากใจเพราะเลือกก็ต้องมีใครอีกคนที่เจ็บ เราเลยถอยเพราะเขาเทไปไปหาผญ.คนนั้นมากกว่า แต่เรื่องทั้งหมดเกินขึ้นภายใน3อาทิตย์เองนะคะ คือรวดเร็วมากๆ แต่สุดท้ายเขาก็ไป ถ้าเล่าให้ใครฟังก็คงรู้สึกว่าจขกท.โดนสาปหรือเปล่า555+ คิดแบบเล่นๆนะคะ เพราะคุยกับใครก็ไม่ได้คบจนถึงตอนนี้ค่ะ แต่ก็คงต้องยอมรับความจริง ทำใจสักพักค่อยไปต่อกับคนใหม่ ให้แผลใจหายสนิทเราค่อยเริ่มกับคนใหม่น่าจะดีกว่า ที่ผ่านๆมาเรารู้สึกดีกับน้องเขามากแค่ไม่ได้พูดไป ปากหนักไป จนเสียน้องเขาไป แต่ก่อนบล็อกกันไปน้องเขาบอกว่าถ้าเราเป็นคู่กันยังไงเราก็ได้กลับมาเจอกันอีก แต่สำหรับเราแล้วเป็นสิ่งที่ยากแล้วค่ะ เพราะกลับมาคุยกันยังไงก็ไม่เหมือนตอนแรกที่คุยๆกันอยู่ดีค่ะ ได้แต่อวยพรให้รักกันนานๆ เพราะทำไรไม่ได้จริงๆค่ะ
ปล.เพราะเราเริ่ทต้นใหม่เร็วเกินไป พอเจอคนที่ชัดเจนกลับกลัวความเจ็บ แต่พอเขาหลุดมือไปกลับรู้สึกเสียดายเขาขึ้นมา รู้สึกคิดถึงและอยากร้องไห้ตลอด ซึ่งเราไม่รู้จะทำไงให้ดีขึ้นแล้วค่ะ นอกจากยอมรับความจริง
มีคนเคยบอกว่า "การMove onที่ดีที่สุดคือการมีคนใหม่ หรือคนคุยใหม่" จริงหรอคะ
แต่สิ่งที่สงสัยมากๆคือน้องเขาโทรมาร้องไห้กับเราคือร้องหนักมากๆ แล้วเขาพูดบอกว่าที่ผ่านมาทั้งหมดผมพูดจริง รู้สึกกับพี่จริงๆ แต่ผมนอยด์ที่พี่ชอบย้ำว่าผมเป็นน้องชายมากกว่าคนรัก พอบ่อยเขาแล้วเขาคนนั้นเข้ามาชัดเจนกับผมมากกว่าผมเลยให้โอกาสเขา ผมขอโทษที่ทำตามคำพูดไม่ได้ ทำตามคำสัญญาไม่ได้ แต่ร้องไห้แบบรู้สึกผิดจริงๆ ทั้งๆที่เราควรเป็นคนที่เสียใจนะ เราควรเป็นคนที่ร้องไห้สิ แต่น้องร้องไห้แทนเราเฉย เราเลยปลอบใจน้อง พอวันต่อมาเราเป็นห่วง เราถามน้องเขาก็ตอบ เขาบอกว่าเขายังปวดหัวอยู่เลยคับ การเป็นคนกลางมันลำบากใจเพราะเลือกก็ต้องมีใครอีกคนที่เจ็บ เราเลยถอยเพราะเขาเทไปไปหาผญ.คนนั้นมากกว่า แต่เรื่องทั้งหมดเกินขึ้นภายใน3อาทิตย์เองนะคะ คือรวดเร็วมากๆ แต่สุดท้ายเขาก็ไป ถ้าเล่าให้ใครฟังก็คงรู้สึกว่าจขกท.โดนสาปหรือเปล่า555+ คิดแบบเล่นๆนะคะ เพราะคุยกับใครก็ไม่ได้คบจนถึงตอนนี้ค่ะ แต่ก็คงต้องยอมรับความจริง ทำใจสักพักค่อยไปต่อกับคนใหม่ ให้แผลใจหายสนิทเราค่อยเริ่มกับคนใหม่น่าจะดีกว่า ที่ผ่านๆมาเรารู้สึกดีกับน้องเขามากแค่ไม่ได้พูดไป ปากหนักไป จนเสียน้องเขาไป แต่ก่อนบล็อกกันไปน้องเขาบอกว่าถ้าเราเป็นคู่กันยังไงเราก็ได้กลับมาเจอกันอีก แต่สำหรับเราแล้วเป็นสิ่งที่ยากแล้วค่ะ เพราะกลับมาคุยกันยังไงก็ไม่เหมือนตอนแรกที่คุยๆกันอยู่ดีค่ะ ได้แต่อวยพรให้รักกันนานๆ เพราะทำไรไม่ได้จริงๆค่ะ
ปล.เพราะเราเริ่ทต้นใหม่เร็วเกินไป พอเจอคนที่ชัดเจนกลับกลัวความเจ็บ แต่พอเขาหลุดมือไปกลับรู้สึกเสียดายเขาขึ้นมา รู้สึกคิดถึงและอยากร้องไห้ตลอด ซึ่งเราไม่รู้จะทำไงให้ดีขึ้นแล้วค่ะ นอกจากยอมรับความจริง